Procedura współpracy ze specjalistami w zakresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu Podstawa prawna: 1) Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1798), 2) Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 900 ze zm.). Cel Procedura została opracowana w celu doprecyzowania zakresu współpracy nauczycieli i specjalistów zatrudnionych w przedszkolu, która związana jest z organizowaniem i udzielaniem pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dziecka, aby wspierać jego potencjał rozwojowy i stwarzać mu warunki do aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola oraz w środowisku społecznym. Zakres organizowania i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej Organizatorzy pomocy psychologiczno-pedagogicznej, tj. nauczyciele i specjaliści, rozpoznają i zaspokajają indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne dziecka oraz biorą pod uwagę jego indywidualne możliwości psychofizyczne i czynniki środowiskowe, które wpływają na jego funkcjonowanie w przedszkolu, od momentu podjęcia opieki nad dzieckiem przez nauczyciela do momentu zakończenia planowanych działań. Uczestnicy postępowania – zakres odpowiedzialności Pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielają nauczyciele oraz specjaliści wykonujący w przedszkolu zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w szczególności psycholodzy, pedagodzy, logopedzi i terapeuci pedagogiczni. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana i udzielana we współpracy z: 1) rodzicami dzieci, 2) poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, 3) placówkami doskonalenia nauczycieli, 4) innymi przedszkolami, szkołami i placówkami, 5) organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami i podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży. Nauczyciele i specjaliści posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju zajęć prowadzą zajęcia rozwijające uzdolnienia oraz zajęcia specjalistyczne przy wykorzystaniu aktywizujących metod pracy. Pomoc psychologiczno-pedagogiczną w przedszkolu prowadzi się w formie: 1) zajęć rozwijających uzdolnienia – organizuje się je dla dzieci szczególnie uzdolnionych; liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 8, 2) zajęć korekcyjno-kompensacyjnych – organizuje się je dla dzieci z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi, w tym specyficznymi trudnościami w uczeniu się; liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 5, 3) zajęć logopedycznych – organizuje się je dla dzieci z deficytami kompetencji i zaburzeniami sprawności językowych; liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 4, 4) zajęć rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne – organizuje się je dla dzieci przejawiających trudności w funkcjonowaniu społecznym; liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 10, chyba że zwiększenie liczby uczestników jest uzasadnione potrzebami dzieci, 5) innych zajęć o charakterze terapeutycznym – organizuje się je dla dzieci z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi mających problemy w funkcjonowaniu w przedszkolu oraz z aktywnym i pełnym uczestnictwem w życiu przedszkola; liczba uczestników zajęć nie może przekraczać 10; 6) zindywidualizowanej ścieżki realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego; 7) porad i konsultacji. Formą udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest zindywidualizowana ścieżka realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego, która organizowana jest dla dzieci mogących uczęszczać do przedszkola, ale które ze względu na trudności w funkcjonowaniu wynikające w szczególności ze stanu zdrowia nie mogą realizować wszystkich zajęć wychowania przedszkolnego wspólnie z oddziałem przedszkolnym i wymagają dostosowania organizacji i procesu nauczania do ich specjalnych potrzeb edukacyjnych. Zindywidualizowana ścieżka obejmuje wszystkie zajęcia wychowania przedszkolnego, które są realizowane: 1) wspólnie z oddziałem przedszkolnym oraz 2) indywidualnie z dzieckiem. Objęcie zindywidualizowaną ścieżką wymaga opinii publicznej poradni, z której wynika potrzeba objęcia dziecka pomocą w tej formie. Wniosek o wydanie opinii zawiera dokumentację określającą: 1) trudności w funkcjonowaniu dziecka w przedszkolu, 2) opis wpływu przebiegu choroby na funkcjonowanie dziecka w przedszkolu oraz ograniczenia w zakresie możliwości jego udziału w zajęciach wychowania przedszkolnego wspólnie z oddziałem przedszkolnym – w przypadku dziecka obejmowanego zindywidualizowaną ścieżką ze względu na jego stan zdrowia, 3) opinię nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z dzieckiem o jego funkcjonowaniu w przedszkolu. Publiczna poradnia we współpracy z przedszkolem oraz rodzicami dziecka przeprowadza analizę funkcjonowania dziecka, uwzględniając efekty udzielanej dotychczas przez przedszkole pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Wydana przez poradnię opinia zawiera dane i informacje, o których mowa w przepisach w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych, a ponadto wskazuje: 1) zakres, w jakim dziecko nie może brać udziału w zajęciach wychowania przedszkolnego wspólnie z oddziałem przedszkolnym, 2) okres objęcia dziecka zindywidualizowaną