Mowa nienawiści – warsztaty z zakresu psychoedukacji dla dzieci w wieku przedszkolnym Opracowała: Izabela Czaja-Antoszek, psycholog dziecięcy, pedagog, arteterapeuta, animator dramy i technik teatralnych, instruktor metod rozwoju ruchowego dziecka Grupa wiekowa: dzieci w wieku przedszkolnym. Czas trwania: trzy spotkania po 20 min. Miejsce realizacji zajęć: przestrzeń sali przedszkolnej. Cele ogólne: Dziecko: • dostrzega, że jego słowa i postawa mogą ranić innych, • czuje się odpowiedzialny za drugiego człowieka, • ma świadomość swoich praw, • udoskonala swoje umiejętności społeczne. Cele operacyjne: Dziecko: • rozumie, że każdy ma prawo do bycia sobą, • wsłuchuje się w treści czytane przez nauczycielkę, • rozwija swoją empatię i tolerancję, • integruje się z grupą. Formy pracy: • indywidualna, • grupowa, • w parach. Metody pracy: • piosenka, • słowna, • plastyczna, • ruchowa, • parateatralna. Środki dydaktyczne: • piosenka Dziękuję, przepraszam i proszę, • piłka, • książka Sześciolatek (część 1), • kartki papieru, kredki, ścinki kolorowego papieru, bibuła, farby, mazaki, kleje, kolorowy piasek itd. Przebieg zajęć: 1. Powitanie dzieci Wszyscy siedzą w kółeczku. Nauczyciel z dziećmi wita piosenką każde dziecko: „Dzień dobry (imię dziecka), witamy Cię! Jak się dziś czujesz? Witamy Cię!” 2. Zabawa integracyjna „Podaję do…” Dzieci stają w kółeczku, dostają piłkę. Dzieci rzucają do siebie piłką. Jedno dziecko rzuca piłkę do wybranego innego dziecka, mówiąc: „Podaję do (imię dziecka), bo (tu podaje argument)” – nauczyciel prosi dzieci, aby podawały zaletę lub cechę charakteru, którą lubią u dziecka, do którego rzucają piłkę. 3. Pogadanka Nauczyciel inicjuje rozmowę: czy są takie osoby, których dzieci nie lubią? Z jakiego powodu? Jak się wobec tych osób zachowują? Czy są dla nich miłe czy niemiłe? 4. Scenki teatralne Aby uzmysłowić dzieciom, jak się czuje druga osoba, wobec której jesteśmy niemili, dzieci dzielą się na grupy 4–6 osobowe i odgrywają scenki zgodnie z instrukcjami nauczyciela: a) dzieci śmieją się z Antka, bo nosi okulary – Antek jest z tego powodu smutny i zawstydzony, b) trzy dziewczynki stłukły w przedszkolu talerze przez przypadek – reszta dzieci je szykanuje, krzyczy, że są niezdarne i koślawe, c) Kasia twierdzi, że nie lubi lodów – reszta dzieci wyśmiewa ją, Kasia czuję się atakowana i niezrozumiana, d) dwaj chłopcy nie chcą bawić się w rycerzy z resztą chłopaków, wolą bawić się w kuchni – reszta śmieje się z nich, nazywając ich „babami”. 5. Pogadanka Co czuły atakowane dzieci? Jak nazwałyby te uczucia? Czy dzieci, które się śmiały lub przezywały, widziały smutne miny swoich kolegów? 6. Scenki teatralne – alternatywne zakończenia Dzieci prezentują te same scenki, tym razem z innym zakończeniem. Dzieci, które wcześniej były wyśmiewane i wyszydzane, teraz znajdują w kolegach oparcie. Nauczyciel pomaga dzieciom, pokazując, jak wygląda wspierające zachowanie. Piosenka w kółeczku Dziękuję, przepraszam i proszę 7. Pogadanka Nauczyciel opowiada dzieciom o tym, że każdy powinien troszczyć się o drugiego, a o dzieci troszczą się zwłaszcza dorośli. Dzieci mają swoje prawa, które każdy powinien respektować. 8.Odczytanie praw dziecka z książki Sześciolatek, cz.1 Dzieci mają prawo do: • miłości i szacunku, • prywatności, • radości, • niewiedzy, • niepowodzenia i łez, • zabawy i nauki, • wyrażania własnych myśli i uczuć, • przeciwstawienia się złu. 9. Zabawa plastyczna Dzieci dobierają się w pary. Każda para wybiera jedno z praw, które szczególnie się spodobało. Różnymi technikami wyrażają wybrane prawo na kartce papieru. 10. Wywieszenie prac w widocznym miejscu w sali 11. Pożegnanie – wszyscy bijemy sobie brawo