Wiosenny uśmiech – tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej Opracowali: Anna Uhlik, pedagożka specjalizująca się w edukacji elementarnej i terapii pedagogicznej, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczycielka w szkole podstawowej, nauczycielka przedszkolna; Wojciech Uhlik, przedsiębiorca, z zamiłowania grafik i ilustrator, zwolennik pedagogiki zabawy Cele główne: • rozwijanie inteligencji emocjonalnej u dzieci, • kształtowanie emocji i postaw, • nauka funkcjonowania w świecie, społeczeństwie oraz grupie rówieśniczej. Cele szczegółowe: Dziecko: • rozpoznaje zewnętrzne oznaki radości, • inicjuje i tworzy pozytywne sytuacje, więzi grupowe. Środki dydaktyczne: • lusterko, nożyczki, klej, kartki formatu A3, pastele, szerokie paski z brystolu, markery, notesy z kwadratowymi karteczkami, kredki, różne materiały sypkie, taśma dwustronna, nagrania różnego rodzaju śmiechu na CD, magnetofon. ZADANIA DO WYKONANIA 1. O pozytywnych emocjach Nauczyciel zaprasza dzieci do zastanowienia się nad tematem dotyczącym radości. „Czy przedszkolaki znają emocje z nią związane? Co radość daje ludziom? Jak zachowuje się radosny człowiek? Jaki ma wyraz twarzy?”. Na te i inne pytania wychowawca odpowiada razem z dziećmi w toku pogadanki. Na koniec rozmowy każdy z przedszkolaków otrzymuje małe lusterko. Zadaniem najmłodszych jest przejrzenie się w nim i zrobienie radosnej miny do samego siebie, a następnie do sąsiada siedzącego z prawej lub lewej strony. 2. Radosne gesty Mimika z pewnością pozwala nam okazywać doświadczaną przez nas radość. Niemniej, nie jest to sposób jedyny. Nasze ciało również ją rozmaicie wyraża. Dzieci stają w dużym kole. Każdy uczestnik zabawy wykonuje kolejno gest, którym mógłby przedstawić radość. Salę wypełnia spontaniczna ekspresja. Karta główna Zadania do karty głównej Na karcie głównej znajdują się z cztery postaci. Na tej podstawie przedszkolaki będą mogły tworzyć własne scenki sytuacyjne przedstawiające radosne zdarzenia. Powyższe postaci przeżyją w nich omawianą przez nas emocję. W zadaniu nie trzeba wykorzystywać wszystkich udostępnionych sylwet. Prezentowana scenka może dotyczyć zarówno dwóch, trzech, jak i czterech osób. Zadaniem przedszkolaków będzie więc kolejno: • wymyślenie radosnej sytuacji z uczestnictwem wskazanych wyżej osób, • wycięcie sylwet potrzebnych do jej przedstawienia, • naklejenie sylwet na duża kartkę formatu A3, • dorysowanie za pomocą pasteli radosnych okoliczności, w których uczestniczą wybrani bohaterowie, • nadanie postaciom odpowiedniej mimiki, • przedstawienie rysunku i opowiedzenie grupie o radosnym zdarzeniu. Na koniec wyzwania wszystkie prace zostają umieszczone w Przedszkolnej Galerii Uśmiechu. 3. Śmiech to zdrowie – nagrania Wychowawca zaprasza dzieci do wesołego słuchania. Przedszkolaki wsłuchują się w różnego rodzaju śmiechy, starając się opisać osobę, która się śmieje. • Czy po śmiechu można rozpoznać, czy śmieje się kobieta, czy mężczyzna? • Czy wiadomo, kiedy śmieje się dziecko? W jakim może być wieku? • Czy wszyscy ludzie śmieją się tak samo? • Po co komu śmiech? Na te i inne pytania grupa stara się znaleźć wspólne odpowiedzi. 4. Lista radosnych sytuacji Prowadzący zaprasza dzieci do stworzenia listy dziesięciu najbardziej radosnych okoliczności. Przedszkolaki przedstawiają swoje pomysły na forum grupy, np. urodziny, wyjazd na wakacje, otrzymywanie prezentów pod choinką itd. Każdy z przykładów zostaje zanotowany przez nauczyciela. Następuje głosowanie za pomocą karteczek. Każdy z uczestników otrzymuje trzy kartki. W głosowaniu będzie miał więc trzy głosy. Może użyć ich podczas prezentacji pomysłów, które najbardziej przypadły mu do gustu. Gdy wszystkie głosy zostaną już oddane, wychowawca zlicza, ile kartek otrzymał każdy pomysł i ogłasza, które propozycje zostały uznane za najradośniejsze. Następnie dzieci dobierają się w pary i tworzą rysunki przedstawiające wybrane sytuacje. Prowadzący zaś umieszcza pod nimi podpisy na szerokich pasach brystolu. Lista wraz z ilustracjami zostaje umieszczona na jednej ze ścian w przedszkolnej sali. 5. Puchar radości Gdyby istniała nagroda radości, może miałaby postać pucharu? O jego zawartości decyduje już tylko wyobraźnia najmłodszych. Wychowawca rozdaje dzieciom karty pracy i zachęca wszystkich uczestników do wypełnienia pucharów w dowolny sposób rożnymi materiałami sypkimi: konfetti, brokatem, kaszą, cukrem itd. Aby wszystkie użyte materiały dobrze się trzymały, warto umieścić w środku pucharów taśmę dwustronną. Powodzenia!