Walentynki Scenariusz zajęć przedszkolnych Opracowanie merytoryczne i graficzne: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia peda-gogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwo-lennik pedagogiki zabawy Cele ogólne: • rozwijanie inteligencji emocjonalnej (budowanie relacji), • rozpoznawanie i nazywanie emocji u siebie i u innych osób, • wychowanie ku wartościom, • integracja grupy. Cele szczegółowe: • zapoznanie z tradycją walentynkową, • rozmowa na temat uczucia miłości – wskazywanie osób, które kochamy, • tworzenie walentynki, • walentynkowa gra planszowa. Formy pracy: • indywidualna, • grupowa. Materiały dydaktyczne: • balony w kształcie serca, wyraz „WALENTYNKI”, pokaz slajdów o tematyce walen-tynkowej, kredki, tasiemki, ilustracje przedstawiające osoby i ich różne stany emocjo-nalne (zdjęcia matki tulącej niemowlę, smutnej kobiety siedzącej przy stole, maluszka, który usnął na dywanie, starszej pani, której coś wypadło z rąk), kartki, kredki: czer-wona, zielona, niebieska, żółta; kostki do gry, pionki. PRZEBIEG ZAJĘĆ 1. Walentynki – co to takiego? Nauczyciel zaprasza dzieci do udekorowanej wcześniej przez niego sali. W pomieszczeniu znajduje się wiele czerwonych balonów w kształcie serca. Uczestnicy zajęć siadają w kole, a następnie prowadzący bierze do rąk balon i rozpoczyna rozmowę: „Jaki kształt ma balon? Czym jest serce? Co oznacza ten symbol? W jakich sytuacjach dzieci rysują serduszka w swoich pracach?”. Po krótkim omówieniu tematu nauczyciel rozwija przed dziećmi wyraz WALENTYNKI, zapisany na kawałku brystolu. „Czy przedszkolaki słyszały kiedyś o takim święcie? Co się wtedy robi?”. Aby lepiej zrozumieć jego sens, wychowawca prezentuje naj-młodszym fotografie związane z walentynkami. 2. Św. Walenty – kto to taki? Prowadzący przybliża dzieciom postać św. Walentego w następujący sposób: Wiele świąt i zwyczajów ma swojego patrona: listopadowa zabawa i wróżby – św. Andrzeja, obdarowywanie się upominkami w grudniowy dzień – św. Mikołaja, nie inaczej jest też z walentynkami, których nazwa pochodzi od imienia patrona tego dnia, św. Walentego. Opowieść głosi, że w starożytnych czasach, gdy młodzieńcy powoływani byli do wojska, zakazywano im ślubów. Chciano, aby skupieni byli tylko na walce. Walenty zaś nadal udzielał ślubu zakochanym i stał się w ten sposób ich opiekunem. Stanął na straży uczucia miłości, jakie żywiły do siebie dwie osoby. Na pamiątkę tych wydarzeń tworzymy dziś kartki walentynkowe, które podarowujemy oso-bom, które kochamy, lubimy i szanujemy. Przedszkolaki zostają zaproszone do stołów. Znaj-dują się na nich szablony kartek walentynkowych (załącznik nr 1). Zadaniem najmłodszych jest wybranie osoby, dla której stworzą walentynkę, i narysowanie na niej czegoś miłego. Na koniec kartka zostaje ozdobiona tasiemką umożliwiającą jej zawieszenie. Istotną częścią za-dania będzie podarowanie jej wybranej osobie, co z pewnością wywoła lawinę dobrych i cie-płych uczuć. 3. Miłość – uczucie, które znamy Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnej rozmowy na temat uczuć. Każdy człowiek przeżywa ich mnóstwo. Czasem towarzyszy nam radość, innym razem smutek czy złość. Każda z emocji jest potrzebna, ale jedno z uczuć jest naprawdę wyjątkowe – to miłość. Kiedy mówimy, że kogoś kochamy, oznacza to bardzo dla nas wiele. W jakich sytuacjach najmłodsi używają zwrotu „kocham cię”? Prowadzący daje sposobność przedszkolakom do wymiany swoich do-świadczeń. Następnie dzieci zostają zaproszone do zabawy związanej z rozpoznawaniem emocji. Wychowawca prezentuje przedszkolakom zdjęcia przedstawiające różne emocje przeżywane przez ludzi. Zadaniem dzieci jest ich rozpoznanie i nazwanie. Ważne, aby podczas ich rozszyfrowywania, zwrócić uwagę na wszystkie szczegóły: postawę ciała danej osoby, miny i gesty. Na sam koniec nauczyciel odkrywa przed dziećmi ostatnią fotografię. Znajduje się na niej matka tuląca niemowlę. W tym przypadku możemy powiedzieć, że na zdjęciu pokazano uczucie miłości. 4. Jak okazać życzliwość? Miłość bez uczynków byłaby pusta. Nauczyciel prosi dzieci, aby zastanowiły się, jakie czyny potwierdzają to uczucie. W tym celu prezentuje dzieciom kilka ilustracji: smutną kobietę sie-dzącą przy stole, maluszka, który usnął na puszystym dywanie, starszą kobietę, której nagle coś wypadło z rąk. Przedszkolaki podają przykłady zachowań, które byłyby okazaniem miło-ści oraz życzliwości w stosunku do osób ujętych na zdjęciach, np. podanie chusteczki, przytu-lenie, położenie do łóżeczka, nakrycie kocem, pozbieranie rozrzuconych rzeczy itd. Na koniec wychowankowie dokonują podsumowania, odpowiadając na pytanie: „Co mogłabym / mógł-bym zrobić dla tych, których kocham?”. Dzieci wskazują osobę, o której myślą, oraz czyn, którym okazałaby tej osobie miłość. 5. Bombonierka z sercem Czas na trochę rozrywki. Dzieci dobierają się trójkami i wspólnie siadają przy stole. Nauczy-ciel rozdaje wychowankom grę planszową w kształcie walentynkowej bombonierki (załącznik nr 2). Każdy z uczestników zabawy otrzymuje ponadto kartkę, kredki, pionek i kostkę. Zada-niem przedszkolaków jest zdobycie w czasie gry po trzy serduszka w każdym z kolorów: nie-bieskim, zielonym, czerwonym i żółtym. Aby to zrobić, każda „trójka” wybiera jedno pole startowe. Następnie uczestnicy rzucają kolejno kostką i wędrują swoimi pionkami po koloro-wych sercach oznaczonych strzałkami. Pole, na którym zatrzymuje się dana osoba, jest zdo-bytym sercem. Uczestnik rysuje sobie je wówczas na kartce, aby nie zapomnieć, w jakim ko-lorze zdobył już serduszko. Każde z serc zdobywać można wiele razy. Rozgrywka trwa do momentu, w którym któryś z uczestników zdobędzie po trzy serca w każdym kolorze.