Niektórzy twierdzą, że taniec towarzyszył człowiekowi od zawsze i był naturalnym sposobem na ekspresję emocji pojawiających się w różnych sytuacjach. Znany nam jest również jako nieodzowna część przeróżnych rytuałów i obrzędów, także tych skoncentrowanych na duchowej części życia człowieka. Dzieci w wieku przedszkolnym mają ogromną potrzebę ruchu oraz zabawy – a te dwa elementy z pewnością łączy w sobie właśnie taniec. Jak wpływa on na ich rozwój?
Świat muzyki jest dla dziecka światem bardzo atrakcyjnym. Dzieci tańczą lub wprawiają w ruch swoje ciało przeważnie wtedy, gdy czują radość lub złość, więc można śmiało stwierdzić, że poprzez tę formę dają wyraz i upust swoim silnym emocjom. W związku z tym, że dzieci częściej dają się ponieść targającym je emocjom, i przychodzi im to bardziej naturalnie i spontanicznie niż dorosłym, to też łatwiej zobaczyć tańczącego przedszkolaka niż jego rodzica. Dorośli zaś bardziej się hamują i ograniczają swoje wyrażanie różnorodnych emocji.
Takie zachowania widać także wśród dzieci w placówce przedszkolnej. Każdy wychowujący dzieci czy pracujący w przedszkolu z łatwością dostrzeże, że dzieci bez względu na płeć najczęściej lubią tańczyć. Robią to w sposób spontaniczny, bez zastanowienia. Wydaje się też, że sprawia im to dużą przyjemność. Wynika to z faktu, ze podczas tańczenia wydzielane są hormony szczęścia, tzw. endorfiny, co ma pozytywny wpływ na ich funkcjonowanie.
Taniec to, jak wiadomo, połączenie ruchu i muzyki:
- muzyka jest bardzo ważna w rozwoju dziecka i stanowi nieodzowny element tańca – żeby tańczyć dziecko nie tylko wykorzystuje do tego swoje ciało, ale również zmysł słuchu, dzięki niemu odbiera muzykę i może interpretować ją w indywidualny sposób,
- ruch, czyli najbardziej pierwotny element pozwalający na ekspresję, dostarcza dziecku wielu doznań i stymuluje jego rozwój.
