Ciepła i uważna relacja z rodzicem to niezwykle ważny element rozwoju każdego dziecka. Troska o potrzeby dziecka, tworzenie „bezpiecznej bazy” i wypracowanie prawidłowego stylu przywiązania od lat są przedmiotem badań psychologów. Wiemy bowiem, że dzieci, zwłaszcza w wieku przedszkolnym, są w okresie intensywnego rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego. Czy serdeczny i wypełniony głęboką relacją model wychowawczy da się przenieść na grunt przedszkolny? Co mogą zrobić nauczyciele, by namiastkę takiej postawy zaproponować maluchom?

Choć tradycyjne, zhierarchizowane systemy nauczania mają swoje zalety, nie obejmują ważnej sfery każdego człowieka – emocji. A ta odgrywa w życiu niezwykle ważną rolę, nie mniejszą niż inteligencja, mądrość czy wiedza. Amerykański psycholog Daniel Goleman uważa, że inteligencja emocjonalna jest jednym z najważniejszych zwiastunów sukcesu w życiu. Współczesne modele edukacji natomiast coraz częściej odchodzą od sztywnych ram i sięgają po nowsze podejścia, oparte na trosce, ciepłej relacji czy indywidualnym podejściu do dziecka.

Educare, czyli model łączący edukację z opieką, stawia na pierwszym miejscu potrzeby emocjonalne i psychiczne dzieci, umożliwiając im rozwój w atmosferze wsparcia i akceptacji. Taki styl wychowawczy pozwala dziecku rozwinąć własną samoregulację emocji, a dodatkowo wspiera go w inicjatywach, wzmacnia poczucie autonomii i niezależności (a to zachęci dziecko do dalszych wysiłków).

Bezpieczeństwo a kompetencje

Rozwój wiedzy i opieka to dwie nieodłączne sfery edukacji. Karen Bussey i Donny Hill, autorki publikacji Care as Curriculum: Investigating Teachers’ Viessmann on the Learning Care,zwracają uwagę na rolę troski. Według nich jest to integralna część programu nauczania. Kluczowy element educare to nawiązanie ciepłej, serdecznej i uważnej relacji z dzieckiem, co nie zawsze jest łatwe. Przeszkodą może się okazać chociażby zbyt duża grupa dzieci pod opieką. Autorki zwracają jednak uwagę, że taka relacja stanowi podstawę do rozwoju i przyswajania wiedzy.