Piernikowe miasto. Z wizytą w Toruniu Tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej Opracowanie merytoryczne i graficzne: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia peda-gogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwo-lennik pedagogiki zabawy Cele główne: • kształtowanie tożsamości narodowej, • rozpoznawanie symboli związanych z wybranymi regionami Polski, • trening koncentracji uwagi wzrokowej i słuchowej, • rozwijanie motoryki małej. Cele operacyjne: Dziecko: • poznaje panoramy Torunia, uczestnicząc w spacerze „po Toruniu”, • zapamiętuje ciekawostki oraz obrazy z fotografii miejsc związanych z Toruniem, • zapamiętuje kolejność elementów, • kreśli linie, wzory, kształty, • kontynuuje wykreślanie rytmów i szlaczków, • wycina, • przelicza elementy, • piecze i ozdabia pierniczki z ciasta lub masy solnej, • zapoznaje się z postacią Mikołaja Kopernika – wygląd, życiorys, dokonania, • kreśli palcem na piasku, • pokazuje obiegowy ruch Ziemi, • kreśli po śladzie. Materiały: • cztery fotografie Torunia, kartki w czterech kolorach, lizaki decyzyjne w czterech ko-lorach, nożyczki, pisaki, ciasto piernikowe, miniwałki, foremki do wykrawania ciastek, lukier w pisakach, posypki lub masa solna, brokat, koraliki, pięć kartonów/pudełek, artykuły spożywcze, ołówki, kredki, portret A4 Mikołaja Kopernika, tacki z piaskiem, żółte plastikowe piłeczki. Połowa wakacji minęła. Przedszkolaki z pewnością nabyły już wiele nowych umiejętności. Podczas lipcowych psot i eskapad zdążyły odkryć, jak ważne są przyjaźń oraz bycie razem z rodziną. Nawet jeśli w czasie letniego wypoczynku przebywały w domu, to wyobraźnia z pewnością pobudzała ich do zabawy. Warto wspomóc najmłodszych w odkrywaniu pięk-nych zakątków naszego kraju, zwłaszcza w czasie, gdy w trosce o zdrowie znacznie mniej podróżujemy. W kolejnym miesięcznym cyklu zawitamy do dwóch polskich miast, w których czeka na najmłodszych kilka ciekawych niespodzianek. ZADANIA DO WYKONANIA 1. Spacerowo Nauczyciel umieszcza w sali na ścianach cztery duże fotografie Torunia. Każda ze ścian oznaczona jest za pomocą kartki lub szarfy innym kolorem. Następnie wychowankowie zosta-ją zaproszeni do wspólnego spaceru „uliczkami miasta”. Dzieci stają w rozsypce przed każdą ze ścian. Wychowawca, niczym przewodnik turystyczny, opowiada uczestnikom wyprawy historie o miejscach, w których się znaleźli. W ten sposób grupa zwiedza „miasto”. Przed-szkolaki z zaangażowaniem słuchają opowieści. Nie jest to ich jedyne zadanie. Najmłodsi muszą też uważnie przyjrzeć się odwiedzanym miejscom. Na koniec wyzwania prowadzący zadaje dzieciom różne pytania dotyczące Torunia. Zadaniem przedszkolaków jest za pomocą lizaków decyzyjnych (w czterech kolorach odpowiadających barwom na ścianach) zdecydo-wać, przy której ze ścian słyszeli bądź widzieli podaną ciekawostkę. Na koniec następuje we-ryfikacja odpowiedzi. Dzieci zaś uczą się skupiania uwagi na tym, co słyszą i widzą. Karta główna 2. Piernikowy dzień Pierniki – Toruń słynie z tego pysznego wypieku. Wychowawca zaprasza dzieci do zgłębienia ich słodkiej tajemnicy. Prezentuje przedszkolakom kartę główną, na której umieszczony jest kolorowy/pastelowy piernik. Zadaniem dzieci jest wykonanie kilku grafomotorycznych lub matematycznych zadań nawiązujących do karty pracy: 1. Liczą lukrowane guziczki w każdym z podanych kolorów. 2. Zdobią każde z zaznaczonych pól w inny sposób: kreskami / kropkami / szlaczkami / krzyżykami / figurami geometrycznymi itp. 3. Obrysowują na kartce kontur piernika. 4. Wycinają pierniczek. 5. Dorysowują lukrowany guziczek w prawej ręce pierniczka. Po wykonaniu zadań następuje ich sprawdzenie. 3. Wielkie mniam W tym zadaniu dzieci będą mogły zrealizować swoje kulinarne pomysły. Razem z wycho-wawcą oglądają film instruktażowy przedstawiający sposób, w jaki przygotowuje się ciasto na pierniczki. W przygotowanej wcześniej, zdezynfekowanej i odpowiednio zabezpieczonej przestrzeni kuchennej podejmują się stworzenia własnego piernika. Każde dziecko otrzymuje wykonany przez przedszkolną kuchnię lub catering kawałek ciasta na pierniki. Za pomocą małych wałków wychowankowie rozwałkowują otrzymaną kulkę na cienki placuszek. Na-stępnie foremką do wykrawania ciastek tworzą własny piernik. Aby mieć pewność, że każdy z przedszkolaków otrzyma swoje ciasteczko, warto użyć foremek do ciastek o różnych kształ-tach. Jeśli przedszkole nie dysponuje kuchnią lub odpowiednią przestrzenią do prac kuchen-nych, zadanie można wykonać z masy solnej lub gliny. Gdy pierniczki wystygną, następuje czas na ich udekorowanie. Wykorzystujemy do tego celu pisaki z lukrem i różnokolorowe posypki. W przypadku pracy wykonanej z masy solnej do ozdabiania używamy koralików, brokatu i farb. 4. Lukrowanie – rytmy i szlaczki Wychowawca rozdaje dzieciom kartę pracy przedstawiającą dwa różne pierniki. Z każdym z nich wiąże się inne zadanie, jakie przyjdzie wykonać przedszkolakom podczas ich uzupeł-niania. W przypadku pierwszego pierniczka będzie to dokończenie ozdabiania przysmaku według ustalonego wcześniej rytmu. Wychowankowie muszą zauważyć ukrytą w specjale regularność i ją powielić. W przypadku drugiego pierniczka najważniejsze jest dokończenie powstałego na nim szlaczka. Zadanie wymaga precyzji. W kuchni jest ona bardzo ważna. Karta pracy nr 1 Karta pracy nr 2 5. Składniki – super pamięć Ostatnie zadanie kulinarne. Podczas prac kuchennych ważna jest znajomość przepisu. Trzeba wiedzieć, jakie składniki należy do siebie dodać i w jakiej kolejności, by powstało pyszne danie. Nauczyciel przygotowuje dla dzieci pięć kartonów. Pod każdym z nich chowa jeden składnik. Przykład Prowadzący mówi: „Dziś ugotuję naleśniki. Pod pierwszym kartonem schowam mleko, pod drugim kartonem schowam jajko, pod trzecim kartonem schowam mąkę, pod czwartym wodę, a pod piątym olej”. Uczestnicy odtwarzają listę składników, powtarzając kolejno, co skryło się pod pudełkiem wskazanym przez dorosłego. Wychowawca odpytuje uczestników, co kryje się pod kartonem, zachowując kolejność z listy lub w dowolnej kolejności. Gdy pada odpowiedź ze strony najmłodszych, nauczyciel podnosi pudełko i sprawdza z dziećmi, czy jest ona trafna. 6. Mikołaj Kopernik – przedstawienie postaci Toruń to miejsce urodzenia najsłynniejszego polskiego astronoma, Mikołaja Kopernika. Nie da się mówić o tym mieście, nie wspominając o tej postaci. W związku z tym nauczyciel prezentuje dzieciom wydrukowany w formacie A4 portret Kopernika i zanim dzieci czegokolwiek się o nim dowiedzą, zachęca najmłodszych do uruchomienia wyobraźni. Może to zrobić za pomocą słów: „Przed wami bardzo słynny Polak o imieniu Mikołaj (tutaj nauczyciel może wspomnieć o Mikołaju z grupy przedszkolnej, jeśli jest). Przyjrzyjcie się jego osobie. Jak myślicie, kim był? Jaki zawód mógł uprawiać?”. Dzieci podają wychowawcy swoje pomysły. Przed rozpoczęciem zabawy prowadzący zapoznaje się z życiorysem Mikołaja Kopernika. Pytanie o profesję może mieć kilka poprawnych odpowiedzi: był on księdzem, astronomem, zajmował się medycyną oraz matematyką. Następnie wychowawca opowiada najmłodszym o tej postaci. 7. Bieg wokół Słońca Mikołaj Kopernik był twórcą teorii, która zmieniła postrzeganie ludzi na temat Ziemi i Słońca. Wykazał, że to Ziemia kręci się wokół Słońca, a nie odwrotnie. Aby lepiej uzmysłowić to uczestnikom zajęć, wychowawca rozdaje każdemu dziecku tackę z piaskiem / kaszą manną i pół żółtej plastikowej piłeczki. Dzieci umieszczają swoje piłki na środku tacy. To jest Słońce. Następnie wychowawca, czarując, zmienia palce wskazujące przedszkolaków w planetę o nazwie Ziemia. Dzieci kreślą palcem koła na piasku wokół Słońca, naśladując obiegowy ruch Ziemi. 6. Toruń, miasto pełne... Podczas tygodniowej pracy dzieci poznały polskie miasto Toruń z wielu perspektyw. Odbyły spacer „po mieście”, poznały jednego z wybitnych Polaków, który urodził się w tym miejscu, i skosztowały pierniczków. Wychowawca zaprasza najmłodszych do wspólnego podsumowa-nia. Każdy uczestnik zajęć tygodniowych wypowiada na głos zdanie: „Toruń to miasto peł-ne…” i kończy je w dowolny sposób.