Bezpłatna aplikacja na komputer – MM News... i jestem na bieżąco! Sprawdzam

 

Małe dzieci potrzebują czasu i uwagi, poczucia bezpieczeństwa, bliskości, obecności przyjaznych dorosłych, rutyny i stałości, schematu dnia, zabawy i relaksu, przekonania o tym, że to nie one są odpowiedzialne za występowanie trudnych sytuacji. Czasami mają miejsce pewne okoliczności, które mogą uniemożliwić zaspokojenie tych – wydawałoby się – naturalnych i niewymagających potrzeb przedszkolaka. Są to bez wątpienia okoliczności o charakterze kryzysowym.

Kryzys może pojawić się w życiu każdego człowieka, ale nie dla każdego oznacza to samo, ponieważ jest zjawiskiem subiektywnym, związanym z indywidualną percepcją, doświadczeniami i zasobami. Pojawia się wówczas, gdy człowiek nie potrafi rozwiązać trudnej sytuacji, używając dotychczas skutecznych sposobów. Charakterystyczne dla tego zjawiska jest to, że zakłóca ono równowagę, uniemożliwia zaspokajanie potrzeb i realizację celów. Kryzys może dotyczyć jednego dziecka lub też całej społeczności przedszkolnej.

W ostatnim czasie wszystkie podmioty i osoby pracujące z dziećmi zostały zobowiązane do opracowania, wdrożenia i respektowania polityki ochrony małoletnich przed krzywdzeniem, dlatego cała nasza uwaga została skierowana na różne formy przemocy. Warto pamiętać, że kryzys dziecka to nie tylko zachowania przemocowe. Wyróżnia się następujące rodzaje kryzysu:

  • rozwojowy – związany ze zmianami życiowymi, np. narodzinami rodzeństwa, przeprowadzką, nowymi sytuacjami,
  • egzystencjalny – dotyczy trudnych wyborów życiowych, konfliktów wewnętrznych lub lęku przed zmianą,
  • sytuacyjny – związany z nagłymi wydarzeniami, zwanymi często traumatycznymi, które są zaskakujące, nieoczekiwane, niemożliwe do zatrzymania, np. wojny, wypadek, katastrofy naturalne, przemoc, gwałt, choroba, napaść.

Sytuacja kryzysowa

Sytuacją kryzysową jest zbieg zdarzeń, okoliczności i zachowań, które zakłócają normalny tryb funkcjonowania państwa, społeczności, organizacji. Typowymi cechami sytuacji kryzysowej są nagłe i zwykle nieoczekiwane wystąpienie, dolegliwość oraz poważne konsekwencje psychologiczne, ekonomiczne, prawne i społeczne. Sytuacja kryzysowa może być spowodowana jednym zdarzeniem traumatycznym bądź ujawnić się jako konsekwencja długotrwałych mini-kryzysów (zaniedbań, konfliktów) w sferze wychowawczej, edukacyjnej, psychologicznej, ekonomicznej, organizacyjnej.

Następstwem sytuacji kryzysowej jest interwencja, która ma na celu natychmiastowe działanie wspierające dziecko (oraz jego społeczne środowisko), które doświadcza kryzysu. Dodatkowo w ramach interwencji podejmuje się działania zmierzające do złagodzenia objawów, zapobiegania zaburzeniom, przywrócenia równowagi i siły sprawczej dziecku, zapewnienia mu bezpieczeństwa oraz interdyscyplinarną współpracę z innymi podmiotami, instytucjami. 

Niezwykle istotne jest to, aby każdy nauczyciel i pracownik przedszkola znał procedury podejmowane na wypadek kryzysów indywidualnych i zbiorowych. Dodatkowo każda placówka powinna inicjować symulacje kryzysów, tak aby wdrażać pracowników do treningu rozwiązywania tychże sytuacji.

Skład zespołu kryzysowego

Interwencja kryzysowa jest związana z reagowaniem na różnego rodzaju kryzysy, dlatego warto przygotować się do tego, powołując stosowny zespół. W skład zespołu kryzysowego powinni wchodzić:

  1. Koordynator ds. reagowania kryzysowego – to osoba pełniąca bardzo ważną funkcję, dlatego powinna potrafić podejmować trafne decyzje pod presją czasu i na podstawie ograniczonych danych. Idealną sytuacją byłoby, gdyby wywodziła się z grona osób zarządzających przedszkolem, znała rozkład pomieszczeń budynku, posiadała wiedzę na temat organizacji pracy placówki oraz elementów planu kryzysowego. Zadania jej powierzone to wdrażanie, kierowanie i ocena przydatności oraz ewentualne modyfikacje planu kryzysowego.
  2. Koordynator przebiegu interwencji kryzysowej