OPUBLIKOWANO: 11 LIPCA 2016
ZAKTUALIZOWANO: 10 LISTOPADA 2017
Nauczanie indywidualne po zmianach w prawie
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1743),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. z 2017 r. poz. 1616 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2017 r. poz. 1591).
Nauczanie indywidualne to niekiedy jedyny sposób umożliwiający kontynuowanie nauki dzieciom, które ze względu na stan zdrowia nie mogą realizować jej w systemie klasowo-lekcyjnym. Zwłaszcza w ostatnim czasie forma ta często bywa jednak nadużywana, co odzwierciedla stały wzrost liczby uczniów uczących się w ten sposób. Jest to szkodliwe nie tylko ze względu na skutki ekonomiczne, ale również, a może przede wszystkim, ze względu na skutki psychologiczne, społeczne, wychowawcze, które dotykają uczniów objętych tą formą nauczania. Zespoły, które podejmują decyzję o wydaniu orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego, powinny być zatem bardzo rozważne oraz uwzględnić wszystkie aspekty problemu:
- zasadność udzielania tej formy wsparcia,
- długość jej udzielania,
- liczbę godzin realizowanych w ramach nauczania indywidualnego, umożliwiającą dziecku przyswojenie treści zawartych w podstawie programowej,
- możliwość przeciwdziałania procesowi wykluczenia ucznia z życia rówieśników, który nieodzownie towarzyszy tej formie nauczania.
Obowiązki zespołu
Zasadność przyznania nauczania indywidualnego, warunki, długość jego trwania oraz stopień włączania ucznia w działania zespołu klasowego orzeka zespół utworzony przez dyrektora publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Składa się on obligatoryjnie z dyrektora poradni, który mu przewodniczy, pedagoga, psychologa oraz lekarza. Ponieważ jednak jest to niezmiernie ważne zadanie, wymagające wnikliwej analizy wszystkich indywidualnych aspektów funkcjonowania danego dziecka, zarówno zdrowotnych, emocjonalnych, jak i społecznych, w bardziej złożonych przypadkach wymaga doproszenia do orzekania odpowiedniego specjalisty, pomocnego w podjęciu korzystnych dla rozwoju dziecka decyzji.
Na wniosek przewodniczącego i za zgodą rodzica zasadne jest również zaproszenie do udziału w pracach zespołu nauczyciela, wychowawcę lub specjalistę, którzy prowadzą zajęcia z uczniem. Niekiedy wsparcia może też udzielić asystent nauczyciela lub jego pomoc. W szczególnych przypadkach radą może służyć asystent edukacji romskiej. Zgodnie z prawem w posiedzeniach zespołu ma prawo uczestniczyć rodzic dziecka, którego dotyczy posiedzenie, przedstawiając swoje stanowisko w sprawie. Powinnością przewodniczącego jest przypomnienie uczestnikom przed posiedzeniem o obowiązku zachowania w tajemnicy spraw, które dotyczą dzieci, ich rodziców oraz członków zespołu, a które są przedmiotem posiedzenia lub zostały ujawnione w związku z nim.
Wniosek
Aby zespół mógł rozpatrzyć problem dziecka i dobrać odpowiednio czas, miejsce oraz długość trwania wsparcia, musi mieć kompletny wniosek o jego udzielenie. Zgodnie z obowiązującym prawem składa się on z:
- podpisanego co najmniej przez jednego rodzica wniosku o przyznanie nauczania indywidualnego, zawierającego:
- imię i nazwisko dziecka,
- datę oraz miejsce jego urodzenia,
- numer PESEL dziecka lub ucznia, a w przypadku braku numeru PESEL – serię i numer dokumentu potwierdzającego jego tożsamość,
- miejsce zamieszkania,
- w przypadku dziecka lub ucznia uczęszczającego do przedszkola, szkoły lub ośrodka:
- nazwę i adres przedszkola, szkoły lub ośrodka,
- oznaczenie oddziału w szkole, do którego uczeń uczęszcza,
- nazwę zawodu – w przypadku ucznia szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe,
- imiona i nazwiska rodziców oraz miejsce ich zamieszkania (jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania dziecka);
- imiona i nazwiska rodziców dziecka lub ucznia, adres ich zamieszkania oraz adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż adres zamieszkania;
- określenia celu i przyczyny wydania orzeczenia,
- informacji o poprzednio wydanych dla dziecka orzeczeniach – jeżeli takie zostały wydane, wraz ze wskazaniem nazwy poradni, w której działał zespół, który wydał orzeczenie,
- informacji o stosowanych metodach komunikowania się – jeśli dziecko wymaga wspomagających lub alternatywnych metod komunikacji (AAC) lub nie posługuje się językiem polskim w stopniu komunikatywnym,
- adresu poczty elektronicznej i numeru telefonu wnioskodawcy, jeżeli takie posiada,
- podpisu wnioskodawcy.
Nie może w nim również zabraknąć zapisów formalnych, do których należą oświadczenia:
- o zgodzie rodzica na przetwarzanie danych osobowych,
- o zgodzie rodzica na udział w posiedzeniu zespołu uczestników doproszonych przez przewodniczącego,
- że wnioskodawca jest rodzicem sprawującym władzę rodzicielską nad dzieckiem, jego prawnym opiekunem lub osobą sprawującą pieczę zastępczą,
- o zgodzie na doręczanie pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Trzeba jednocześnie pamiętać, że rodzic ma prawo nie zgodzić się na dodatkowy skład zespołu powołany przez przewodniczącego oraz na dostarczanie mu informacji drogą elektroniczną, co nie zmienia ważności złożonego wniosku.
Ponadto wniosek o orzeczenie nauczania indywidualnego musi zawierać zaświadczenie lekarskie, które obligatoryjnie musi określać:
- dane personalne dziecka,
- przewidywany przez lekarza czas, który jest konieczny do udzielania uczniowi wsparcia w postaci nauczania indywidualnego (nie może być on krótszy niż 30 dni),
