Mamy tyle wspólnego! Scenariusz adaptacyjny dla dzieci w grupach polsko- ukraińskich Opracowanie merytoryczne i graficzne: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia ped a- gogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, na uczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwo- lennik pedagogiki zabawy Z racji możliwości przeżycia traumy przez dzieci uczęszczające do placówki warto począ t- kowo un ikać tematów związanych z domem i rodzicami. Wszystkie dzieci, które doświadcz y- ły okrucieństwa wojny, powinny zostać objęte pomocą psychologiczną. Wiele osób straciło bliskich, rozmowa na temat domu powinna być inicjowana przez dziecko lub wynikać z i n- dywi dualnej, bieżącej potrzeby wychowanka. Praca nad przeżytymi emocjami jest istotna i bardzo potrzebna, niemniej w ramach zajęć przedszkolnych (przynajmniej w początkowej fazie) warto to pojawianie się tema tów trudnych podporządkować zaleceniom psycholog ów , a by w odpowiedni sposób wesprzeć dzieci w pr zepracowywaniu emocji. Cele główne:  adaptacja dzieci do ob cojęzycznej grupy przedszkolnej,  i ntegracja przedszkolaków ,  obniżanie poziomu stresu nowo przyjętych dzieci związan ego z wie lopłaszczyznową z mianą życiową,  p oszukiwanie cech wspólnych ,  s tawanie się częścią grupy rówieśniczej,  w ychowanie ku wartościom. Cele operacyjne – dziecko:  zapozna je się z wychowawcą oraz rówieśnikami,  p rzedstawia się w formie zabawy wyobrażeniowej,  poznaje rozmieszczenie p omieszczeń w placówce,  tworzy wspólny klucz w komunik owaniu się: słowa ukraińskie, gesty, piktogr amy,  uczy się rozładowywania napięcia związanego z e zn alezieniem się w nowej sytuacji,  wskazuje i odnajd uje wspólne cech y i upodobania między dziećmi,  tworzy rysunki,  u kłada puzzle w zespole,  rysuje własną podobiznę . Formy pracy:  indywidualna,  grupowa,  zbiorowa. Materiały dydaktyczne:  piktogramy, oznaczenia rysunkowe (krzesełko, wieszaki, szafka), kartki, kredki, taśma dwustronna, układanki nawiązujące do nazw y grupy, klej, kartki techniczne A3, paste- le, pisaki, lustro, pinezki. PRZEBIEG ZAJĘĆ 1. Oto nasze przedszkole! Nauczyciel zaprasza wszystkie dzieci do wspólnego kręgu. Mówi nowym dzieciom w grupie przedszkolnej, jak się nazy wa. W tej sytuacji warto jak na jczęściej posługiwać się gestami. Ruch z pewnością pomoże dzieciom zrozumie ć sytuację. Warto również przygotować kilka podstawowych słów w języku ukraińskim (brzmienie fonetyczne), które pomogą wychowa n- kom zrozumieć, co dzieje się w danym momencie. Ponadto ODN organizuje bezpłatne kró t- kie kursy online dla nauczycieli, umożliwiające poznanie podstaw języka ukraiński ego. Warto skorzystać również z tej formy pomocy. Dobrym pomysłem jest użycie piktogramów wyko- rzystywanych m.in. w pracy z dziećmi z e specjalnymi potrzebami edukacyjnymi . Język ob- razkowy jest językiem uniwersalnym, dlatego będzie doskonale wspierał pro ces odnajdywa- nia się dzieci w nowej sytu acji. Wychowawca rozdaje dzieciom oznaczenia obrazkowe , które zostaną przyklejone na ich wie- sza ki, półki oraz krzesełka. Zwykle takie oznaczenia pojawiają się w najmłodszych grupach przedszkolnych, warto jednak na czas adaptacji wprowadzić je we wszystkich gr upach dla wszystkich przedszkolaków. Następnie prowadzący zaprasza maluszki do krótkiej wyci eczki po pomieszczeniach znajdujących się w placówce. Wszystko po to, aby dzieci po czuły się mniej obco. 2. Przedstawmy się. Jestem jak… Przedszkolaki zost ają zaproszone do wielkiego koła. Ich zadaniem jest przedstawienie się przez porównanie do jakiegoś z wierzaka. Prezentują je za pomocą gestów, np. „ Jestem Kasia. Jestem jak puchaty króliczek”; „Jestem Wiktor. Jestem jak głośny lew”; „ Jestem Marta. Je- stem wysoka jak żyrafa” . Zabawa zachęca do działań związanych z ruchem i gestem, co d o- datkowo pomoże rozład ow ać napięcie i sprawi dzieciom dużo radości. 3. Mamy tyle wspólnego Celem zabawy jest skupieni e się na aspektach łączących przybyłe dzieci z resztą grupy prze d- szkolnej. Aby nowi wychowankowie lepiej zrozumieli polecenie, wychowawca wspiera się piktogramam i podczas zadawania różnych pytań. Zaprasza wszystkich do stoli ków. Dzieci otrzy mują od wychowawcy kartkę, którą następnie dzielą na sześć równych części. W ka ż- dym z pól uczestnicy rysują obrazek, który będzie odpowiedzią na pytanie wychowawcy: 1. Jaki jest twój ulubiony kolor? 2. J aki jest twój ulubiony owoc? 3. Czym lubisz się bawić? 4. Narysuj swoje oczy. Jaki mają ko lor? 5. Jaki sport lubisz najbardziej? 6. Narysuj tyle kropek, ile masz lat. 7. Jakie jest twoje ulubione zwie rzę? Przedszkolaki tworzą rysunki , a następnie kartki z odpowiedziami przyczepiają sobie na bluz kę. Zabawa ma sześć rund. Z adaniem dzieci jest znalezienie osób, które w podo bny lub taki s am sposób odpowiedziały na każde z pytań. Dzięki temu dzieci s tworzą grupy i dowie- dzą się, co łąc zy je z innymi osobam i. Pytania zostały ułożone tak, aby nowe dzieci na pewno znalazły się w jakiejś grupie . 4. Wspólna układanka Wych owawca dzieli dzieci na grupy sześcioosobowe i rozdaje najmłodszym podzieloną na części układankę. Każde dziecko otrzymuje jeden element całośc i. Obra zek, który tworzą p o- szczególne elementy, może dotyczyć np. nazwy grupy, do której zostały przyjęte nowe dzieci: Misie, Jeżyki, Biedronki itd. Zadaniem wychowanków jest wspólne złożenie rysunku i prz y- klejenie go na kartkę A3. W tej zabawie istotny jest wkład każdej osoby. Bez wspólnego z a- angażow a nia praca zawsze będzie niekompletna. 5. Nasze portrety Dzieci otrzymują wyciętą postać (załącznik). Zadaniem najmłodszych jest pokolorowanie jej w taki sposób , aby jak najbardziej przypominał ich samych. Wart o w tym czasie umieścić w sali lustro, a by przedszkolaki miały szansę dokładnie się sobie przyjrzeć. Po wykonaniu ry sunków wszystkie zostają zebrane i przyczepione obok siebie na tablicy, na tyle blisko, aby sprawiały wrażenie, że trzymają się za ręce. Zad anie to pod kreśli przynależność każdego w y- chowanka do grupy przedszkolnej. Ka żdy jest w niej tak samo ważny! 6. Podsumowanie Dzień kończymy podsumowaniem. Wszystkie dzieci siadają w kole i kończą zajęcia gestami po kazującym i , co im się podobało.