Z wizytą u Pani Wiosny – tygodniowy plan pracy dydaktyczno-wychowawczej Opracowała: Anna Uhlik, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia pedagogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny Cele główne: • rozwijanie zaciekawienia otaczającym światem, • uważne obserwowanie świata wokół i zmian zachodzących w przyrodzie, • poznanie cech charakterystycznych wiosny, • prezentacja własnej osoby, • pielęgnacja roślin, • działania twórcze. Cele szczegółowe: • obserwacja, • tworzenie krótkich wypowiedzi ustnych, • określanie cech pogody panującej za oknem, • dobieranie piktogramów zgodnych z panującymi na zewnątrz warunkami atmosferycznymi, • dobieranie elementów krajobrazu zgodnych z obecnym etapem rozwoju przyrody, • rozpoznawanie zwierząt wraz z młodymi, • poznanie nazw wiosennych kwiatów, • zapoznanie z warunkami koniecznymi do prawidłowego dbania o rośliny, • sadzenie kwiatów, • uczestnictwo w dyżurach dbania o przedszkolne sadzonki, • przemalowywanie rysunku; zamiana cech zimy na cechy wiosny – praca twórcza. Środki dydaktyczne: lustro, plakat – pani Wiosna, kartoniki, symbole pogody, obrazki przedstawiające elementy krajobrazu, farby, pędzle, kolorowanki-kwiaty, pisaki, memo – zwierzęta i ich młode, sadzonki wiosennych kwiatów, ziemia, narzędzia ogrodnicze, konewki, doniczki, rysunki schematyczne – zima. Nastał czas wiosennych porządków. Świat wybudza się z zimowego snu i odradza do życia. Wokół robi się zielono, ciepło i przyjemnie. Chciałoby się, by te chwile trwały jak najdłużej. Warto więc stworzyć najmłodszym przestrzeń umożliwiającą podziwianie tych magicznych momentów. Niech poszukują piękna tej niezwykłej, czarodziejskiej pory roku. To właśnie ona, niczym dobra wróżka, uwalnia z lodowych objęć całą przyrodę. Pozwólmy się oczarować urokiem życia, które rozkwita wokół nas. Portret pani Wiosny Nauczyciel zaprasza dzieci do przedszkolnego ogrodu. Wszyscy uczestnicy zabawy siadają w kole. Następnie prowadzący wyciąga lustro i kolejno zaprasza wychowanków do opisania swego odbicia. Dzieci trenują umiejętność budowania wypowiedzi ustnej poprzez konstruowanie krótkich zdań na swój temat. W tworzonych przez nich opisach powinny znaleźć się takie elementy jak: przedstawienie się, opis wyglądu, określenie ubioru i krótki komentarz dotyczący nastroju dziecka. Przykład: Mam na imię Agnieszka. Mam jasne włosy spięte w kucyk i niebieskie oczy. Na moim nosie jest kilka piegów. Mam na sobie czerwony sweterek. Dziś jestem radosna. Po chwili wychowawca zadaje dzieciom pytanie: Skoro tak pięknie opisujecie własne odbicie, czy wiecie, jak wygląda wiosna? Jaka ona jest? Jakie ma cechy? Czy da się lubić? Prowadzący stwarza dzieciom przestrzeń do zastanowienia się nad powstałym tematem i obraca lustro w stronę ogrodu. Po chwili odbijają się w nim różne elementy przyrody ożywionej i nieożywionej. Warto przekonać dzieci, aby się nad nimi pochyliły. Nauczyciel zaprasza je do podejścia do ramy i zajrzenia w lustro. To właśnie tak wygląda wiosna. Dzieci opisują fragmenty przyrody, które widzą: zieloną trawę, niebieskie niebo, pąki na drzewach czy wychodzące z ziemi kwiaty. Na sam koniec pracy wychowawca zdradza najmłodszym sekret. Wiosenne odbicie podziwiać można teraz cały czas. Nie potrzeba lustra – wystarczy wyjść na dwór i patrzeć. Nasz wiosenny niezbędnik Wychowawca przynosi dzieciom olbrzymią planszę przedstawiającą sylwetkę kobiety. Uświadamia najmłodszym, że jest to, obserwowana już wcześniej, wiosna. Postać powinna się składać z małej głowy i tułowia. Większą część planszy zajmować ma trójkątna suknia. Wychowankowie wspólnie malują farbami przyniesiony plakat. Następnie z pomocą nauczyciela dzielą spódnicę na pięć równych części. Plakat ten będzie stanowił niejako powtórkę, część zbiorczą materiału, którego doświadczą dzieci w dalszej części zajęć: 1. Wiosenna pogoda – dzieci wyjmują z dużego, otrzymanego przez nauczyciela pudełka różne piktogramy przedstawiające symbole pogody. Ich zadaniem jest wybranie tych, które najlepiej odzwierciedlają wiosenną pogodę. Potem następuje podsumowanie pracy z wychowawcą. Wybrane piktogramy zostają przyklejone do jednej z części wiosennej spódnicy. 