Wesołe miasteczko Tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej Opracowanie merytoryczne i graficzne: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia pedagogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwolennik pedagogiki zabawy Cele: • kształtowanie kompetencji matematycznych, • rozwijanie kreatywnego myślenia, • nauka współpracy – działania grupowe, • rozwijanie motoryki małej poprzez różne zadania plastyczne, • wyrażanie siebie przez emocje i ruch. Środki dydaktyczne: • karty pracy, kredki, zdjęcie uśmiechniętej osoby, kartony, klej, bibuła, farby, plastelina, glina, patyczki, sznurki, nożyczki, papier techniczny, talerz lub podstawka do kwiatów, klej na ciepło, pisaki, patyczki do lodów, klej do różnych materiałów „Ma-gic”, tektura falista, polskie monety (np. w postaci zalaminowanych kolorowych wy-druków). Uśmiech od ucha do ucha. Taki nastrój towarzyszy przedszkolakom w czasie ich letnich eskapad. Choć świat wokół jest wielki i wiele rzeczy w nim zachwyca, dziwi i inspiruje, są takie miejsca, które bez względu na wiek wyzwalają radość. Stworzone przez człowieka, mają jeden cel – bawić, cieszyć i radować. Wesołe miasteczka, bo to o nich mowa, powstają w celu zapewnienia rozrywki zarówno małym, jak i dużym gościom. Świat w nich jest pełen baśnio-wych postaci oraz niezwykłych przygód. W takich miejscach nie liczy się wiek. Wszystko jest po to, aby każdy odwiedzający mógł poczuć się dużo młodszy. Zatem wyruszmy w drogę usłaną uśmiechem. Czas na wesołe miasteczko. ZADANIA DO WYKONANIA 1. Kolejka górska Nauczyciel prezentuje dzieciom kartę główną. Ujęto na niej wielobarwną ekstremalną kolejkę górską. Czy dzieci wiedzą, na czym polega zabawa? Aby z niej skorzystać, należy mieć od-powiedni wzrost i wagę. Istnieją jednak kolejki przeznaczone dla młodszych dzieci. Otrzyma-na od wychowawcy karta posłuży uczestnikom zajęć jako baza dla wielu wyzwań matema-tycznych. Jak to w wesołym miasteczku, nie ma na co czekać, czas ruszać! Karta główna Wyzwanie 1 W parku rozrywki otworzono nową kolejkę. Jest ona najdłuższa w całym województwie. Za-znacz na trasie przejazdu za pomocą czerwonej kropki najwyższy oraz najniższy punkt, a na-stępnie policz: 1. Ile ma wagoników? 2. Ile osób siedzi we wszystkich wagonikach? 3. W którym wagoniku, licząc od prawej strony, siedzi najwięcej osób? Projektanci kolejki dołożyli wszelkich starań, aby wagoniki wyglądały jak najpiękniej. 1. Niektóre z kół pomalowano srebrną farbą. Ile ich jest? 2. Każdy z wagoników ma ozdobne światełka. Ile światełek umieszczono na całej długo-ści kolejki? Swoje odpowiedzi zapisz za pomocą kresek lub kropek w przeznaczonych do tego polach. Wyzwanie 2 Zainteresowani przejazdem ludzie zebrali się wokół kolejki. Niektórzy z nich usiedli już na swoich miejscach. 1. W których wagonach siedzi tyle samo osób? 2. W którym wagonie jest więcej/mniej osób niż w ..... wagonie? Wychowawca przypomina uczestnikom, żeby wagoniki liczyć od prawej strony. Projektanci zadbali również o to, aby kolejka była bardzo kolorowa. Jak już zauważyliście, każdy wagon ma inny kolor. Nauczyciel prosi wychowanków o wskazanie palcem wagonika, który posiada wypowiedziany przez niego kolor: czerwony/niebieski/żółty itd. Prowadzący podaje kolory coraz szybciej i obserwuje, jak przedszkolaki radzą sobie z tempem wykonania zadania. Następnie zaprasza podopiecznych do zabawy w skojarzenia. Dzieci biorą pod lupę kolejno każdą z barw i podają na głos nazwy kojarzonych z danym kolorem przedmiotów, ro-ślin, zwierząt. Przykład: zielony jak trawa, żaba, światło drogowe, sałata, drzewo itd. Wyzwanie 3 Tym razem milusińscy poznają kilka krótkich historii związanych z przejazdem obejrzanej wcześniej kolejki. Ich zadaniem jest jak najszybsze rozwiązanie usłyszanej zagadki. 1. Do każdego z wagonów kolejki wsiadła jedna osoba. Wyjątek stanowił pierwszy wa-gon, który cieszył się największą popularnością. W nim zasiadły aż cztery osoby. Ile osób weźmie udział w przejeździe? 2. W każdym wagonie siedziały po dwie osoby. Nagle z drugiego i trzeciego wagonu wysiadły wszystkie osoby. Okazało się, że rozbolał je brzuch. Ile uczestników prze-jazdu pozostało w kolejce? 3. Obsługa kolejki poprosiła, aby co drugi wagon pozostał pusty. Do pozostałych wago-nów wsiadły po dwie osoby. Ile osób weźmie udział w zabawie? 