ścieżką, nie dłuższy jednak niż rok szkolny, 3) działania, jakie powinny być podjęte w celu usunięcia barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie dziecka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola. Dziecko objęte zindywidualizowaną ścieżką realizuje w danym przedszkolu program wychowania przedszkolnego, z dostosowaniem metod i form ich realizacji do jego indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych, w szczególności potrzeb wynikających ze stanu zdrowia. Nauczyciele prowadzący zajęcia z dzieckiem objętym zindywidualizowaną ścieżką podejmują działania ukierunkowane na poprawę jego funkcjonowania w przedszkolu. Zindywidualizowanej ścieżki nie organizuje się dla: 1) dzieci objętych kształceniem specjalnym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 127 ust. 19 pkt 2 Ustawy Prawo oświatowe, 2) dzieci objętych indywidualnym obowiązkowym rocznym przygotowaniem przedszkolnym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 127 ust. 20 Ustawy Prawo oświatowe. Dyrektor przedszkola organizuje wspomaganie przedszkola w zakresie realizacji zadań z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, polegające na zaplanowaniu i przeprowadzeniu działań mających na celu poprawę jakości udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Dyrektor w szczególności: 1) informuje innych nauczycieli lub specjalistów o potrzebie objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakcie ich bieżącej pracy z nim, jeżeli stwierdzi taką potrzebę, oraz we współpracy z nauczycielami, wychowawcami grup wychowawczych lub specjalistami planuje i koordynuje pomoc psychologiczno-pedagogiczną w ramach zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów oraz bieżącej pracy z dzieckiem, 2) ustala formy udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej, okres udzielania oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane; przy ustalaniu wymiaru poszczególnych form udzielania dziecku pomocy psychologiczno-pedagogicznej uwzględnia się wymiar godzin ustalony dla poszczególnych form, 3) ustala wymiar godzin poszczególnych form udzielania dzieciom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, biorąc pod uwagę określoną w arkuszu organizacji przedszkola liczbę godzin zajęć z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz innych zajęć wspomagających proces kształcenia lub liczbę godzin zajęć prowadzonych przez nauczycieli, 4) uzgadnia warunki współpracy z: poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi, z placówkami doskonalenia nauczycieli, innymi przedszkolami, szkołami i placówkami, organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami i podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży, 5) informuje rodziców dziecka o potrzebie objęcia go pomocą psychologiczno-pedagogiczną oraz niezwłocznie informuje pisemnie, w sposób przyjęty w danym przedszkolu, o ustalonych dla dziecka formach, okresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane. Dyrektor przedszkola, planując udzielanie dziecku pomocy psychologiczno-pedagogicznej, współpracuje z jego rodzicami oraz z wszystkimi podmiotami, z inicjatywy których może być organizowana pomoc psychologiczno-pedagogiczna, np. z pomocą nauczyciela, asystentem nauczyciela, kuratorem sądowym. Rodzice (prawni opiekunowie) są informowani o potrzebie objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną oraz pisemnie o ustalonych dla niego formach, okresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane. Rodzice mogą występować z wnioskiem o objęcie dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną, a także uczestniczyć w szkoleniach i spotkaniach grupowych dla rodziców, organizowanych w miarę potrzeb również przez specjalistów spoza przedszkola. Korzystają ponadto z fachowych porad i konsultacji psychologa, logopedy i terapeuty zatrudnionych w przedszkolu oraz dyrektora. Nauczyciele i specjaliści odpowiadają za współdziałanie ze specjalistami w zakresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także powinni dbać o odpowiednie przygotowanie się do zajęć i właściwe prowadzenie dokumentacji dotyczącej udzielanego wsparcia, w szczególności: 1) rozpoznają indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dziecka, 2) określają mocne strony, predyspozycje, zainteresowania i uzdolnienia dzieci, 3) rozpoznają przyczyny niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu dziecka, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, 4) podejmują działania sprzyjające rozwojowi kompetencji oraz potencjału dziecka w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy jego funkcjonowania, 5) współpracują z poradnią w procesie diagnostycznym i postdiagnostycznym, w szczególności w zakresie oceny funkcjonowania dzieci, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających funkcjonowanie i uczestnictwo w życiu przedszkola oraz efektów działań podejmowanych w celu poprawy funkcjonowania dziecka i planowania dalszych działań. Organizując pomoc psychologiczno-pedagogiczną, nauczyciele, wychowawcy grupy i specjaliści zobowiązani są w szczególności do: 1) informowania innych nauczycieli/wychowawców grup i specjalistów o potrzebie objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakcie ich bieżącej