2. Świat wokół – z drugiego pudełka dzieci wyjmują obrazki przedstawiające elementy krajobrazu przyrodniczego w różnych porach roku. Ich zadaniem jest zdecydowanie, które z tych obrazków związane są z wiosną. Po wyborze wszystkich ilustracji dzieci przyklejają je do kolejnego pola spódnicy. 3. Kolory wiosny – wychowankowie zostają wyposażeni w pędzle, a następnie każdy z nich kolejno podchodzi do stołu, gdzie umieszczone są farby o bardzo różnych kolorach. Zadaniem każdego z podopiecznych jest wybranie koloru, który według niego najbardziej pasuje do wiosny. Przedszkolaki maczają pędzel w wybranej farbie i podchodzą do plakatu, aby za pomocą wybranego przez siebie koloru namalować kropkę lub linię w trzecim fragmencie spódnicy. 4. Coś rozkwitło – czas na największe pudełko. Tym razem dzieci po jego otwarciu zauważają różne sadzonki wiosennych kwiatów. Czy wychowankowie wiedzą, jak się nazywają? Niektóre z nich z pewnością są im obce. Nim przedszkolaki poznają prawdziwe nazwy roślin, warto zachęcić ich do wymyślenia autorskich nazw kwiatów. Jakie imiona mogłyby nosić zaprezentowane kwiaty? Następnie najmłodsi otrzymują ich wzory/kolorowanki. Zadaniem przedszkolaków nie jest jednak ich pokolorowanie, a wybranie kolorowego pisaka i poprawienie wszystkich linii rysunku. Powstałe w ten sposób kwiaty przyklejamy na czwartym polu wiosennego niezbędnika. 5. Memo wiosna – w ostatnim pudełku czeka na dzieci memory. Klocki składają się z obrazków zwierząt wraz z młodymi. Zadaniem przedszkolaków jest stworzenie par: matki i dziecka. Gdy wszystkie zwierzęta zostaną dobrane i nazwane, wychowawca dzieli dzieci na zespoły. W tych grupach podopieczni zagrają w grę. Wszyscy rozkładają kartoniki obrazkami do ziemi. Jeśli przedszkolak odkryje podczas swojej rundy parę, zachowuje ją, a jeśli mu się nie uda, zasłania kartoniki i ruch przechodzi na kolejnego uczestnika zabawy. Po zakończonej grze dzieci przyklejają pary do ostatniej części wiosennej spódnicy. Nasza przedszkolna rabatka Dzieci zostają zaproszone do wiosennego sadzenia kwiatów wraz z wychowawcą. Nauczyciel rozdziela wychowanków na mniejsze zespoły i prosi o wyznaczenie przedstawicieli każdej z grup. Wskazana w ten sposób osoba otrzymuje donice, ziemię oraz sadzonki, które wraz z zespołem musi zasadzić. Temat sadzenia wykorzystujemy również do omówienia z dziećmi potrzeb, jakie należy zapewnić każdej roślinie, by mogła odpowiednio wzrastać. Wychowawca przedstawia dzieciom, jak ważną rolę w uprawie roślin odgrywają światło słoneczne, woda oraz odpowiednia ziemia. Aby zachęcić dzieci do pielęgnacji sadzonek, wyznacza dyżury opieki, dzięki którym będą mogły zadbać o swoje kwiaty. Czas na zadanie twórcze Każdy z przedszkolaków otrzymuje schematyczny rysunek zimy. Przedstawia on czarne, smutne drzewa, ziemię skutą lodem oraz niebo pozbawione ciepłego słońca. Zadaniem przedszkolaków jest pomoc wiośnie w odczarowaniu zimowej kartki za pomocą farb. Dzieci zamieniają zimowe krajobrazy w kolorowe wiosenne obrazki. Tydzień działań kończymy wizytą w ogrodzie botanicznym lub gospodarstwie agroturystycznym.