Przedszkole wita nas! Tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej Opracowanie merytoryczne i graficzne: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia peda-gogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwo-lennik pedagogiki zabawy Cele główne: • tworzenie poczucia bezpieczeństwa podczas pobytu w przedszkolu, • integracja grupy, • wyrażanie siebie poprzez wieloetapowe działania artystyczne, • dzielenie się doświadczeniami. Cele operacyjne: Dziecko: • uczy się piosenki na dobry początek dnia, • tworzy autoportret, • poszukuje cech wspólnych i różnic z innymi członkami grupy, • tworzy pudełka z informacjami o sobie, • dzieli się z innymi swoimi upodobaniami, • tworzy plan dnia z piktogramów, • ocenia zachowania rówieśnicze, • wskazuje zachowania będące przejawem szacunku i dobra, • uczestniczy w grze, tworząc wizerunek przedszkolaka, • buduje krótkie wypowiedzi. Środki dydaktyczne: • piosenka, magnetofon, duże kartki tekturowe A3, pastele, kartonowe pudełka, kredki, brystol, klej, piktogramy do planu dnia, rysunki/fotografie ze scenkami tematycznymi (relacje międzyosobowe), kostki do gry, kartki A4 z narysowanymi markerem elemen-tami postaci (30 elementów, po sześć z każdej kategorii: głowa, fryzura, tułów, rę-ce/nogi, twarz). ZADANIA DO WYKONANIA 1. Piosenka na przywitanie W przedszkolu ponownie pojawili się jego podopieczni. Czas powrotu po wakacjach, w czasie pandemii, może wiązać się z różnymi emocjami przeżywanymi przez najmłodszych. Warto zadbać o ich komfort oraz poczucie bezpieczeństwa. Aby tak się stało, należy powrócić od pierwszych dni do grupowych rytuałów oraz stałych punktów dnia, które pomogą dzieciom w ponownym zaklimatyzowaniu się. Nauczyciel zaprasza dzieci do zaśpiewania piosenki na dobry początek dnia. Śpiew może być świetnym sposobem na codzienne przywitanie z dziećmi, ale też elementem zbierającym cała grupę na zajęcia dydaktyczne. Wybór piosenki oraz sposób jej wykorzystania należą do prowadzącego. Karta pracy 2. Oto jestem Wychowawca prezentuje dzieciom kartę pracy przedstawiającą sylwetkę człowieka. Ich za-daniem jest stworzenie autoportretu. Wykonują to zadanie według instrukcji znajdującej się na karcie. Podążając tą ścieżką, dzieci będą musiały podjąć szereg decyzji dotyczących długości włosów, koloru oczu, kształtu nosa i ust. Gotowe portrety uczestnicy prezentują reszcie grupy. Następnie prace zostają zebrane przez wychowawcę, który umieszcza je na przedszkolnej tablicy. 2.1. Kim jestem? Dzieci siadają w kręgu i odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące: ulubionej zabawki, miesiąca urodzenia, potrawy, którą lubią spożywać, czytanej na dobranoc bajki, ulubionej ak-tywności sportowej. 2.2. Mamy podobnie Przedszkolaki siedzą w kole, a nauczyciel podaje różne stwierdzenia dotyczące upodobań. Osoby, których dana wypowiedź dotyczy, wstają i zamieniają się miejscami. Przykłady zdań: 1. Kto lubi kolor czerwony, niech wstanie, niech wstanie, niech wstanie! (dzieci zamie-niają się miejscami). 2. Kto urodził się w lipcu, niech wstanie, niech wstanie, niech wstanie! (dzieci zamieniają się miejscami). 