OPUBLIKOWANO: 14 MARCA 2018

Urlop szkoleniowy pracowników niepedagogicznych

Opracowała: Aleksandra Kuczkowska, radca prawny, zaktualizowała: Karolina Król-Komarnicka, kierownik działu kadr i płac w państwowej instytucji

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 108),
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459),
• Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1189),
• Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2198),
• Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2183),
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 2017 r. poz. 927).

Urlop szkoleniowy przysługuje pracownikom zatrudnionym na podstawie Kodeksu pracy oraz podnoszącym kwalifikacje zawodowe w okresie zatrudnienia – art. 103¹ k.p.

Definicja kwalifikacji zawodowych

Termin „kwalifikacje zawodowe” obejmuje kwalifikacje niezbędne do wykonywania pracy w danym zawodzie lub na określonym stanowisku. Pojęcie kwalifikacji zawodowych nie zostało zdefiniowane w Kodeksie pracy, ale mogą je określać przepisy szczególne lub przepisy prawa pracy, w tym m.in. regulamin wynagradzania obowiązujący w placówce. Przykład przepisów szczególnych regulujących kwestię kwalifikacji zawodowych dla określonej grupy zawodowej stanowi art. 9 Karty nauczyciela.

W przypadku, gdy kwalifikacje zawodowe do wykonywania prac na danym stanowisku zostały określone przez przepisy szczególne lub ustalone w wewnątrzzakładowych aktach prawnych, pracodawca może zobowiązać pracownika nieposiadającego tych kwalifikacji do ich zdobycia lub uzupełnienia.

Ważny wyrok

Artykuł 94 pkt 6 k.p. stanowi, że pracodawca jest zobowiązany do ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych, przez co należy rozumieć „nieodmawianie bez uzasadnionych przyczyn zgody na korzystanie z wybranej przez pracownika formy kształcenia oraz tworzenie pozytywnej atmosfery wobec uczących się pracowników" – Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2005 r., II PZP 2/05.

Ustawodawca przyjął, że podnoszenie kwalifikacji zawodowych polega na zdobywaniu lub uzupełnianiu wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą – art. 103¹ § 1 k.p.

Ogólny i szeroki charakter zwrotu „zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności” powoduje, że podnoszenie kwalifikacji zawodowych obejmuje wszelkie formy pozyskiwania przez pracownika:

• wiedzy (aspekt teoretyczny) oraz
• umiejętności (aspekt praktyczny)

na dotychczasowym stanowisku oraz planowanym w przyszłości.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych może odbywać się z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą. Jeśli zawarcie z pracownikiem pisemnej umowy szkoleniowej jest obowiązkowe, zgoda pracodawcy uzewnętrznia się w przedmiotowej umowie. Powyższą umowę zawiera się w sytuacji, w której pracodawca zamierza zobowiązać pracownika do nierozwiązania stosunku pracy przez określony czas po zakończeniu nauki czy szkolenia. W pozostałych przypadkach zawarcie takiej umowy nie jest obowiązkowe.

Ważne!

Inicjatywa pracodawcy w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika może być wyrażona przez każde zachowanie się pracodawcy, które ujawnia jego wolę w sposób dostateczny – art. 60 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy.

Zgoda pracodawcy na podnoszenie kwalifikacji przez pracownika