OPUBLIKOWANO: 12 LUTEGO 2016
ZAKTUALIZOWANO: 4 SIERPNIA 2017
Edukacja domowa a obowiązki dyrektora
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r. poz. 59 ze zm.),
- Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 843 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 grudnia 2016 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2017 (Dz.U. z 2016 r. poz. 2298 ze zm.).
Edukacja domowa, określana przez przepisy prawa jako spełnianie obowiązku szkolnego poza szkołą, jest alternatywą dla tradycyjnego sposobu nauczania, realizowanego w oparciu o system szkolnictwa. W swoim aktualnym kształcie, z pewnymi zmianami, funkcjonuje od kwietnia 2009 r., jednak odsetek uczniów kształcących się w ten sposób wciąż stanowi jedynie niewielki procent ogólnej liczby uczniów. Abstrahując jednak od tego, czy edukacja domowa jest skuteczniejszą formą nauczania, czy też nie, należy zauważyć, że dyrektorzy jednostek oświatowych na mocy obecnie obowiązujących przepisów pełnią istotną funkcję w systemie edukacji domowej, stanowiąc gwarancję tego, że uczeń będzie w sposób prawidłowy realizował podstawę programową obowiązującą na danym etapie edukacyjnym.
Przypisanie do odpowiedniej jednostki oświatowej
Z tego względu należy zauważyć, że choć większa część procesu edukacyjnego ucznia korzystającego z edukacji domowej odbywa się poza szkołą, to jednak w obecnym systemie edukacji domowej nie da się całkowicie oderwać od systemu oświaty, w tym od poszczególnych jej jednostek. Edukacja domowa jest wyjątkiem od zasady, zgodnie z którą odbycie rocznego przygotowania przedszkolnego, obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki odbywa się w odpowiedniej jednostce oświatowej. Zgodnie z art. 37 ust. 1 Ustawy Prawo oświatowe możliwość spełniania ww. obowiązków poza przedszkolem czy szkołą mają wyłącznie dzieci i uczniowie, którzy zostali uprzednio do nich przyjęci. Oznacza to, że dziecko lub uczeń korzystający z edukacji domowej zawsze będzie przypisany do konkretnej jednostki oświatowej, której dyrektor będzie sprawdzał prawidłowość realizacji obowiązku przedszkolnego, szkolnego lub nauki w domu.
Wniosek o edukację domową
Pierwszym krokiem na drodze do rozpoczęcia realizowania przez ucznia obowiązku przedszkolnego, szkolnego lub nauki w domu jest złożenie przez jego rodziców wniosku. Wniosek powinien być skierowany do dyrektora odpowiedniej publicznej lub niepublicznej jednostki oświatowej, do której dziecko lub uczeń zostali przyjęci. Przepisy art. 37 Prawa oświatowego nie określają, jakie elementy powinien posiadać taki wniosek, dlatego należy odnieść się do właściwych regulacji określających zasady wszczynania postępowania administracyjnego na żądanie strony. Zgodnie z art. 63 Kodeksu postępowania administracyjnego prawidłowo sporządzone pisemne podanie strony, w tym wniosek, powinien zawierać co najmniej:
- wskazanie osoby, od której pochodzi,
- adres osoby składającej wniosek,
- treść żądania – wyrażenie przez dyrektora zgody na realizację obowiązku rocznego przygotowania przedszkolnego, obowiązku szkolnego lub nauki poza szkołą (przedszkolem),
- podpis strony (obojga rodziców, jeżeli przysługuje im władza rodzicielska).
Kolejnym wymogiem stawianym wnioskom o rozpoczęcie edukacji domowej jest konieczność dołączenia do niego przez rodziców:
- opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej (publicznej lub niepublicznej),
- oświadczenia rodziców o zapewnieniu dziecku warunków umożliwiających realizację podstawy programowej obowiązującej na danym etapie edukacyjnym,