4. Do każdego z wagonów mogą wsiąść cztery osoby. Przed przejazdem odczepiono od kolejki czerwony, zielony, niebieski i żółty wagon. W pozostałych wagonach usiadła maksymalna liczba osób. Ile uczestników będzie miał ten przejazd? 2. Makieta wesołego miasteczka Prowadzący dzieli grupę na cztery zespoły. Każdy z nich ma to samo zadanie – stworzenie makiety wesołego miasteczka. Aby tak się stało, wychowankowie tworzą najpierw jego pro-jekt. Ustalają, jakie atrakcje będą w nim dostępne, co będą mogli obejrzeć turyści, w jaki spo-sób odpoczną po długiej zabawie. Po wstępnych uzgodnieniach przedszkolaki dzielą się pracą. Wykonują różne maszyny i dekoracje z plasteliny, kartonów, patyczków, bloku technicznego, sznurka, krepy, bibuły i kleju, gliny. Podczas swoich działań mogą skorzystać z zapro-ponowanych im dwóch projektów plastycznych Karuzela Każdy z wychowanków wycina okrąg z bloku technicznego. Aby był on dokładny, warto od-rysować wcześniej kształt od talerza lub podstawki do kwiatów. Następnie koło zostaje nacię-te z jednej strony, aż do samego środka i podklejone. W ten sposób dzieci tworzą czapkę w kształcie stożka. Następnie przedszkolaki przy krawędzi koła tworzą małe dziurki, przez które przewlekają włóczkę. Karuzela gotowa! Czas na wykonanie pojazdów: koni, łabędzi lub innych baśniowych postaci, na których zasiądą turyści. Za pomocą pisaków i tektury wycho-wankowie tworzą dodatkowe elementy maszyny. Na koniec nauczyciel przyczepia je do włóczki klejem na ciepło. Karta pracy nr 1 Diabelski młyn Prowadzący zaprasza dzieci na przejażdżkę diabelskim młynem. Jest to olbrzymie koło, które mieści w sobie małe wagoniki. Uczestnicy otrzymują kartę pracy, która stanowi wzór maszy-ny. Następnie za pomocą patyczków do lodów tworzą konstrukcję. Na koniec wycinają wa-goniki z tektury falistej i umieszczają je na młynie. Tworzenie makiety wesołego miasteczka można rozłożyć na kilka dni. Po upływie tego czasu projekty będą nadawać się do prezentacji innym grupom. Ważne, aby dzieci opowiedziały sobie nawzajem, jakie atrakcje czekają na gości w ich wesołym miasteczku. Z pewnością za-chęci to wszystkich do odwiedzin tego niezwykłego miejsca. Ostatnią czynnością każdej z grup powinno być zaprojektowanie biletów do miejsca, w którym radość i śmiech roz-brzmiewają nieustannie. Karta pracz nr 2 3. Bilecik poproszę Nadszedł czas na wizytę w wesołym miasteczku. Tam zabawa jest najważniejsza! Dzieci do-wiadują się, że to właśnie dziś wielkie otwarcie. Aby je zwiedzić, trzeba zakupić bilet. W tym celu wychowawca prezentuje uczestnikom zabawy wygląd monety o wartości 1 zł. Przy każ-dej z kas umieszczone zostają wizerunki różnych polskich nominałów. Zadaniem dzieci pod-czas zakupu biletu jest wskazanie złotówki i odebranie wejściówki od sprzedawcy. Miłej za-bawy! 4. Emocje, które widać podczas letniego szaleństwa Prowadzący zaprasza dzieci do wspólnego koła, a następnie pyta: jak czujecie się podczas zabawy? Przedszkolaki podają pierwsze przychodzące im do głowy skojarzenia. Następnie nauczyciel prezentuje dzieciom zdjęcie uśmiechniętej osoby. Czy przedszkolaki wiedzą, jaką emocję ono wyraża? Tak, to radość. Po chwili każde dziecko wyobraża sobie, że uczestniczy w swojej ulubionej zabawie. Gdy wychowankowie pochwycą już tę myśl, prezentują miny, jakie pojawiają się na ich twarzy podczas tych niezwykłych aktywności. Na koniec każde dziecko podsumowuje zadanie poprzez określenie, w co najbardziej lubi się bawić. 5. Opowiem wam ruchem o wesołym miasteczku W naszym parku rozrywki bardzo wiele się dzieje. Czy wychowankowie potrafią nazwać czynności, jakie wykonują różne maszyny i atrakcje? Karuzela kręci się. Guma podskakuje. Samochód jeździ. Łabędź unosi się! Teraz zadanie dla całej grupy. Zamieńmy się na chwilę w nasze wesołe miasteczko i pokażmy gestem to, co się w nim dzieje. Nauczyciel wypowiada nazwę każdego ruchu, zaś uczestnicy zabawy jak najdokładniej go oddają za pomocą własne-go ciała. Przykład: kręcenie się – wykonanie obrotów wokół własnej osi/piruetów; unoszenie – chodzenie na palcach, wyciąganie rąk w górę; jeżdżenie – raczkowanie itd. 6. Podsumowanie tygodnia Przedszkolaki, kończąc zajęcia, ustawiają się do wyjścia z sali. Aby móc zakończyć tydzień, każdy przedszkolak kończy zdania: 1. W stworzonym przez nas miasteczku najbardziej podoba mi się... 2. Miasteczko nazywane jest wesołym, bo...