OPUBLIKOWANO: 23 SIERPNIA 2017
Dyrektor jako lider i kierownik
Zarządzanie każdą organizacją jest wyzwaniem, łatwiej jednak mu sprostać, analizując i świadomie wybierając swój styl kierowania, sposób zarządzania i wizję placówki. Zwłaszcza że w różnych sytuacjach lepiej sprawdzają się różne style kierowania i dobrze jest na bieżąco dbać o elastyczne dopasowanie. Warto też pamiętać o obu swoich rolach: kierownika i lidera, a także znajdować między nimi odpowiednie proporcje.
Przywództwo a zarządzanie
Choć przywództwo i zarządzanie mieszczą się w ramach kompetencji dyrektora, to jednak rola lidera jest inna niż kierownika – nawet w kontekście tych samych zadań. Z kierownikiem sprawa jest dość prosta – zajmuje się on zarządzaniem, czyli racjonalnym i skutecznym wytyczaniem celów oraz organizowaniem ich realizacji przy użyciu posiadanych przez placówkę zasobów i informacji, z uwzględnieniem jej celów oraz istniejących warunków zewnętrznych (w tym społecznych, ekonomicznych, prawnych). Efektywność zarządzania łatwo zaobserwować i zmierzyć, analizując skuteczność realizacji celów czy wyniki finansowe.
Przywództwo wiążące się z rolą lidera jest bardziej zniuansowane. Dotyczy przede wszystkim sposobu kształtowania relacji z pracownikami, wywierania na nich takiego wpływu, by chętniej i z większym zaangażowaniem realizowali cele organizacji, ale także by bardziej się z nią utożsamiali i czuli współodpowiedzialność za jej wizerunek i działanie. Przywództwo wiąże się też w pewnym stopniu z wywieraniem wpływu na zewnątrz placówki – w celu pozyskiwania sojuszników czy osiągania określonych celów, np. w relacji z lokalnymi władzami.
Specjaliści zwracają uwagę na jeszcze jedną istotną różnicę – otóż o ile zarządzanie koncentruje się na bardziej krótkoterminowej perspektywie (najczęściej kilku lat), o tyle przywództwo jest długoterminowe i związane z kreowaniem bardziej dalekosiężnej wizji placówki.
Choć niegdyś trwał spór, czy ważniejsze jest zarządzanie, czy kierowanie, współcześnie uważa się, że oba te aspekty są równoważne i nierozłączne; powinna też istnieć między nimi równowaga. Kiedy jedno i drugie jest silne, zespół jest dobrze zmotywowany i – dobrze pokierowany – odnosi sukcesy. Przy silnym przywództwie, lecz słabym zarządzaniu pracownicy mogą mieć wysoki poziom motywacji, ale nie osiągać oczekiwanych sukcesów – w sytuacji odwrotnej są w stanie je osiągać, lecz brakuje im motywacji. Najgorzej jednak, jeśli nie tylko przywództwo, ale i zarządzanie jest słabe – wówczas pracownikom brak motywacji i dobrej organizacji, a szanse na efektywne funkcjonowanie placówki topnieją w oczach.
Wynika z tego, że dyrektor poważnie traktujący swój rozwój zawodowy powinien ustawicznie podnosić swoje kompetencje zarówno menedżerskie, jak i przywódcze, nie zaniedbując żadnego z tych obszarów i nie licząc na to, że braki w jednym z nich zrekompensuje sobie w drugim.
Kompetencje dyrektora jako kierownika i lidera
