Cele główne:

• rozwijanie kompetencji emocjonalnych,
• zapoznanie z emocją smutku i jej ważnością w życiu każdego człowieka,
• dokonywanie autorefleksji,
• dzielenie się doświadczeniami i przeżyciami,
• kształtowanie umiejętności doświadczania i przeżywania w zgodzie z sobą samym,
• wyrażanie siebie w artystycznych formach,
• kształtowanie zainteresowania literaturą dziecięcą.

Cele szczegółowe:

• dostrzeganie i nazywanie własnych emocji,
• dostrzeganie wpływu tego, co nam się przydarza, na rodzące się emocje,
• omówienie różnic między ludźmi w sposobach przeżywania,
• uczestnictwo w sondzie / odpowiadanie na pytania / głosowanie,
• rozpoznawanie emocji na zdjęciach,
• rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego,
• tworzenie portretu smutku,
• określanie sposobów na pocieszenie,
• tworzenie własnego plastra na…,
• budowanie definicji pocieszenia,
• wskazywanie na pocieszające gesty,
• wymienianie „słów pocieszaczy”,
• słuchanie czytanej przez nauczyciela książki (propozycja: Tove Jansson, Kto pocieszy Maciupka?).

Formy pracy:

• indywidualna,
• zbiorowa.

Materiały dydaktyczne:

• karty / obrazki / ilustracje z emocjami (uwzględniające kontekst sytuacyjny), książka T. Jansson, Kto pocieszy Maciupka?, karta pracy, pisaki / kredki / pastele, apteczka, zapas różnokolorowych plastrów.

Emocje we mnie

Nauczyciel zaprasza wychowanków do sali i informuje wszystkich, że poruszany dziś temat jest bardzo ważny. Dlaczego? Dotyczy każdego człowieka i jego uczuć. Każdy doświadcza świata, jego dźwięków i obrazów. Czujemy go całym sobą, a w naszych głowach pojawiają się różne myśli na jego temat. Wraz z myślami pojawiają się też różne uczucia: radość, zaskoczenie, złość, smutek, a nawet strach. To naturalne. Każda z tych emocji jest bardzo potrzebna. Choć zwykle najprzyjemniej jest nam wtedy, gdy się śmiejemy i cieszymy, to jednak pozostałe „barwy uczuć” są absolutnie niezbędne. Dzięki nim uczymy się wyrażania sprzeciwu, współczucia czy zachowania ostrożności.