pracy z dzieckiem, jeśli stwierdzą taką potrzebę, 2) planowania i koordynowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w ramach zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów oraz bieżącej pracy z dzieckiem we współpracy z nauczycielami, wychowawcami grup oraz specjalistami, 3) wspierania nauczycieli obowiązkowych zajęć edukacyjnych w dostosowaniu sposobów i metod pracy do możliwości psychofizycznych dziecka, 4) prowadzenia dokumentacji udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 7 Ustawy Prawo oświatowe. Planując udzielanie dziecku pomocy psychologiczno-pedagogicznej, nauczyciele, wychowawcy grupy i specjaliści: 1) nawiązują współpracę z rodzicami i diagnozują środowisko rodzinne, 2) uwzględniają wnioski dotyczące dalszych działań w zakresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej mające na celu poprawę funkcjonowania dziecka. Do zadań pedagoga i psychologa w przedszkolu należy w szczególności: 1) prowadzenie badań i działań diagnostycznych, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka w celu określenia jego mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie dziecka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, 2) diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu w celu rozwiązywania problemów stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo dziecka w życiu przedszkola, 3) udzielanie dzieciom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb, 4) podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci, 5) minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, 6) inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych, 7) pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień dzieci, 8) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w: a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dzieci w celu określenia ich mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie dziecka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Do zadań pedagoga specjalnego należy w szczególności: 1) zajęcia w ramach zadań związanych z: a) rekomendowaniem dyrektorowi przedszkola do realizacji działań w zakresie zapewnienia aktywnego i pełnego uczestnictwa dzieci w życiu przedszkola; b) prowadzeniem badań i działań diagnostycznych związanych z rozpoznawaniem indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych wychowanków w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień wychowanków oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu wychowanków, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie wychowanka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, we współpracy z nauczycielami, c) wspieraniem nauczycieli w: • rozpoznawaniu przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu wychowanków, w tym barier i ograniczeń, utrudniających funkcjonowanie wychowanka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, • udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej w bezpośredniej pracy z wychowankiem, • dostosowaniu sposobów i metod pracy do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych wychowanka oraz jego możliwości psychofizycznych, • doborze metod, form kształcenia i środków dydaktycznych do potrzeb wychowanków, d) rozwiązywaniem problemów dydaktycznych i wychowawczych wychowanków, e) dokonywaniem wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania dzieci; f) określaniem niezbędnych do nauki warunków, sprzętu specjalistycznego i środków dydaktycznych, w tym wykorzystujących technologie informacyjno-komunikacyjne, odpowiednich ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne wychowanka, g) udzielaniem wychowankom, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, h) prowadzeniem zajęć rewalidacyjnych, resocjalizacyjnych i socjoterapeutycznych; 2) zajęcia w ramach wczesnego wspomagania rozwoju dzieci; 3) zajęcia oraz specjalne działania opiekuńczo-wychowawcze, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 128 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 71c ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Do zadań logopedy w przedszkolu należy w szczególności: 1) diagnozowanie logopedyczne, w tym prowadzenie badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy oraz poziomu rozwoju językowego dzieci, 2) prowadzenie zajęć logopedycznych oraz porad i konsultacji dla rodziców i nauczycieli w zakresie stymulacji rozwoju mowy dzieci i eliminowania jej zaburzeń, 3) podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej we współpracy z rodzicami dzieci, 4) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w: a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dzieci w celu określenia ich mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie dziecka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Do zadań terapeuty pedagogicznego należy w szczególności: 1) prowadzenie badań diagnostycznych dzieci z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się w celu rozpoznawania trudności oraz monitorowania efektów oddziaływań terapeutycznych, 2) rozpoznawanie przyczyn utrudniających dzieciom aktywne i pełne uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki, 3) prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym, 4) podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających niepowodzeniom edukacyjnym dzieci we współpracy z ich rodzicami, 5) wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w: a) rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dzieci w celu określenia ich mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie dziecka i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, b) udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Zakres współpracy nauczycieli ze specjalistami w zakresie organizowania i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej Nauczyciele w okresie dokonywania obserwacji poziomu rozwoju dziecka w miarę potrzeb zwracają się na piśmie do specjalistów o: 1) zdiagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych, edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka, 2) określenie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych, 3) wskazanie sposobów wspierania mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień dziecka, 4) zdiagnozowanie sytuacji wychowawczej, by wspomóc nauczyciela w rozwiązywaniu problemów wychowawczych, 5) ustalenie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału dziecka w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy jego funkcjonowania. Współpraca nauczycieli ze specjalistami powinna polegać na: 1) prowadzeniu badań i działań diagnostycznych dzieci, w tym diagnozowaniu ich indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych w celu określenia ich mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, 2) zintegrowanym wspólnym działaniu, jeżeli stwierdzą potrzebę objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakcie ich bieżącej pracy, 3) wspólnym planowaniu udzielania dziecku pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 4) wspieraniu nauczycieli prowadzących obowiązkowe zajęcia edukacyjne w dostosowaniu sposobów i metod pracy do możliwości psychofizycznych dziecka, 5) ocenianiu efektywności udzielanej pomocy i formułowaniu wniosków dotyczących dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania dziecka, 6) organizowaniu przez specjalistów badań przesiewowych w celu ustalenia stanu mowy dziecka, aby wyodrębnić te maluchy, którym potrzebne będzie wsparcie, czyli organizowanie zajęć specjalistycznych, 7) wspólnym z nauczycielami podejmowaniu działań z zakresu profilaktyki powstawania zaburzeń komunikacji językowej przez cykliczne organizowanie zajęć z dziećmi, którym nauczyciel udziela pomocy w trakcie bieżącej pracy, 8) ustalaniu indywidualnego lub grupowego planu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 9) współpracy z rodzicami w rozpoznawaniu zainteresowań i uzdolnień poszczególnych dzieci oraz zaplanowaniu odpowiedniego wsparcia związanego z rozwijaniem ich zainteresowań i uzdolnień. Zakres współpracy nauczycieli prowadzących grupę przedszkolną z rodzicami dziecka Nauczyciel podczas wstępnych obserwacji poziomu rozwoju dziecka ma obowiązek współpracować z rodzicami w celu rozpoznania środowiska rodzinnego, by prawidłowo sformułować potrzeby rozwojowe dziecka. Po ustaleniu indywidualnych potrzeb dziecka nauczyciel udziela dziecku pomocy oraz przekazuje informacje o działaniach, jakie rodzic może podejmować w domu, by wsparcie w rozwoju było pełne. Nauczyciele i specjaliści w ramach współpracy powinni zachęcać rodziców do uczestnictwa w organizowanych dla nich spotkaniach i szkoleniach grupowych. Zakres współpracy nauczycieli i specjalistów z dyrektorem podczas udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej Nauczyciele i specjaliści po określeniu mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz rozpoznaniu przyczyn trudności w funkcjonowaniu dziecka, w tym barier i ograniczeń utrudniających dziecku funkcjonowanie w przedszkolu (maksymalnie do listopada, a następnie w kwietniu, kiedy wstępnie należy zaplanować liczbę godzin i form organizowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w projekcie arkusza organizacji pracy przedszkola): 1) podejmują działania sprzyjające rozwojowi kompetencji oraz potencjału dziecka w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy jego funkcjonowania, 2) współpracują z poradnią psychologiczno-pedagogiczną w procesie diagnostycznym, w szczególności w zakresie oceny funkcjonowania dziecka, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających funkcjonowanie i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, 3) informują dyrektora o potrzebie objęcia określonych dzieci pomocą psychologiczno-pedagogiczną podczas bieżącej pracy, 4) informują dyrektora o konieczności zorganizowania dla określonych dzieci zajęć rozwijających uzdolnienia lub specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych, o charakterze terapeutycznym, 5) prowadzą odpowiednią dokumentację udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej i składają sprawozdania z efektów prowadzonych zajęć w terminach określonych przez dyrektora (np. dwa razy w roku). Dyrektor określa formę i czas trwania pomocy dla każdego dziecka po uwzględnieniu wymiaru godzin ustalonych dla poszczególnych metod, o czym bezzwłocznie i na piśmie powiadamia nauczycieli i specjalistów oraz rodziców. Zakres działania dyrektora w ramach organizowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej Dyrektor powołuje