OPUBLIKOWANO: 11 PAŹDZIERNIKA 2016
Praca z wychowankiem domu dziecka
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 199),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 173 poz. 1072).
Optymalnymi warunkami rozwoju dla każdego dziecka jest jego dom rodzinny. Pełna rodzina, której członkowie darzą się sympatią i szacunkiem, gwarantuje zrównoważony rozwój intelektualny, społeczny i emocjonalny. Niestety, nie wszystkim dane jest takie dzieciństwo. Te dzieci, które są pozbawione opieki, ze względów społecznych lub losowych, są w Polsce powierzone pieczy instytucjonalnej. Ze względu na zaniedbania, których doświadczyły przed umieszczeniem w placówce zastępczej, wymagają one wzmożonej pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Organizacja pieczy zastępczej
Dzieci pozbawione należytej pieczy, na wniosek rodziców lub zgodnie z orzeczeniem sądu rodzinnego, do 18. roku życia przebywają, kształcą się i pozostają pod opieką organizowaną przez państwo. Może być ona przedłużona, jeżeli po osiągnięciu pełnoletniości wychowanek kontynuuje naukę. Głównym celem pieczy zastępczej jest powrót dziecka do domu rodzinnego, adopcja lub umieszczenie w rodzinie zastępczej. W końcowej perspektywie celem jest wyposażenie dziecka w wiedzę i umiejętności pozwalające mu na samodzielne i satysfakcjonujące funkcjonowanie w życiu dorosłym. Piecza nad powierzonymi państwu dziećmi może mieć wieloraki charakter: instytucjonalnej lub rodzinnej opieki zastępczej. W zależności od rodzaju pieczy dzieci w niej umieszczone mają różny dostęp do pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Największą opieką otoczeni są pod tym względem wychowankowie instytucjonalnej pieczy zastępczej. W domach dziecka, w których zgodnie z prawem przebywa do czternaściorga podopiecznych, obok wychowawców zatrudnieni są również specjaliści, pedagog oraz psycholog. Do nich należy diagnoza wychowanków, opracowanie strategii pomocy, zawartej w indywidualnym planie wsparcia oraz prowadzenie zajęć kompensacyjnych i terapeutycznych. W gorszej sytuacji pozostają podopieczni rodzinnej pieczy zastępczej, zarówno wychowywani w rodzinnych domach dziecka, jak i w rodzinach zastępczych. Obydwie te formy sprawowania opieki nad opuszczonymi dziećmi nie dysponują w ramach swojej działalności odpowiednimi specjalistami. Rodzinne domy dziecka to placówki przeważnie prowadzone przez małżeństwa. Dyrektor, którym jest jedno z małżonków, musi posiadać wykształcenie przynajmniej średnie, niekoniecznie o charakterze pedagogicznym, i odpowiednie kilkumiesięczne szkolenie. W podobnej sytuacji pozostają zawodowe rodziny zastępcze. Wobec opiekunów nie jest stawiany wymóg poziomu wykształcenia. Muszą oni jedynie ukończyć odpowiedni kurs, który przygotowuje ich do pełnienia tej funkcji. Sprawowanie pieczy zastępczej, zarówno w postaci instytucjonalnej, jak i rodzinnej podlega Ministerstwu Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Dlatego też obowiązki zarówno rejonowej, jak i specjalistycznej poradni psychologiczno-pedagogicznej wynikają z faktu, że dziecko, które zamieszkuje w domu dziecka, lub pozostaje pod opieką rodziny zastępczej, uczęszcza do placówki oświatowej, przedszkola lub szkoły i z tej racji wymaga wsparcia.
Potrzeby dziecka w pieczy zastępczej
