OPUBLIKOWANO: 28 PAŹDZIERNIKA 2016

Odbieranie przedszkolaka przez starsze rodzeństwo

Opracował: Marcin Majchrzak, radca prawny, członek Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie

Podstawa prawna:

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. z 2001 r. Nr 61 poz. 624 ze zm.),
• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.),
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.),
• Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.).

Zasady odbierania przedszkolaków po zakończeniu w danym dniu zajęć budzą często sporo emocji. Dotyczy to także możliwości odbierania dzieci przez osoby niepełnoletnie – z reguły starsze rodzeństwo. W jaki sposób przedszkola regulują tę kwestię? Co mówią na ten temat przepisy prawa? Sytuacja prawna, jak to niestety często bywa, nie jest w tym zakresie jednoznaczna.

Regułą jest (a przynajmniej powinno być), że po zakończeniu zajęć w przedszkolu dzieci są odbierane przez swoich rodziców (opiekunów prawnych). W praktyce zdarzają się oczywiście sytuacje wyjątkowe, wynikające ze zdarzeń losowych bądź sposobu organizacji czasu pracy rodziców, które uniemożliwiają im odebranie dziecka osobiście. Wówczas możliwy jest odbiór malucha przez osobę do tego upoważnioną.

Regulacje statutowe i nie tylko

Zasady odbierania dzieci powinny być uregulowane w statutach przedszkoli. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 4 ramowego statutu przedszkola publicznego, stanowiącego załącznik nr 1 do Rozporządzenia w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół, statut przedszkola określa m.in. szczegółowe zasady przyprowadzania i odbierania dzieci z przedszkola przez rodziców (opiekunów prawnych) lub upoważnioną przez nich osobę, zapewniającą dziecku pełne bezpieczeństwo. Statuty przygotowywane przez poszczególne placówki oczywiście różnią się w szczegółach, jednak w każdym przypadku osobami upoważnionymi powinni być:

• rodzice dziecka,
• jego opiekunowie prawni bądź
• upoważnione przez nich osoby zapewniające dziecku pełne bezpieczeństwo, przy czym przepisy nie wskazują w tym miejscu, że osobą upoważnioną może być wyłącznie osoba pełnoletnia.

Przepisy statutu nie powinny także stać w sprzeczności z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, w tym z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego