Niektóre poradnie psychologiczno-pedagogiczne mają swoje filie. W takiej sytuacji dyrektor nie dysponuje możliwością codziennego spotkania ze wszystkimi swoimi pracownikami. Pojawia się więc potrzeba zarządzania zespołem rozproszonym. Jak podejść do takiej formy przywództwa?
Dyrektor poradni, zarządzając filiami placówki, a więc zespołem rozproszonym, powinien skupić się na czterech głównych kwestiach:
- komunikacja,
- delegowanie obowiązków,
- monitorowanie postępów,
- pielęgnowanie relacji.
Facylitacja
Dużym ułatwieniem w realizacji wymienionych obszarów będzie facylitacja, czyli działanie skoncentrowane na usprawnianiu procesów komunikacji w grupie, identyfikacji problemów w tym obszarze oraz motywowaniu do ich rozwiązania. Proces ten znacząco wspiera pracę dyrektora, ułatwiając mu radzenie sobie z trudnościami w relacjach interpersonalnych. Dyrektor jest odpowiedzialny za tworzenie dobrej atmosfery w poradni. Powinien więc szczególnie dbać o prawidłowe relacje pomiędzy wszystkimi członkami zespołu.
Facylitacja pomaga tworzyć środowisko sprzyjające współpracy, zrozumieniu i budowaniu pozytywnych więzi. Facylitator to osoba, która ceni pracę z ludźmi i potrafi wspierać grupę w sposób neutralny i bezstronny. Wykazuje się przy tym analitycznym umysłem, a także wiedzą na temat interakcji, umiejętności społecznych oraz w obszarze swojej specjalizacji. Jego działania koncentrują się na porządkowaniu chaotycznych sytuacji i na organizowaniu pracy, przy jednoczesnym uwzględnianiu dynamiki relacji w grupie.
Ważną cechą dyrektora-facylitatora jest szacunek i akceptacja wobec innych, ale też umiejętność radzenia sobie ze stresem. Dyrektor-facylitator będzie motywował do działania, doceniał inicjatywy zmierzające do rozwiązania konfliktów oraz wspierał rozwój pracowników, pomagając im w pokonywaniu trudności. Nie narzuci rozwiązań, lecz zmotywuje do poszukiwania własnych dróg zmiany, przyjmując postawę dawania „wędki, a nie ryby”.