koordynatora ds. pomocy psychologiczno-pedagogicznej, by ułatwić współpracę pomiędzy nauczycielami i specjalistami oraz uprościć zasady organizowania pomocy. Po uzyskaniu informacji od nauczycieli lub specjalistów dyrektor przedszkola lub koordynator powiadamia innych nauczycieli, wychowawców grup, specjalistów o potrzebie organizowania dla dziecka pomocy psychologiczno-pedagogicznej w trakcie bieżącej pracy lub w formie zajęć specjalistycznych. Dyrektor po zebraniu niezbędnych danych od koordynatora informuje rodziców o możliwościach i rodzaju udzielanej pomocy. Dyrektor (koordynator) ustala terminy pracy specjalistów z dzieckiem oraz informuje rodziców na piśmie o przyznanej dziecku pomocy, tj. jej formach, okresie udzielania, wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane. Po zebraniu informacji i zasięgnięciu opinii o dziecku od nauczycieli i specjalistów, wnioskuje do poradni psychologiczno-pedagogicznej o dokonanie pełnej diagnozy dziecka w celu poprawy jego funkcjonowania w środowisku przedszkolnym. Zakres współpracy koordynatora ds. pomocy psychologiczno-pedagogicznej z dyrektorem Koordynator: 1) zbiera informacje od nauczycieli i specjalistów o dzieciach potrzebujących organizowania dla nich pomocy psychologiczno-pedagogicznej i informuje o nich dyrektora, 2) ustala z dyrektorem wymiar godzin i formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla poszczególnych dzieci, 3) przygotowuje pisemne powiadomienia dla rodziców o ustalonych dla dziecka formach, sposobach, wymiarze i okresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej, które podpisuje dyrektor, 4) składa dwa razy w roku sprawozdania z organizowanej i udzielanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej wraz z zestawieniem ilościowym i jakościowym jej rodzajów, 5) przedstawia dyrektorowi uzgodnione z nauczycielami i specjalistami potrzeby materialne lub w zakresie współpracy związane z organizowaniem pomocy. Zakres współpracy koordynatora ds. pomocy psychologiczno-pedagogicznej z nauczycielami i specjalistami Koordynator współpracuje z nauczycielami i specjalistami poprzez: 1) wspólne uzgadnianie z nauczycielami i specjalistami (na podstawie zebranych rekomendacji) propozycji wymiaru godzin i form pomocy dla poszczególnych dzieci, 2) zbieranie od nauczycieli i specjalistów informacji o skuteczności udzielanej pomocy w oparciu o opracowane narzędzia badawcze, 3) koordynowanie działań nauczycieli i specjalistów w zakresie organizowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 4) organizowanie spotkań dla nauczycieli i specjalistów celem wypracowania spójnych zasad współdziałania. Zakres współpracy koordynatora ds. pomocy psychologiczno-pedagogicznej z rodzicami Koordynator: 1) zapoznaje rodziców z proponowanymi przez przedszkole formami pomocy dla rodziny oraz warunkami współpracy z rodziną – na początku roku szkolnego, 2) informuje rodziców o możliwości składania wniosku o udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 3) informuje rodziców na piśmie o ustalonych dla dziecka formach, sposobach, wymiarze i okresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej, które podpisuje dyrektor, 4) organizuje szkolenia i spotkania grupowe dla rodziców i uczestniczy w nich. Dokumentacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej Do dokumentacji badań i czynności uzupełniających prowadzonych w przedszkolu, w szczególności przez nauczyciela, pedagoga, psychologa, logopedę, należy dokumentacja wytworzona na bazie prowadzonych badań i działań diagnostycznych: 1) informacja dla rodziców o zamiarze prowadzenia zajęć pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz o ustalonych formach, sposobach i okresie udzielania dziecku pomocy psychologiczno-pedagogicznej, 2) opinie wystawiane dzieciom przez nauczycieli (wymagane są m.in. przy kierowaniu dzieci na badania do poradni), 3) informacja o gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej, 4) informacja (wniosek) nauczyciela lub specjalisty do dyrektora przedszkola o potrzebie udzielenia pomocy, 5) wielospecjalistyczna ocena funkcjonowania dziecka, dokonywana co najmniej dwa razy w roku przez zespół nauczycieli i specjalistów utworzony dla dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, 6) Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny tworzony przez zespół nauczycieli i specjalistów dla dziecka z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. Sposób prezentacji procedur 1. Umieszczenie treści dokumentu na stronie internetowej przedszkola. 2. Udostępnienie dokumentu na tablicy ogłoszeń w przedszkolu. 3. Zapoznanie nauczycieli i specjalistów w dziedzinie wychowania oraz rodziców z treścią procedur. 4. Zapoznanie rodziców z obowiązującymi w placówce procedurami na zebraniach organizacyjnych we wrześniu każdego roku szkolnego. Tryb dokonywania zmian w procedurze Zmian w opracowanych procedurach może dokonać z własnej inicjatywy lub na wniosek rady pedagogicznej dyrektor placówki. Wnioskodawcą zmian może być również rada rodziców. Proponowane zmiany nie mogą być sprzeczne z prawem. Zasady wchodzą w życie dnia .................................................................. Wprowadza się zmiany w treści zasad dnia .............................................