Lista najważniejszych metod stosowanych przez nauczycieli, którzy wykorzystują muzykoterapię w pracy z dziećmi i młodzieżą 1. Metoda Batii Strauss Jest to metoda aktywnego słuchania muzyki, która ma na celu przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej oraz stymulację rozwoju muzycznego, emocjonalnego oraz ruchowego. Podczas aktywnego słuchania dzieci poznają również utwory ludowe, regionalne oraz jazzowe. Podopieczni słuchają danego utworu, omawiają emocje z nim związane, tańczą oraz grają na instrumentach. 2. Metoda Orffa Polega na łączeniu muzyki ze słowem i ruchem. Dziecko ma finalnie uaktywnić swoją pomysłowość i inwencję twórczą. Podstawowymi etapami zajęć prowadzonych tą metodą są np. słuchanie muzyki, ruch przy muzyce, śpiew, gra na instrumencie i tworzenie muzyki. 3. Metoda Alfreda i Marii Kniessów Metoda ta opiera się na proponowaniu dzieciom gimnastyki rytmicznej, podczas której najważniejszy jest ruch, muzyka, przybory oraz rytm. Ruch ma być naturalny i wynikać z motoryki dziecka. Muzyka stanowi impuls do wykonywania różnorodnych rytmicznych ruchów z użyciem określonych przyborów. 4. Metoda Emila Jaques-Dalcroze'a (eurytmia, rytmika muzyczna) Obejmuje takie elementy jak rytmikę, improwizację i solfeż. Nadrzędną rolę w rytmice odgrywa muzyka, która stanowi podstawę i inspirację dla ruchu. W improwizacji ważne jest skupienie i prawidłowe dopasowanie ruchu do muzyki. W solfeżu istotne są umiejętności słuchowe i odpowiednie odczytywanie nut. Dzięki tej koncepcji dzieci odkrywają rytm oraz muzykę poprzez wszystkie zmysły. 5. Metoda Symboli Dźwiękowych B. Kaji Skierowana jest do dzieci w wieku 5–6 lat, które mają trudność z nadpobudliwością ruchową oraz zaburzeniami wzroku i słuchu. Metoda ta ma ściśle połączone ze sobą etapy: pierwszy to swobodna ekspresja ruchowa do muzyki, po której prowadzący wprowadza ćwiczenia kontrolujące, następnie dzieci interpretują plastycznie utwór muzyczny, na koniec pojawia się relaksacja. 6. Metoda Edith Hillman Boxil Daje możliwość pracy w grupie, ale wykorzystywana jest również w terapii indywidualnej. Metoda ta opiera się na trzech strategiach: odzwierciedleniu, identyfikacji i piosence wzajemnego kontaktu. Muzyka traktowana jest w tej metodzie jako element pozwalający na poznanie samego siebie (zwiększenie samoświadomości), jak i otaczającego świata. 7. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Wykorzystuje ruch (język ciała) do budowania bliskości, wrażliwości na dotyk, odprężenia. Poruszanie się ma na celu budowanie kontaktu z drugą osobą, rozładowanie emocjonalne i poszerzanie samoświadomości. Przy ćwiczeniach wykorzystywana jest różnorodna muzyka. 8. Metoda M. i Ch. Knillów Obejmuje programy aktywności, które rozwijają percepcję słuchową, wzrokową i ruchową. Najważniejszym elementem metody jest dotyk, a muzyka to podstawowa obudowa każdych ćwiczeń. To ona jest wskazówką dla dziecka, jakie ruchy powinno wykonać podczas danego ćwiczenia. Akompaniament muzyczny w tej koncepcji jest specjalnie opracowywany przez muzykoterapeutów/nauczycieli pracujących tą metodą. Dodatkowo zajęcia są uzupełniane przez śpiew prowadzącego i jego rytmiczne omawianie wykonywanych ruchów. Ćwiczenia wykonywane przez dziecko są proste, tak by jego uwaga skoncentrowana była również na muzyce.