Tolerancja – warsztaty z zakresu psychoedukacji dla dzieci w wieku przedszkolnym Opracowała: Izabela Czaja-Antoszek, psycholog dziecięcy, pedagog, arteterapeuta, animator dramy i technik teatralnych, instruktor metod rozwoju ruchowego dziecka CZAS TRWANIA: 3 spotkania po 20 minut każde. MIEJSCE REALIZACJI ZAJĘĆ: przestrzeń sali przedszkolnej. CELE OGÓLNE: • poznanie znaczenia słowa „tolerancja”, • poszerzenie wiedzy na temat tolerancji, • pogłębienie świadomości o tym, na jakiej podstawie oceniamy innych, • zaszczepienie szacunku do innych osób mimo różnic między nami, • dostrzeganie swojej odmienności i wyjątkowości. CELE OPERACYJNE: Uczeń: • rozumie, że każdy ma prawo do bycia sobą, • wsłuchuje się w treści czytane przez nauczyciela, • rozwija swoją empatię, • bierze udział w rozmowie z grupą, • pracuje w grupie i w parze. FORMY PRACY: • indywidualna, • grupowa, • w parach. METODY: • opowieść, wiersz, • słowne: rozmowa, konstruktywna informacja zwrotna, burza mózgów, • plastyczna: wykonanie drzewa, • ruchowa: chusta Klanza, piosenka. POTRZEBNE MATERIAŁY I NARZĘDZIA: • książka Hektor Steve’a Barnesa, • wiersz Wszyscy dla wszystkich Juliana Tuwima, • chusta Klanza, • lusterka, • brystol i kolorowa farba. PRZEBIEG ZAJĘĆ: 1. Zabawa integracyjno-ruchowa z chustą Klanza Dzieci chwytają za chustę i delikatnie nią wachlują, w tle może być słyszana spokojna muzyka. Nauczyciel instruuje dzieci, że będzie teraz mówić o tym, co lubimy, a czego nie. Jeśli dane dziecko zgadza się ze słowami nauczyciela – przebiega pod chustą na drugą stronę. Nauczyciel mówi: lubię jeść lody, nie lubię wcześnie wstawać, lubię pić mleko, nie lubię czekolady, lubię słuchać opowieści, chciałbym być rycerzem, lubię psy, chciałbym być smokiem, chciałbym być policjantem, nie lubię truskawek, chciałbym być lekarzem, lubię koty. 2. Luźna pogadanka: czy wszyscy lubimy to samo? Nauczyciel podaje przykład dzieci z grupy, np. Adam nie lubi kotów, za to Ania lubi koty bardzo. To nie przeszkadza im we wspólnej zabawie, w przedszkolu są przecież nierozłączni! (Podpowiedź: ważne jest, aby podczas pierwszej zabawy nauczyciel tak dobrał stwierdzenia „lubię/nie lubię/chciałbym”, żeby dzieci w grupie faktycznie mogły się z nimi identyfikować). 3. Czytanie wiersza Wszyscy dla wszystkich Juliana Tuwima 4. Luźna rozmowa na temat wiersza Nauczyciel pyta: czy są takie osoby w życiu dzieci, bez których dzieciom byłoby źle i smutno? Czy są takie osoby, których dzieci nie lubią lub się boją? Co te osoby robią ważnego? 5. Przeczytanie książeczki Hektor Steve’a Barnesa 6. Luźna rozmowa na temat Hektora Dlaczego inne zwierzęta nie lubiły Hektora? Jak wtedy czuł się Hektor? Co takiego zrobił Hektor i jak czuł się wtedy? Jak zakończyła się historia Hektora? Co dzieci sądzą o Hektorze? Jakie jest ich zdanie na temat pozostałych zwierząt? W jaki sposób dzieci mogłyby podnieść smutnego Hektora na duchu? 7. Jaki jestem? Każde z dzieci otrzymuje lusterko. Jego zadaniem jest bacznie się sobie przyjrzeć, porobić różne miny. Nauczyciel w tym czasie chodzi między uczniami i zagaja rozmowę: Co widzisz w lustrze? Jak wyglądasz? Jaką masz minę? Co ci się w sobie podoba? 8. Jaki jesteś? Zabawa w parach: dzieci siadają naprzeciw siebie i bacznie się sobie przyglądają. Opisują, czym się różnią. Starają się też znaleźć wspólne cechy. Zapewne spontanicznie zabawa przemieni się w tzw. lustro, czyli dzieci będą naśladować swoje ruchy i miny. 9. Wspólne malowanie drzewa Nauczyciel mówi, że każdy z nas jest niepowtarzalny, wyjątkowy i potrzebny. Teraz wspólnie dzieci namalują drzewo. Żeby było pełne liści, dzieci pomalują sobie ręce farbą i odbiją swoje odciski jako liście. Jeśli zabraknie dłoni choćby jednego dziecka, drzewo nie będzie tak piękne, jak mogłoby być.