Do rzeczy. Jak powstaje…? Tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej (z dodatkiem walentynkowym) Opracowanie merytoryczne i graficzne: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia pedagogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwolennik pedagogiki zabawy Cele główne: • rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego, • usprawnianie koordynacji w zakresie oko–ręka, • ćwiczenie motoryki małej, • rozwijanie wyobraźni, • budowanie własnych wypowiedzi. Cele szczegółowe: • poznawanie procesu powstawania przedmiotu, • układanie historyjek obrazkowych i opowiadanie o nich z użyciem krótkich zdań, • wskazywanie, co było przedtem, a co będzie później, • wymyślanie zastosowań dla wskazanych przez wychowawcę przedmiotów, • wymyślanie pochodzenia przedmiotów, • uczestniczenie w zabawach walentynkowych, • kreślenie wzorów i linii, • rysowanie krok po kroku (odwzorowywanie rysunków), • tworzenie ramki za pomocą dowolnej techniki plastycznej. Środki dydaktyczne: • historyjki obrazkowe, nietypowe przedmioty i instrumenty, ołówki, kredki, pisaki, kartki A4, różne materiały plastyczne do wykonania ramki: flamastry, sreberka, bibuła, klej, papier kolorowy. Rzeczy, które nas otaczają, mają różne pochodzenie. Dziś skupimy się na tematyce wytwa-rzania przedmiotów. Skąd się biorą i jak powstają? Dzieci poszukają z wychowawcą odpo-wiedzi na te i inne pytania. Warto w tym celu wykorzystać historyjki obrazkowe, które stano-wią doskonałe umysłowe wyzwanie dla najmłodszych odkrywców. Zadania związane z kartami pracy pomyślane zostały w taki sposób, aby podkreślały walentynkowy charakter mie-siąca. ZADANIA DO WYKONANIA Karta główna 1. Misiowa historyjka obrazkowa Nauczyciel prezentuje dzieciom rozciętą już główną kartę pracy, na której umieszczono sze-ścioelementową historyjkę obrazkową. „Z okazji walentynek pewien niezwykły sklep otrzymał bardzo dużo zamówień na śliczne pluszowe misie. Nikt nie spodziewał się, że maskotki będą cieszyć się taką popularnością. Trzeba było zakasać rękawy i zmobilizować do pracy wszystkie siły. W ruch poszły maszyny, które turkocząc, raz po raz zszywały małe puchate łapki i brzuszki. Pewien fotoreporter odwiedził zakład, w którym tworzono te śliczne upominki. Wykonał mnóstwo zdjęć, a historia o małych miękkich przyjaciołach pojawiła się nawet w gazecie. Do naszej karty pracy wkradło się kilka fotografii z tamtego wydarzenia. Czy dzieci pomogą i ułożą je w odpowiedniej kolejności?” Wszystkie przedszkolaki rozkładają przed sobą umieszczone na karcie obrazki i starają się wskazać prawidłową kolejność, tak aby pokazywały krok po kroku produkcję zabawki. Po wykonaniu zadania następuje sprawdzenie propozycji maluchów. 1.1. Układanie kolejności zdarzeń Prowadzący wraz z uczestnikami bierze udział we wspólnym układaniu historyjek obrazko-wych związanych z wytwarzaniem różnych produktów. Historyjki powinny ukazywać proces tworzenia, np. chleba, czekolady, szklanego kubeczka itd. Zadaniem dzieci jest ułożenie opo-wieści i opowiedzenie o niej innym. Każda z ilustracji to jedno zdanie. Podczas budowania wypowiedzi wychowankowie używają takich zwrotów jak: „najpierw”, „potem”, „na końcu”. 1.2. Co było przedtem, co będzie potem? Tym razem uczestnicy zabawy otrzymują od nauczyciela jeden obrazek. To zdarzenie wyrwa-ne z kontekstu oddaje pole dziecięcej wyobraźni, dzięki czemu mogą dopowiedzieć niektóre fakty i tworzyć przypuszczenia. Początkowo dzieci przyglądają się ilustracji, a następnie two-rzą różnorodne prawdopodobne scenariusze. Ważne, by każdy mógł podać swoja propozycję rozwiązania zaistniałej trudności. Przykład: Obrazek przedstawia przemoczoną dziewczynkę. Wychowawca pyta: co było przedtem? Pro-pozycje uzupełnień: dziewczynka zgubiła parasol, dziewczynkę ochlapał samochód, dziew-czynka wskoczyła do kałuży, chłopiec oblał dziewczynkę wodą, zaczął padać deszcz itd. Wy-chowawca zadaje drugie pytanie: co będzie później? Propozycje: dziewczynka użyje ręcznika, ubrania dziewczynki wyschną na słońcu, dziewczynka będzie miała katar. 2. Jaka jest historia tego przedmiotu? Zabawy wyobrażeniowe Nauczyciel przynosi dzieciom różne obce im przedmioty i instrumenty. Warto wybrać takie, z którymi przedszkolaki nie mają styczności na co dzień. Przykład: fletnia, ręczny młynek do pieprzu, gobelin itd. Zadaniem uczestników zabawy jest stworzenie „tła” związanego z po-chodzeniem tego przedmiotu. Przedszkolaki wymyślają nazwę dla wskazanej rzeczy i okre-ślają, komu się ona przydaje. 3. Do czego służy ten przedmiot? Zabawy wyobrażeniowe Po ustaleniu danych związanych z pochodzeniem przedmiotu dzieci próbują dociec, do czego on służy. W tym celu określają też, jak się z niego korzysta. Na końcu zabawy nauczyciel za-prasza wychowanków do wspólnego koła i zdradza dzieciom prawdziwe nazwy przedmiotów oraz wyjaśnia sposób ich użycia. DODATEK WALENTYNKOWY (ćwiczenia o charakterze motorycznym) 4. Czekoladowy upominek – pomysłowa bombonierka Podczas walentynek ludzie dają sobie różne upominki. Nie tylko urocze misie są dobrym po-mysłem na prezent. Może być nim również bombonierka, czyli pudełko z czekoladkami. W naszej bombonierce wszystkie słodkości mają kształt serca. Cukiernik ozdobił tylko pierw-szą z nich. Przedszkolaki ruszają z pomocą. Ich zadaniem jest ozdobienie „lukrem” każdego serduszka tak, aby każde było inne, a co za tym idzie – wyjątkowe. Karta pracy nr 1 5. Krok po kroku – walentynkowe rysowanki Prezentem od serca może okazać się również samodzielnie zrobiona kartka. Dzieci otrzymują kartę pracy ze wzorem serca. Zadaniem przedszkolaków jest uważne zaobserwowanie, jak został utworzony rysunek, oraz podążanie krok po kroku za otrzymaną instrukcją. W ten spo-sób wychowankowie przygotują laurki, które podarować mogą ważnej dla nich osobie. Karta pracy nr 2 6. Walentynkowa wróżba Kolejna karta pracy. Tym razem nauczyciel poprzedza ją opowieścią o różnych tradycjach związanych z uczuciem miłości. Walentynki czy andrzejki to tylko niektóre z nich. Dlaczego i tym razem nie wziąć udziału w jakiejś wróżbie? Zobaczmy, czy los wskaże nam imię ważnej dla nas osoby. Wychowawca przygotowuje dwa duże serca na sztywnym brystolu zgodnie z poniższym wzorem i zapisuje na nich jak najwięcej żeńskich/męskich imion. W dniu zabawy staje przed dziećmi z sercami w taki sposób, by przedszkolaki nie mogły dostrzec zapisanych na nich słów. Dzieci za pomocą szpileczki losują imię. Karta pracy nr 3 7. Bliscy sercu Praca plastyczna, której efektem ma być ramka w kształcie serca. Dzieci otrzymują szablon ramki wydrukowany na sztywnym papierze A4. Ich zadaniem jest ozdobienie ramki wzdłuż linii w kształcie serca. Przedszkolaki mogą wybrać do tego celu różne materiały plastyczne: sreberka, brokatowe flamastry, kolorową bibułę. Karta pracy nr 4