Scenariusz zajęć relaksacyjnych w edukacji wczesnoszkolnej Opracowała: Karolina Prudło, pedagożka, germanistka. Prowadzi działalność pod nazwą Matka-Pedagog. Szkoleniowiec, autorka bajek dla dzieci, recenzentka, prelegentka, autorka artykułów o tematyce pedagogicznej i parentingowej. Wykonuje również projekty i kampanie reklamowe, szkolenia dla firm zgodne z myślą pedagogiczną. Przekazuje społecznie wiedzę m.in. na Instagramie: @matka.pedagog GRUPA WIEKOWA: uczniowie klas I–III szkoły podstawowej. CELE OGÓLNE: • rozwijanie wyobraźni, • wzmocnienie koncentracji uwagi, • wprowadzenie w stan odprężenia i odpoczynku. CELE OPERACYJNE: Uczeń: • rozwija swoją wyobraźnię, • uczy się, jak zachować ciszę, • skupia uwagę, • czuje się odprężony. CELE SFORMUŁOWANE W JĘZYKU UCZNIA: • rozwiniecie swoją wyobraźnię, • nauczycie się wyciszać, • poczujecie odprężenie, odpoczniecie. METODY PRACY: • słowna, • zabawa, • wizualizacja. FORMY PRACY: • zbiorowa. ŚRODKI DYDAKTYCZNE: • maty/materace lub dywan, • muzyka relaksacyjna (według uznania nauczyciela), • chusta do przesłonięcia oczu, • opowieść relaksacyjna (załącznik), • kredki, • czyste kartki papieru. PRZEBIEG ZAJĘĆ: Wprowadzenie Dzieci siadają na podłodze blisko siebie. Starają się dotknąć dłońmi jak największą liczbę kolegów i koleżanek, witając się z nimi słowem „cześć”. Dzieci mogą witać się ze sobą zamiennie: stopami, łokciami, czołami. Część właściwa 1. Magiczne motyle Nauczyciel staje przed grupą dzieci siedzących na podłodze. Za pomocą magicznych słów: „raz, dwa, trzy – śpisz ty” zamienia dzieci w śpiące motyle. Uczniowie zamykają oczy. Następnie nauczyciel budzi jedno z dzieci, które ma za zadanie zapamiętać, który motyl gdzie siedzi. Nauczyciel zasłania dziecku oczy chustką. Kolejno budzi drugie dziecko po to, aby zmieniło po cichutku swoje miejsce i tym sposobem stało się magicznym motylem. Dziecko mające zasłonięte oczy ściąga chustkę i zgaduje, który motyl zmienił swoje miejsce. 2. Kalambury Dzieci za pomocą gestów i mimiki twarzy przedstawiają siebie jako wymyślone przez siebie zwierzę. Pozostali uczniowie zgadują, jakie to zwierzę. Nazywają je. 3. Wprowadzenie dzieci w ciszę Dzieci siedzą na podłodze ze skrzyżowanymi nogami. Nauczyciel włącza melodię relaksacyjną (wybraną przez siebie) i ściszonym tonem głosu opowiada dzieciom historię powiązaną z tematyką poprzedniej zabawy: Motyle rodzące się z kokonów rozprostowują swoje skrzydła, by móc unieść się ku błękitowi nieba. Podczas lotu widzą z góry lasy i łąki. Poszukują miejsca, w którym będą mogły zamieszkać. Z wysokości odkrywają piękny ogród, w którym znajdują się zielone, pokryte liśćmi krzewy malin. Wirując w powietrzu, każdy z nich dąży do miejsca, w którym będzie mu miło i przyjemnie. Po długiej podróży motyle są bardzo zmęczone. Lądują na liściach malin, kładą się i zasypiają skąpane w ciepłych promieniach słońca. Czują się szczęśliwe i bezpieczne. Ich podróż dobiegła końca. 4. Fruwać jak motyl może każdy (opowieść relaksacyjna) Dzieci leżą na podłodze z zamkniętymi oczami. Nauczyciel czyta spokojnym tonem głosu opowieść relaksacyjną (załącznik). Po przeczytaniu opowieści relaksacyjnej nauczyciel pyta dzieci: • Jak się czuły podczas relaksu? • Jak wyglądał motyl, w którego się przemieniły? • Co widziały oczami wyobraźni? Odpowiedzi udzielają tylko dzieci chętne. Zadanie domowe Za pomocą kredek narysuj motyla, którym byłaś/byłeś, oraz to, co widziałaś/widziałeś, szybując wysoko na niebie.