STAN PRAWNY NA 14 STYCZNIA 2025

Przedszkole jest miejscem, w którym dzieci spędzają wiele godzin każdego dnia. To tutaj poznają świat, rozwijają zdolności społeczne i emocjonalne, nawiązują pierwsze relacje z rówieśnikami. Okres przedszkolny jest więc bardzo ważny w życiu tak młodego człowieka, który uczy się w tym czasie także podstawowych umiejętności, takich jak czytanie, pisanie i liczenie.

Na etapie przedszkola nauczyciele zauważają też pierwsze niepokojące symptomy mogące świadczyć o różnego rodzaju opóźnieniach u dziecka, które rodzą potrzebę organizacji dla niego dodatkowego wsparcia. Oczywiście każdy wychowanek rozwija się w swoim tempie, jednakże niektórzy z nich z powodu różnych deficytów, w tym rozwojowych, mogą napotkać rozmaite trudności, np. w nauce lub w relacjach z rówieśnikami. Dlatego ważna jest dobrze zorganizowana i sprawnie udzielana w przedszkolu pomoc psychologiczno-pedagogiczna, która wspiera rozwój dzieci i pomaga im w pokonywaniu ewentualnych trudności.

Zasady organizacji i udzielania pomocy

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia MEN z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach udzielana dziecku w przedszkolu pomoc psychologiczno-pedagogiczna polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu jego indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w przedszkolu.

Pomocą psychologiczno-pedagogiczną są objęte dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które posiadają opinię publicznej lub niepublicznej poradni pedagogiczno-psychologicznej zawierającą odpowiednie informacje o potrzebie objęcia dziecka tego rodzaju pomocą. Potrzeba ta może wynikać też z rozpoznań dokonanych przez nauczycieli i specjalistów zatrudnionych w przedszkolu oraz z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Celem udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu jest wspieranie potencjału rozwojowego dziecka i stwarzanie warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola oraz w środowisku społecznym. Stosownie do § 2 ust. 2 przywołanego Rozporządzenia potrzeba objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną wynikać może z różnych przyczyn, tj.:

• z niepełnosprawności,
• z niedostosowania społecznego,
• z zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
• z zaburzeń zachowania lub emocji,
• ze szczególnych uzdolnień,
• ze specyficznych trudności w uczeniu się,
• z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych,
• z choroby przewlekłej,
• z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych,
• z niepowodzeń edukacyjnych,
• z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową dziecka i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego i kontaktami środowiskowymi,
• z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.

Udzielana w jednostce pomoc psychologiczno-pedagogiczna polega na wspieraniu także rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych w celu zwiększania efektywności pomocy udzielanej dzieciom (§ 2 ust. 3 Rozporządzenia). W przypadku placówek publicznych korzystanie z niej jest dobrowolne i nieodpłatne (§ 3 Rozporządzenia), w jednostkach niepublicznych natomiast – regulowane umową zawartą z dyrektorem przedszkola.

Za organizację i udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej odpowiada dyrektor przedszkola (§ 4 ust. 1 Rozporządzenia). Dyrektor ma prawo wyznaczyć osobę, która będzie pełniła funkcję koordynatora ds. udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Takie powierzenie może mieć formułę pisemną, być zawarte przez odrębne powierzenie stanowiska zamieszczone w aktach osobowych lub przez zapis w protokole rady pedagogicznej.

Pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu udzielają dzieciom nauczyciele, wychowawcy grup oraz specjaliści wykonujący w przedszkolu zadania z zakresu tego rodzaju pomocy, w szczególności psycholodzy, pedagodzy, pedagodzy specjalni, logopedzi, doradcy zawodowi i terapeuci pedagogiczni, zwani w Rozporządzeniu „specjalistami” (§ 4 ust. 2 aktu).

Pomoc organizuje się i udziela jej we współpracy z:

• rodzicami dzieci,
• poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi,
• placówkami doskonalenia nauczycieli,
• innymi przedszkolami, szkołami i placówkami,
• organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami i podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Według § 5 Rozporządzenia pomocy tej udziela się z inicjatywy:

• dziecka,
• rodziców dziecka,
• dyrektora przedszkola,
• nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzących zajęcia z dzieckiem,
• pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania lub higienistki przedszkolnej,
• poradni,
• asystenta edukacji romskiej,
• pomocy nauczyciela,
• pracownika socjalnego,
• asystenta rodziny,
• kuratora sądowego,
• organizacji pozarządowej, innej instytucji lub podmiotu działających na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.