Czy ocenianie jest łatwe? Scenariusz lekcji wychowawczej dla klas IV–VI Opracowała: Małgorzata Szymczak GRUPA WIEKOWA: uczniowie klas IV–VI szkoły podstawowej. CZAS TRWANIA: 45 minut. CEL GŁÓWNY: • refleksja na temat trudności związanych z dokonywaniem ocen. CELE SZCZEGÓŁOWE: Uczeń: • rozróżnia pojęcia: subiektywizm, obiektywizm, • zauważa, że ludzie mogą mieć różne opinie, gusta, umiejętności, • rozumie, że ocenianie wiąże się z trudnościami. FORMY PRACY: • praca indywidualna. METODY PRACY: • ćwiczenia praktyczne. POMOCE DYDAKTYCZNE: • cztery obrazy wybrane przez nauczyciela ze strony internetowej dowolnej galerii sztuki. PRZEBIEG ZAJĘĆ: Część teoretyczna: 1. Nauczyciel podaje uczniom definicje subiektywizmu oraz obiektywizmu: Subiektywizm – przedstawianie i ocenianie czegoś wyłącznie ze swojego punktu widzenia, kierowanie się osobistymi przekonaniami, upodobaniami. Obiektywizm – przedstawianie i ocenianie czegoś w sposób zgodny ze stanem faktycznym, niezależnie od własnych opinii, uczuć i interesów. 2. Nauczyciel tłumaczy wspomniane pojęcia, odwołując się do konkretnych zjawisk, np.: „Co obiektywnego możemy powiedzieć o książce…? (tytuł dowolnej książki, którą znają wszyscy uczniowie – przykładowe odpowiedzi: jest krótka, napisał ją X, należy do gatunku fantastyki). A co z subiektywnym postrzeganiem tej lektury, czyli takim, które może być różne wśród nas? Odpowiedzcie proszę, czy wszystkim wam podobała się ta lektura? Czy szybko się wam ją czytało? Czy chcielibyście do niej wrócić? Wasze odpowiedzi mogą się różnić. To są wasze subiektywne opinie. Ważne jest, aby z szacunkiem podchodzić do tego, że ktoś może mieć inne odczucia niż my”. 3. Nauczyciel prosi uczniów, aby zastanowili się, czy zawsze podchodzili z szacunkiem do tego, jak ich prace były oceniane przez nauczycieli. 4. Uczniowie wypowiadają się na zadany temat. 5. Nauczyciel pyta uczniów, jak ich zdaniem powinni być oceniani: subiektywnie czy obiektywnie? 6. Uczniowie wyrażają swoje opinie. 7. Nauczyciel dziękuje za wypowiedzi i zaprasza do wspólnej zabawy, podczas której uczniowie będą wyceniać obrazy. Część praktyczna: 1. Nauczyciel wyświetla po kolei cztery przygotowane wcześniej dzieła sztuki (z ukrytymi cenami rzeczywistymi dzieł). Zadaniem uczniów jest wycena obrazów i zapisanie proponowanych cen na kartce. 2. Nauczyciel prosi, by uczniowie starali się oceniać obiektywnie, uczciwie – tak, jak starają się robić to nauczyciele, np. na plastyce. 3. Nauczyciel podaje przedział cenowy, którym należy operować (dostosowany do wybranych obrazów). 4. Po wspólnym przejrzeniu wszystkich dzieł i wycenieniu ich przez uczniów nauczyciel prosi po kolei różne chętne osoby o podzielenie się proponowanymi cenami prac. Wyniki prezentuje na tablicy, na bieżąco wpisując w tabeli podawane dane. 5. Nauczyciel ponownie pokazuje te same dzieła sztuki – tym razem wraz z ceną podaną na stronie galerii. 6. Nauczyciel podkreśla, że zabawa w wycenę obrazów ma na celu zachęcenie do refleksji nad ocenianiem. Podsumowanie: 1. Nauczyciel wspólnie z uczniami analizuje wyniki głosowań: czy wyceny są identyczne? Jak bardzo różnią się zaproponowane ceny? Z czego mogą wynikać różnice, jeśli wszyscy starali się oceniać obiektywnie? Czy widzą podobieństwo między ocenianiem obrazów a wystawianiem ocen przez nauczycieli? Czy widzą różnicę między ocenianiem testów zamkniętych a rezultatów pracy w grupie? 2. Nauczyciel prosi, aby każdy uczeń w zeszycie samodzielnie odpowiedział na pytanie: „Czy ocenianie jest łatwe?”. 3. Nauczyciel dziękuję uczniom za zaangażowanie.