OPUBLIKOWANO: 29 WRZEŚNIA 2017
Mówić więcej – język obcy w przedszkolu publicznym
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2012 r. poz. 977 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2014 r. poz. 803 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 356).
Według amerykańskiego etnologa Edwarda Halla „Kultura jest komunikacją, a komunikacja kulturą”. Aby można było się skomunikować, niezbędna jest zatem wspólnota: myśli i słów. Język rozumiany jako system znaków zarówno werbalnych, jak i niewerbalnych stanowi podstawę wszelkiego porozumienia. Przy czym dziś to porozumienie nie sprowadza się już tylko do swobodnego poruszania się w granicach własnej, rodzimej mowy. Już na poziomie edukacji powinno uwrażliwiać się dziecko na istnienie innych języków niż polski – zwłaszcza na wszechobecny we współczesnym świecie język angielski, którego znajomość warunkuje świadome, pełne i udane uczestnictwo w życiu społecznym.
Język obcy w przedszkolu – uwarunkowania prawne
Nauczanie języka obcego nie jest praktyką nową, przedszkola publiczne oferowały tę usługę od wielu lat, ale była ona dodatkowo płatna. Zajęcia z języka obcego – głównie z angielskiego – odbywały się ponadprogramowo, często w ramach zajęć popołudniowych. Były adresowane do różnych grup wiekowych. Prowadzili je lektorzy języków obcych, rzadziej nauczyciele zatrudnieni w danej placówce.
W roku szkolnym 2014/2015 nie wprowadzono jeszcze odgórnego wymogu, aby nauczać dzieci języka obcego, aczkolwiek dyrektor placówki miał możliwość wprowadzenia bezpłatnych lekcji języka obcego i organizowania ich w czasie przeznaczonym na realizację podstawy programowej. Z kolei od 1 września 2015 r. dyrektor miał obowiązek zapewnienia nauki języka obcego dla dzieci odbywających obowiązkowe roczne wychowanie przedszkolne (zwane potocznie „zerówką”). W praktyce obowiązek ten objął dzieci pięcioletnie. Natomiast zgodnie z nowym Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego od 1 września 2017 r. dyrektor ma obowiązek zorganizowania bezpłatnej nauki języka obcego dla wszystkich dzieci uczęszczających do placówki, nauką zostają więc objęte dzieci pięcio-, cztero- i trzyletnie.
Z obowiązku zostają zwolnione głównie dzieci, wobec których orzeczono potrzebę kształcenia specjalnego, wydaną przede wszystkim ze względu na niepełnosprawność intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym bądź niepełnosprawność sprzężoną.
Nauka języka – założenia i wytyczne
Jak wynika z treści przywołanych regulacji zapisanych w kolejnych rozporządzeniach w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego, nauka języka obcego była wprowadzana stopniowo. W obecnym roczniku są nią objęte już wszystkie przedszkolaki. Dyrektor dokonuje wyboru w oparciu o to, jaki język jest nauczany w szkołach podstawowych na terenie danej gminy. Z reguły jest to język angielski. W latach 2014–2017 na zorganizowanie lekcji języka obcego trzeba było uzyskać zgodę organu prowadzącego, konieczna była też opinia rady pedagogicznej. Bezpłatne zajęcia odbywały się dla wybranych grup wiekowych i z reguły dotyczyły grup najstarszych. W nowym, obowiązującym rozporządzeniu wskazane jest, aby treści dotyczące nauki języka obcego były włączone w różne działania realizowane w ramach programu wychowania przedszkolnego, a ponadto odbywały się przede wszystkim w formie zabawy.
Kwalifikacje do nauczania języka obcego
