OPUBLIKOWANO: 11 MAJA 2017

Właściwe metody uczenia się rozwiązaniem na brak motywacji do nauki

Opracowała: Izabela Borejko, psycholog, trener, terapeuta ręki. Prowadzi szkolenia i warsztaty psychoedukacyjne dla dzieci i młodzieży

Każde dziecko rodzi się z ciekawością otaczającego je świata. Idąc pierwszy raz do przedszkola czy szkoły, jest zmotywowane, aby zdobywać wiedzę, być lepsze od kolegów. Wszystko jest dla niego nowe i interesujące. Jednak przychodzi czas, kiedy jego motywacja do nauki spada.

Pracując z dzieckiem, które nie ma motywacji do nauki, warto na początek zastanowić się, dlaczego tak jest, co stanowi problem. Może w jego rodzinnym domu dzieje się coś, co wpływa na jego motywację, np. rozwód rodziców, choroba, ciągłe kłótnie, chłodne stosunki na linii rodzic–dziecko. Należy to zbadać, tym bardziej, jeśli wcześniej dziecko podczas zajęć wykazywało motywację do działania i nauki. Gdy określimy już podłoże niskiej motywacji, następnym krokiem jest stworzenie planu działania, którego celem jest jasne określenie problemu dziecka pod względem motywacji, np. Adaś, lat 10, ma problemy z nauką. Dotychczas nie było żadnych problemów, był uczniem pilnym, zmotywowanym, chętnym do nauki. Zmiany zaczęły się w momencie rozwodu rodziców. Następnym krokiem jest określenie realnego celu, jaki chcemy osiągnąć. Oczywiście nie możemy założyć sobie celu, który będzie nieosiągalny, biorąc pod uwagę aktualne możliwości dziecka, ponieważ w przypadku nieosiągnięcia założonego celu możemy spowodować u dziecka zniechęcenie i dalszy spadek motywacji. Ostatnim krokiem jest odpowiedź na pytanie, jak chcielibyśmy, żeby było? Inaczej mówiąc – jaki poziom motywacji dziecka chcemy utrzymać po osiągnięciu naszego celu. Do wymienionych powyżej kroków możemy wykorzystać następującą tabelkę: