OPUBLIKOWANO: 7 KWIETNIA 2017
Interwencja kryzysowa – pomoc w trudnej sytuacji życiowej
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz.U. 2013 poz. 199).
Zgodnie z prawem poradni psychologiczno-pedagogicznej zostały powierzone liczne obowiązki, których zadaniem jest wspieranie dziecka i jego rodziny w sposób globalny. Obok funkcji diagnostycznej pracownicy poradni podejmują zadania związane z działaniami interwencyjnymi oraz procesem naprawczym. Działaniem, które mieści się na pograniczu wszystkich tych obszarów, jest interwencja kryzysowa. Polega ona na kontakcie terapeutycznym z klientem – kontakt ten jest skoncentrowany na rozwiązaniu problemu wywołującego kryzys. Pomimo że kryzysy zdarzają się każdemu, to w niektórych przypadkach oddziałują na osobowość ich uczestników tak silnie, że bez zewnętrznego wsparcia przetrwanie ich jest trudne, a dodatkowo pozostawione w psychice ślady mogą mieć negatywny wpływ na dalsze życie i jego jakość. Aby nie pozostawiać ofiar samych z konsekwencjami zdarzeń, udzielana jest im pomoc w formie interwencji kryzysowej. Jest to krótkotrwałe działanie, które pozwala na określenie potrzeb klienta, wspólne zbudowanie planu naprawczego i monitorowanie jego przebiegu.
Kryzys psychologiczny
Kryzys to nagłe zdarzenie, które wywołuje postępujący stan braku równowagi psychicznej. Osoba nim dotknięta doświadcza zaburzenia codziennego funkcjonowania, ma trudności w radzeniu sobie z rzeczywistością. Pojawia się u niej problem z utrzymaniem poczucia sensu i celowości życia. Jego przyczyny mogą być bardzo różne: utrata kogoś bliskiego, porzucenie, zdrada, utrata pracy, uczestnictwo w wypadku czy też bycie ofiarą lub świadkiem przestępstwa, pożaru, powodzi, katastrofy. Ponieważ kryzys jest sposobem spostrzegania jakiegoś zdarzenia lub sytuacji jako niemożliwej do wytrzymania, takiej, która przekracza zasoby i mechanizmy radzenia sobie z trudnościami, jego oddziaływanie na psychikę może być bardzo różne i zależy od indywidualnych psychofizycznych predyspozycji jednostki. Oznacza to, że nawet w jednej rodzinie siła zdarzenia może mieć inny wpływ na jej członków. Jest to zależne od wcześniejszych doświadczeń i ról społecznych oraz grupowych odgrywanych w danej społeczności.
Przykładem rodziny dotkniętej kryzysem może być pani Jolanta i jej dzieci: Joasia (lat 8), Marta (lat 9) oraz bliźniaki Michał i Robert (lat 12):
Pani Jolanta wyszła za mąż bardzo wcześnie. Mając szesnaście lat, zaszła w ciążę z przypadkowo poznanym na dyskotece, starszym od niej o dziesięć lat mężczyzną, panem Waldemarem. Ponieważ ciąża była zagrożona, pani Jolanta zrezygnowała z nauki w liceum, na poziomie pierwszej klasy. Początkowo para zamieszkała u jej rodziców, ale ponieważ nastąpił poważny konflikt pomiędzy ojcem młodej mężatki a jego zięciem, który doprowadził nawet do rękoczynów, młodzi szybko przeprowadzili się do samodzielnego mieszkania. Skromny standard lokalu, brak bieżącej wody oraz toalety, jak również pojawienie się na świecie bliźniąt spowodowały u pani Jolanty depresję, która pogłębiła nieporozumienia, tym razem pomiędzy nią a mężem. Zaczęło dochodzić do rękoczynów, których ofiarą stała się młoda mężatka. Matka odkryła na jej ciele ślady przemocy, co spowodowało interwencję, której efektem było wsparcie psychiatryczne dla pani Jolanty oraz pomoc przy dzieciach. Pan Waldemar za stosowanie przemocy trafił na trzy miesiące do zakładu karnego, gdzie odbył terapię w zakresie radzenia sobie z własną złością ART (