3. Kto ma we włosach spinki, niech wstanie, niech wstanie, niech wstanie! (dzieci za-mieniają się miejscami) itd. 2.3. Zwracajmy na siebie uwagę Uczestnicy zabawy siedzą w kole. Jedna osoba, wytypowana przez wychowawcę, wychodzi z pomieszczenia. Po kilku sekundach wraca do zespołu. Zadaniem grupy jest wskazanie, co takiego zmieniło się w wyglądzie tej osoby. Przykład: inny kolor skarpetek, dodatkowa gumka we włosach, brak butów itd. 3. Mój skarbiec Dzieci otrzymują rozłożone prostokątne pudełka. Ich zadaniem jest narysowanie na każdej ze ścian rzeczy, które lubią lub które sprawiają im przyjemność. Pod koniec zadania uczestnicy składają kartony. W ten sposób powstają ich małe skarbce, bo przecież w środku pudełek kryją się ważne dla dzieci informacje o nich samych. Wychowankowie opowiadają o swoich ry-sunkowych wyborach. Jeśli sytuacja epidemiologiczna na to pozwoli, kolejnego dnia dzieci przynoszą z domu w pudełkach jeden ważny dla nich przedmiot: może być to zabawka, poda-rowany przez kogoś upominek lub miła dla nich rzecz. Skarbce zostają ponownie otwarte, a przedmioty w nich znalezione, stają się powodem do wielu ciekawych rozważań. 4. Plan dnia Nauczyciel zaprasza dzieci do wspólnego stworzenia planu dnia. W tym celu rozkłada przed dziećmi różne piktogramy. Przedszkolaki zastanawiają się, jak wygląda ich codzienny har-monogram. Gdy ustalą już kolejność wyzwań, które czekają na nie każdego dnia, pochylają się nad obrazkami. Wybierają te, które najlepiej pasują do wykonywanych przez nie czynności. Przykład: lalka – zabawa, sztućce – posiłek, drzewo – spacer. Na koniec plan dnia zostaje przyklejony na duży kartonowy arkusz papieru i pozostaje z dziećmi w sali przez kolejne ty-godnie. 5. Zasady pełne szacunku Tym razem prowadzący zaprasza dzieci do zastanowienia się nad bardzo ważną kwestią. Uwaga wszystkich skupia się na relacjach i sposobie, w jaki dzieci wspólnie odnoszą się, za-równo do siebie, jak i do dorosłych. Wychowawca prezentuje przedszkolakom różne rysunki ze scenkami tematycznymi: dzieci wyrywają sobie zabawkę, dzieci się biją, dziecko psuje przedmioty, osoba przepuszcza kogoś w drzwiach, osoby podają sobie rzeczy itd. Wycho-wankowie oceniają, które z prezentowanych zachowań są nieodpowiednie, a które sprzyjają budowaniu dobrych relacji. Dlaczego nie możemy zawsze robić tego, na co mamy ochotę? Dzieci zastanawiają się nad tym pytaniem i szukają recepty na wspólne radosne przebywanie ze sobą. 6. Kim jest „ktoś”? Gra i zabawa wyobrażeniowa w jednym. Każdy z przedszkolaków otrzymuje kostkę do gry. Wychowawca rozkłada na podłodze sześć różnych propozycji kształtu głowy, a następnie, pod nimi, sześć rodzajów fryzur. Pod fryzurami kładzie kontury tułowia, a dalej różne rodzaje rąk i nóg oraz min (twarzy). Zadaniem wychowanków jest stworzenie wizerunku postaci no-wego przedszkolaka. Aby to uczynić, dzieci, chcąc dorysować nowy element, rzucają kostką. To los decyduje o ostatecznym wyglądzie przedszkolaka. Pierwszy rzut dotyczy kształtu gło-wy. Dziecko odlicza kolejno, zaczynając zawsze od lewej strony, na który z nich wskazała kostka, i przerysowuje go na kartkę. Następnie czas na fryzurę itd. Gdy nowa postać już po-wstanie, każdy z wychowanków wymyśla dla niej imię i podaje grupie trzy fakty na jej temat. Podczas wypowiadania zdań przedszkolaki, pod czujnym okiem wychowawcy, starają się za-dbać o poprawną formę wypowiedzi.