Licytacja obrazów. Czy ocenianie jest łatwe? Opracowała: Małgorzata Szymczak GRUPA WIEKOWA: uczniowie klas IV–VI szkoły podstawowej CZAS REALIZACJI: 45 minut CEL GŁÓWNY: refleksja na temat trudności związanych z wystawianiem ocen w szkole CELE SZCZEGÓŁOWE: • uczeń rozróżnia pojęcia: subiektywizm, obiektywizm, • uczeń zauważa, że ludzie mogą mieć różne opinie, gusta, umiejętności, • uczeń rozumie, że ocenianie wiąże się z trudnościami. FORMY PRACY: praca indywidualna METODY PRACY: ćwiczenia praktyczne POMOCE DYDAKTYCZNE: cztery obrazy wybrane przez nauczyciela ze strony internetowej dowolnej galerii sztuki. PRZEBIEG ZAJĘĆ: Wprowadzenie: 1. Podanie planu i celów zajęć. 2. Zapisanie tematu lekcji. Część teoretyczna 1. Nauczyciel dyktuje definicje subiektywizmu oraz obiektywizmu, a uczniowie zapisują je w zeszytach: Subiektywizm – przedstawianie i ocenianie czegoś wyłącznie ze swojego punktu widzenia, kierowanie się osobistymi przekonaniami, upodobaniami. Obiektywizm – przedstawianie i ocenianie czegoś w sposób zgodny ze stanem faktycznym, niezależnie od własnych opinii, uczuć i interesów. 2. Nauczyciel tłumaczy wspomniane pojęcia na konkretnych zjawiskach, np.: „Co obiektywnego możemy powiedzieć o naszej lekturze pt. Katarynka? (np. że jest to: książka krótka, że napisał ją Bolesław Prus). A co z subiektywnym postrzeganiem tej lektury, czyli takim, które może być różne wśród nas? Odpowiedzcie proszę, czy wszystkim wam podobała się ta lektura? Czy szybko się wam ją czytało? Czy chcielibyście do niej wrócić? Wasze odpowiedzi mogą się różnić. To są wasze subiektywne opinie. Ważne jest, aby z szacunkiem podchodzić do tego, że ktoś może mieć inne odczucia, niż my”. 3. Nauczyciel prosi uczniów, aby zastanowili się, czy zawsze podchodzili z szacunkiem do tego, jak ich prace były oceniane przez nauczycieli. 4. Uczniowie wypowiadają się na zadany temat. 5. Nauczyciel pyta, jak ich zdaniem powinni być oceniani: subiektywnie czy obiektywnie? 6. Uczniowie wyrażają swoje opinie. 7. Nauczyciel dziękuje za wypowiedzi i zaprasza do wspólnej zabawy, podczas której będą wyceniać obrazy. Część praktyczna: 1. Nauczyciel wyświetla po kolei cztery przygotowane wcześniej dzieła sztuki (z ukrytymi cenami rzeczywistymi dzieł). Zadaniem uczniów wycena obrazów i zapisanie proponowanych cen na kartce. 2. Nauczyciel prosi, by uczniowie starali się oceniać obiektywnie, uczciwie. Tak, jak starają się robić to nauczyciele, np. na plastyce. 3. Nauczyciel podaje przedział cenowy, którym należy operować (dostosowany do wybranych obrazów). 4. Po wspólnym przejrzeniu wszystkich dzieł i wycenieniu ich przez uczniów, nauczyciel prosi po kolei różnych chętnych uczniów o podzielenie się proponowanymi cenami prac. Wyniki prezentuje na ekranie (w przypadku nauczania zdalnego) lub na tablicy (w przypadku pracy stacjonarnej), na bieżąco wpisując podawane dane w tabeli. 5. Nauczyciel ponownie pokazuje te same dzieła sztuki – tym razem wraz z ceną podaną na stronie galerii. 6. Nauczyciel podkreśla, że zabawa w wycenę obrazów ma na celu zachęcenie do refleksji nad ocenianiem. Podsumowanie: 1. Nauczyciel wspólnie z uczniami analizuje wyniki głosowań: czy wyceny są identyczne? Jak bardzo różnią się zaproponowane ceny? Z czego mogą wynikać różnice, jeśli wszyscy starali się oceniać obiektywnie? Czy widzą podobieństwo między ocenianiem obrazów, a wystawianiem ocen przez nauczycieli? Czy widzą różnicę między ocenianiem testów zamkniętych, a rezultatów pracy w grupie? 2. Nauczyciel prosi, aby każdy uczeń w zeszycie samodzielnie odpowiedział na pytanie: „Czy ocenianie jest łatwe?”. 3. Nauczyciel dziękuję uczniom za zaangażowanie podczas lekcji.