OPUBLIKOWANO: 8 LUTEGO 2018
Wizerunek dyrektora a wizerunek poradni
To, jak dyrektor poradni kreuje swój wizerunek może mieć duże znaczenie dla sposobu, w jaki postrzegana jest placówka. Odpowiedni wizerunek dyrektora może być ważnym narzędziem zarządzania oraz oddziaływań wychowawczych (w odniesieniu do podopiecznych). To, jak jesteśmy postrzegani przez innych, jest jednym z podstawowych sposobów wywierania wpływu. Po pierwsze – działa tu modelowanie, a więc odpowiedni wizerunek może sprawić, że zainspirujemy inne osoby do podążania za nami i naśladowania nas. Po drugie – kiedy nasz wizerunek jest spójny z tym, co robimy i głosimy, mamy jeszcze większe szanse przekonać do tych działań i wartości inne osoby, zaangażować je w działanie lub skłonić do przestrzegania postulowanych przez nas norm.
Wreszcie – wizerunek dyrektora prezentowany w placówce i poza nią będzie miał istotny wpływ na to, jak postrzegana jest sama placówka. Jeśli dyrektor wzbudzi sympatię, istnieje większe prawdopodobieństwo, że poradnia będzie uznawana za „przyjazną”, jeśli wykaże się kompetencjami – za oferującą wyższy poziom, jeśli będzie wyrażał podzielane przez odbiorców ważne wartości – za dobre środowisko wychowawcze itd.
Zadbaj o wizerunek, pozostając sobą
Słysząc hasło „kreowanie wizerunku”, można mieć wrażenie, że chodzi tutaj o stwarzanie jakiejś nowej, innej jakości czy wręcz udawanie kogoś, kim się nie jest. Budowanie wizerunku nie oznacza jednak „oszukiwania” otoczenia, ale świadomy, przemyślany rozwój osobisty i autoprezentację w taki sposób, aby z jednej strony rozwijać u siebie pożądane kompetencje, cechy i zalety, a z drugiej – umiejętnie je eksponować i wykorzystywać w zarządzaniu i przywództwie. Kreowanie wizerunku oznacza także sprawne „zarządzanie” naszymi wadami – w taki sposób, by zeszły one na dalszy plan, stały się mniej istotne, a czasem nawet – by przekuć je w zalety.
Świadome i skuteczne kreowanie wizerunku polega przede wszystkim na bazowaniu na naszych faktycznych zaletach i kompetencjach. Zgodny z naszą osobowością i potencjałem wizerunek łatwiej jest nam też rozwijać. Wymaga to jednak od nas pewnej samoświadomości, umiejętności trafnej oceny naszych atutów i niedostatków, ale i zdolności zaakceptowania swoich słabszych stron i ograniczeń. Zasada jest bowiem taka, że nie istnieją ludzie idealni czy dobrzy we wszystkim i nie należy sobie (i swojemu wizerunkowi) stawiać takich wymagań.
Jak chcemy być postrzegani?
Wizerunek jest względnie trwałym wyobrażeniem, jakie mają na nasz temat osoby stykające się z nami bezpośrednio oraz pośrednio (np. w mediach lub w komentarzach znajomych). Może ono być mniej lub bardziej przez nas pożądane czy pozytywne, a także w różnym stopniu zgodne z rzeczywistością.
Pierwszym krokiem w stronę świadomego kreowania naszego wizerunku jest zadanie sobie pytania o to, jak chcielibyśmy być postrzegani, czyli o nasz tzw. wizerunek pożądany. Warto przy tym przemyśleć również to, jak ten wizerunek będzie wpływał na wizerunek naszej placówki, jak może pomóc nam go kreować i wspierać. Następnie trzeba ocenić, na ile pożądany wizerunek różni się od tego, który aktualnie posiadamy.
Aby określić swój wizerunek pożądany i ocenić różnicę między nim a wizerunkiem bieżącym, warto spisać na kartce odpowiedzi na następujące pytania:
- Z jakimi cechami osobowości chcę być kojarzona/kojarzony?
- Z jakimi kompetencjami chcę być kojarzona/kojarzony?
- Z jakimi wartościami chcę być kojarzona/kojarzony?
Następnie przy każdej z odpowiedzi zastanawiamy się nad kolejnymi pytaniami:
- Na ile już charakteryzuje mnie dana cecha (w skali 1–5)?
- Co musiałabym/musiałbym zrobić, żeby podnieść dla tej cechy wynik na skali?
- Czy jestem w stanie to zrobić? Czy ten wysiłek się opłaci? A może lepiej zaakceptować to, że ta cecha dotyczy mnie w niewielkim stopniu, i skupić się na innych?
Zwłaszcza to ostatnie pytanie – i szczera na nie odpowiedź – mogą być bardzo ważne i oszczędzić nam dużo niepotrzebnego wysiłku. Kiedy zauważymy jakąś rozbieżność między wizerunkiem aktualnym a pożądanym, możemy albo spróbować te różnice zmniejszyć, albo je zaakceptować.
Najbardziej w praktyce sprawdza się bazowanie na swoich mocnych stronach. Tam, gdzie oceniamy, że dość łatwo będzie nam zbliżyć się do pożądanego wizerunku, bo mamy już odpowiedni potencjał (cechy, talenty, kompetencje), warto zacząć działać w pierwszej kolejności. Z kolei jeśli czujemy, że coś będzie dla nas trudne i obciążające, lepiej z pracy nad tym zrezygnować lub odsunąć ją w czasie.
Przykład 1
