OPUBLIKOWANO: 21 GRUDNIA 2017
Arteterapia w procesie rewalidacji dzieci i młodzieży z zaburzeniami zachowania. Część I
Sztuka towarzyszyła człowiekowi właściwie od zawsze. Dzięki niej nasi przodkowie mogli wyrazić swoje emocje i uczucia oraz komunikować się z otaczającym ich światem. Obecnie terapia przez sztukę zakłada jej intencjonalne wykorzystanie, a głównym celem podejmowanych działań jest obniżenie napięcia psychicznego i poziomu stresu uczestnika, zwiększenie zrozumienia siebie i innych, uzewnętrznienie emocji, pragnień, dążeń, myśli, zmiana reakcji psychologicznych. Terapia przez sztukę oparta jest na twórczym działaniu. Od innych form oddziaływań terapeutycznych odróżniają ją niewerbalne i estetyczne sposoby ekspresji.
Niedostosowanie społeczne
Niedostosowanie społeczne występuje we wszystkich środowiskach dzieci i młodzieży, ale największe jego rozmiary obserwuje się w populacjach objętych kształceniem masowym. Można rozpatrywać je w wymiarze psychologicznym oraz socjologicznym, wyrażającym się w sferze behawioralnej, w naruszaniu norm moralnych i prawnych. System opieki i pomocy dzieciom i młodzieży z odchyleniami oraz zaburzeniami rozwojowymi obejmuje diagnozę, profilaktykę i terapię. Działania profilaktyczne powinny rozpoczynać się, gdy określone cechy rozwoju dziecka w danym momencie nie utrudniają procesu przystosowawczego i wychowawczego, ale negatywnie wyróżniają dziecko spośród rówieśników. Działania terapeutyczne podejmowane są wtedy, gdy obserwujemy destruktywny wpływ zaburzeń rozwoju na czynności i przystosowanie społeczne dziecka.
Terapia pedagogiczna
W związku z kierunkami oddziaływań wyróżnić można dwa rodzaje terapii:
- terapię przyczynową, która usuwa powód cierpień chorej osoby,
- terapię objawową, likwidującą te cierpienia.
Oba rodzaje terapii wykorzystuje się równocześnie, ponieważ leczenie wyłącznie objawów bez oddziaływania na przyczyny nie przynosi oczekiwanych rezultatów.
Terapia pedagogiczna stanowi swoistą interwencję wychowawczą, dążącą do spowodowania określonych, pozytywnych zmian w zakresie sfery poznawczej i emocjonalno-motywacyjnej oraz w strukturze wiedzy i umiejętności dziecka. Celem terapii pedagogicznej jest umożliwienie wszechstronnego rozwoju umysłowego, psychicznego i społecznego dzieciom z trudnościami rozwojowymi. Rozwoju na miarę ich możliwości.
Terapia pedagogiczna jako działalność dydaktyczna i wychowawcza posiada sformułowane zasady postępowania, aby zrealizować założone cele. Spośród wielu zasad pracy terapeutycznej wymienić należy kilka podstawowych:
- akceptację dziecka,
- podmiotowość i indywidualność,
- refleksyjność,
- systematyczność i konsekwencję,
- zapewnienie komfortu psychicznego,
- ciągłość oddziaływania psychoterapeutycznego.
Działania wychowawcze o charakterze psychoterapeutycznym powinny towarzyszyć zabiegom dydaktycznym przez cały czas trwania zajęć terapeutycznych. Działania psychoterapeutyczne powinny być nastawione na eliminowanie sytuacji stresujących i zapobieganie im, stworzenie klimatu życzliwości i zaufania, wyzwalanie aktywności i potrzeby współdziałania w usuwaniu własnych kłopotów. Bardzo ważne jest zaspokojenie potrzeby sukcesu poprzez stwarzanie sytuacji dających okazję do zadowolenia, doświadczenia radości z osiągnięć w pracy. Taką możliwość daje arteterapia.
Arteterapia
