OPUBLIKOWANO: 10 SIERPNIA 2016

ZAKTUALIZOWANO: 21 GRUDNIA 2017 

Mediacje w poradni

Opracowała: Magdalena Bochenek, psycholog, specjalizuje się w pracy z dziećmi, młodzieżą oraz ich rodzinami, wspieraniu osób w sytuacjach kryzysowych i konfliktowych, pracuje w poradni psychologiczno-pedagogicznej, posiada doświadczenie w pracy w przedszkolu i szkole, członek grupy interwentów oświatowych Biura Edukacji m.st. Warszawy

Podstawa prawna:

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 199 ze zm.).

Publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne realizują cztery podstawowe zadania:

• diagnozowanie dzieci i młodzieży,
• udzielanie dzieciom i młodzieży oraz rodzicom bezpośredniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
• realizowanie zadań profilaktycznych oraz wspierających wychowawczą i edukacyjną funkcję przedszkola, szkoły i placówki, w tym wspieranie nauczycieli w rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych,
• organizowanie i prowadzenie wspomagania przedszkoli, szkół i placówek w zakresie realizacji zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

W treści Rozporządzenia, wśród proponowanych form działania służących realizacji drugiego zadania (udzielanie dzieciom i młodzieży oraz rodzicom bezpośredniej pomocy psychologiczno-pedagogicznej), znalazły się, – obok zajęć terapeutycznych indywidualnych i grupowych, terapii rodziny, grupy wsparcia, interwencji kryzysowej, warsztatów, porad i konsultacji, wykładów i prelekcji – także mediacje.

Prowadzenie mediacji jest również jedną z form realizacji zadania trzeciego, obok udzielania porad i konsultacji, brania udziału w spotkaniach odpowiednio nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów oraz w zebraniach rad pedagogicznych, prowadzenia warsztatów, grup wsparcia, wykładów i prelekcji, interwencji kryzysowej, działalności informacyjno-szkoleniowej, organizowania i prowadzenia sieci współpracy i samokształcenia dla nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów, którzy w zorganizowany sposób współpracują ze sobą w celu doskonalenia swojej pracy, w szczególności poprzez wymianę doświadczeń.

Podejmując się zadania czwartego, czyli organizowania i prowadzenia wspomagania przedszkoli, szkół i placówek w zakresie realizacji zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych, poradnia może skutecznie wykorzystać mediacje, gdy okoliczności będą wskazywać, że mogą one przynieść korzyści w planowanym i realizowanym procesie wspomagania.

Co to jest mediacja?

Mediacja może być rozumiana różnie, m.in. jako proces, w którym bezstronna osoba trzecia (mediator) ułatwia negocjacje stronom będącym w konflikcie, które próbują osiągnąć porozumienie.

Zastosujmy je, gdy w prowadzonym rozpoznaniu potrzeb klientów stwierdzimy, iż mamy do czynienia z konfliktem, który powoduje różnego rodzaju dolegliwości i często straty dla stron, a nie poddaje się dotychczas stosowanym oddziaływaniom. Konflikty są zjawiskiem naturalnym, dotyczą wszystkich ludzi. Zdarzają się we wszystkich sferach życia. Występują w rodzinie, grupie znajomych, wśród współpracowników. Szkoły i przedszkola, będąc miejscem, w którym krzyżują się interesy tak wielu osób, nieustająco są areną konfliktu.

Konflikt to słowo pochodzące do łacińskiego słowa confliktus, czyli „zderzenie”. Może ono dotyczyć interesów, celów, uczuć, wartości, tendencji, pomysłów, przekonań, poglądów. Zjawisko konfliktu występuje we wszystkich dziedzinach życia społecznego,  może mieć miejsce, gdy:

• mamy do czynienia z dwoma (lub więcej) zależnymi od siebie stronami,
• osiągnięcie celów stron nie jest możliwe bez udziału lub zgody drugiej strony,
• strony uniemożliwiają sobie wzajemnie realizację swoich dążeń, potrzeb, celów,
• występują różnice interesów, potrzeb, wartości, które są przez strony postrzegane jako niemożliwe do pogodzenia.