Zabawy integracyjne – tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej Opracowała: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia pedagogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny Cele główne: • integracja dzieci między sobą, • kształtowanie umiejętności współpracy, • rozwijanie umiejętności dzielenia się oraz respektowania kolejki, • rozwijanie wyobraźni dziecka, • dbanie o wszechstronny rozwój inteligencji logicznej, językowej i ruchowej dziecka. Cele szczegółowe: • konstruowanie z wykorzystaniem patyczków, • praca według instrukcji nauczyciela, • odtwarzanie linii melodycznej: liczba uderzeń + instrument, • tworzenie układanki „Przedszkolak”, • rozpoznawanie pierwszej oraz kolejnych głosek w wyrazie, • podawanie wyrazów rozpoczynających się na daną głoskę, • wykonywanie rzutów oburącz zgodnie z instrukcją nauczyciela. Środki dydaktyczne: karty pracy, kolorowe patyczki, instrumenty: drewniane klocki, grzechotki, bębenki, talerze, podzielona na części sylweta przedszkolaka, różne materiały plastyczne: kredki, farby, pastele, materiały sypkie, klej, ilustracje: plecak, worek, fartuch wraz z drukowanymi podpisami, piłka, kropki samoprzylepne: czerwone, zielone i niebieskie. Czas powrotu do przedszkola to dla dzieci moment ponownego przyzwyczajania się do panujących w nim zasad, reguł, przywilejów oraz moment dalszego, wzajemnego uczenia się. Umiejętność współżycia z innymi jest jednym z najważniejszych celów wychowawczych, który ma za zadanie przygotować dziecko do życia w społeczeństwie. Wrześniowe powroty są zatem idealną chwilą na trening w tym zakresie. Ponowne spotkanie wszystkich przedszkolaków owocuje dalszym rozwojem umiejętności współpracy. Oto kilka propozycji zadań nawiązujących do tego zasobu. Pamiętajmy, że można trenować go w różnych obszarach przedmiotowych i przy różnych rodzajach aktywności. Dzięki temu każde dziecko ma szansę na nawiązanie współpracy z innymi w wielu sytuacjach edukacyjnych. 1. Współpraca widziana konstrukcyjnie Nauczyciel dzieli przedszkolaki na zespoły pięcioosobowe. Każdy z zespołów otrzymuje garść patyczków w różnych kolorach (czerwonym, żółtym, niebieskim, zielonym) oraz trzy karty pracy, które posłużą za wzór do wykonania określonych figur. Każda z grup siada przy jednym stole. Uczestnicy wykonują kolejno po jednym ruchu związanym z odtworzeniem obrazka widzianego na karcie pracy. Ważne, by każde z dzieci przestrzegało umowy związanej z tym, iż podczas swojego ruchu może położyć tylko jeden patyczek. Ruch przekazywany jest zgodnie ze wskazówkami zegara. W ten sposób, krok po kroku, patyczek po patyczku, na stołach pojawia się wskazany na ilustracji obraz. Współpraca jest tutaj nieodzownym elementem osiągnięcia sukcesu. KP 1.1 KP 1.2. KP 1.3. 2. Współpraca widziana muzycznie Przy tym zadaniu przedszkolaki ponownie pracują w zespołach. Każda z drużyn otrzymuje instrumenty: drewniane klocki, grzechotkę, bębenek, talerze. Dzieci dzielą się instrumentami, tak by każdy uczestnik grupy miał jakiś instrument w ręku. Następnie otrzymują linię melodyczną, którą muszą zagrać. Na każdej z nich pokazane są instrument oraz liczba wskazująca, ile razy należy go użyć. Dzieci starają się odegrać przedstawioną melodię. Drużyny grają dla siebie nawzajem, a potem zamieniają się melodiami. Zabawa muzyczna trwa tak długo, dopóki każda z grup nie odegra wszystkich trzech melodii. KP 2.1. KP 2.2. KP 2.3. 3. Praca widziana plastycznie Każda z grup otrzymuje jeden z elementów sylwety (pomysł wychowawcy), która po złożeniu ma tworzyć obraz przedszkolaka. Zadaniem każdej z drużyn jest odpowiednie ozdobienie otrzymanej części z wykorzystaniem różnych technik oraz materiałów plastycznych. Po zakończeniu prac grupowych elementy sylwety łączymy ze sobą tak, by powstała jedna całość. W tej pracy udział ma każdy z wychowanków. Bez współpracy wszystkich dzieci finalny efekt będzie niekompletny. 4. Współpraca widziana słownie Na stolikach drużyn pojawiają się wyrazy zapisane dużą czcionką w sposób drukowany. Obok każdego z wyrazów wychowawca kładzie również obrazek nawiązujący do otrzymanego słowa. Pierwszym elementem zadania jest ustalenie przez dzieci, z jakich głosek składa się każdy wyraz. Przykład: Wyraz plecak: p-l-e-c-a-k. Głoski w wyrazie oznaczają liczbę rund dla każdego z zespołów. Dzieci krok po kroku biorą pod lupę każdą kolejną głoskę. Każdy z wychowanków podaje wyraz rozpoczynający się na obecnie omawianą głoskę. Gdy wszyscy uczestnicy drużyny podadzą słowo, zespół może przejść do kolejnej głoski. Zabawa trwa, dopóki wszystkie z nich nie zostaną omówione. Inne proponowane wyrazy to: worek, pisak, fartuch. 5. Współpraca widziana ruchowo Podczas tej zabawy rezygnujemy z podziału na drużyny. Dzieci stoją w dużym kole. Każdy z przedszkolaków otrzymuje do naklejenia na koszulkę kropkę w jednym z trzech kolorów: zielonym, czerwonym lub niebieskim. Należy ją przykleić tak, by była widoczna dla wszystkich uczestników zabawy. Następnie dzieci rzucają do siebie piłkę zgodnie z poleceniami wychowawcy. Przykładowe polecenia, z których może korzystać nauczyciel podczas tej gry, brzmią następująco: • wszystkie kolory rzucają między sobą, • piłka rzucana tylko między niebieskimi, • piłka rzucana zamiennie: czerwoni/zieloni itd.