Poznanie, docenienie oraz integracja wszystkich sfer człowieka to podstawa jego rozwoju. Źródeł takiego myślenia można szukać w różnych szkołach psychoterapeutycznych, zwłaszcza w nurcie Gestalt oraz w logoterapii. Na podobnych założeniach koncentruje się metoda Feldenkraisa wykorzystująca lekcje świadomości przez ruch oraz integrację funkcjonalną.

Myślenie, emocje, wrażenia zmysłowe i ruch to cztery filary, na których opiera się potencjał człowieka. Są one ze sobą ściśle powiązane, ale to na ruch mamy największy i bezpośredni wpływ. W tym duchu powstała metoda budowania dobrostanu autorstwa Moshe Feldenkraisa. Jego metoda korekty postawy służy wewnętrznej integracji, pomaga w dotarciu do swojego prawdziwego potencjału, w rozwoju wyobraźni i koordynacji ciała, poprzez eliminowanie tego, co zakłóca naturalny ruch.

Feldenkrais to inżynier, fizyk, a przede wszystkim sportowiec z dużą wiedzą z zakresu anatomii, neurofizjologii i relaksacji, który opracował własną teorię, a opierając się na doświadczeniu zachęcał do praktykowania aktywności fizycznej, którą traktował jako narzędzie budowania dobrostanu organizmu. Grupowe lekcje świadomości przez ruch oraz indywidualne, dopasowane do potrzeb sesje integracji funkcjonalnej można uznać za innowacyjne, ponieważ Feldenkrais docenił pracę z ciałem i świadomą stymulację układu nerwowego już w połowie XX w.

Nowe spojrzenie

Interesujące wydaje się to, że Feldenkrais jako sportowiec nie zachęcał do intensywnego treningu i wychodzenia ze swojej strefy komfortu, ale skupiał się na poszerzaniu granic „możliwego”. Wskazał na trzy kroki tego procesu:

• zmiana niemożliwego w możliwe,
• zmiana trudnego w łatwe,
• zmiana łatwego w przyjemne.