OPUBLIKOWANO: 3 CZERWCA 2016
Profilaktyka uzależnień w poradni
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 199).
Profilaktyka uzależnień jest jednym z zadań, jakie prawo oświatowe stawia przed poradniami. Warto na wstępie przypomnieć, że uzależnienia dotyczyć mogą nie tylko nikotyny, alkoholu i narkotyków, ale także różnych innych środków psychoaktywnych (np. napojów energetycznych, dopalaczy, leków) oraz aktywności i zachowań (cyberuzależnienia, uzależnienie od hazardu). Za cel oddziaływań profilaktycznych uznaje się redukcję czynników ryzyka i rozwój czynników chroniących. Jedne i drugie można identyfikować na poziomie indywidualnym, a więc w obszarze osobowości, kompetencji, funkcjonowania i rozwoju jednostki (dzieci i młodzieży) oraz na poziomie najbliższego otoczenia społecznego dzieci i młodzieży, czyli w obszarze rodziny, jej funkcjonowania, zachodzących w niej procesów, a także kompetencji, postaw, funkcjonowania rodziców i sposobu pełnienia przez nich funkcji rodzicielskiej.
Różnorodność działań realizowanych przez poradnię
Można uznać, że wszystkie działania podejmowane przez poradnię są działaniami na rzecz ograniczenia zjawiska uzależnień. Zadania realizowane przez poradnię w różnych formach, obszarach i na różnych poziomach wspierają zdrowy rozwój dzieci i młodzieży. Tym samym rozwijają indywidualne zasoby, mogące stanowić czynniki chroniące przed uzależnieniem i redukują deficytu oraz trudności młodych ludzi, które w przyszłości lub już teraz mogą odpowiadać za rozwój uzależnień. Zgodnie z takim rozumieniem zarówno warsztaty profilaktyczne rozwijające poczucie własnej wartości i kompetencje społeczne młodzieży, jak i psychoterapia indywidualna rodziców mają duże znaczenie dla ograniczenia ryzyka uzależnień. Warsztaty profilaktyczne w sposób bezpośredni wzmacniają zasoby uczniów. Natomiast praca z rodzicem, której przedmiotem są kompetencje wychowawcze rodzica czy jego osobiste trudności emocjonalne, oddziałuje pozytywnie na najbliższe otoczenie, w którym rozwija się dziecko. Wspiera rozwój prawidłowych postaw rodzicielskich, umiejętności wychowawczych rodzica i jego właściwej relacji z dzieckiem. Tworzy tym samym dobre warunki rozwoju dziecka, dzięki czemu jego wzrost może przebiegać w sposób możliwie optymalny i pozbawiony trudności, co zmniejsza ryzyko uzależnień.
Profilaktyka uniwersalna i selektywna
