OPUBLIKOWANO: 5 LUTEGO 2016
ZAKTUALIZOWANO: 14 STYCZNIA 2018
Odpowiedzialność za mienie
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.),
- Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682),
- Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1189 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. z 2003 r. Nr 6 poz. 69 ze zm.).
Obowiązujące w przedszkolach regulaminy porządkowe zawierają zwykle zapisy, które w założeniu mają służyć wyłączeniu odpowiedzialności placówki za rzeczy przynoszone przez wychowanków. Przedszkola nie biorą z reguły odpowiedzialności za telefony, tablety lub inne wartościowe przedmioty, które dziecko może wnieść do placówki, gdzie mogą ulec uszkodzeniu. Należy jednak podkreślić, że samo przyjęcie podobnych regulacji w regulaminach porządkowych czy innych aktach obowiązujących na terenie przedszkola nie oznacza, że placówka faktycznie zostanie zwolniona z odpowiedzialności za mienie uczniów, ponieważ aktem nadrzędnym nad postanowieniami przedszkolnych procedur jest Kodeks cywilny i to właśnie zasady w nim zawarte będą miały zastosowanie w pierwszej kolejności.
To z kolei oznacza, że nie można w żadnym razie uznać, iż dyrektor przedszkola poprzez jakąkolwiek wewnętrzną procedurę jest w stanie znieść odpowiedzialność za rzeczy. O tym jednak, jak ta odpowiedzialność wygląda, decydują specyficzne dla danej sytuacji okoliczności.
Odpowiedzialność za rzeczy pozostawione w szatni
Weźmy zatem po uwagę pierwszy możliwy przypadek, gdy wewnętrzny regulamin przedszkola wymaga pozostawienia przez dziecko wszelkich wartościowych przedmiotów w szatni i jednocześnie stanowi, że przedszkole za tak pozostawione przedmioty nie odpowiada. Przede wszystkim należy podkreślić, że regulacja wyłączająca odpowiedzialność nie ma wówczas żadnej mocy prawnej. Co więcej, poprzez pozostawienie rzeczy w szatni zostaje zawarta umowa przechowania w rozumieniu art. 835 k.c. Zgodnie z tą regulacją przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Należy tu jednocześnie zwrócić uwagę na treść Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2014 r. (VI ACa 1189/13), stosownie do którego zawarcie umowy przechowania nie wymaga żadnej określonej formy. Często umowa przechowania dochodzi do skutku w sposób dorozumiany (konkludentny).
Zawarcie umowy przechowania nie wymaga zatem zachowania żadnej formy szczególnej i może ona dojść do skutku przez każde zachowanie stron wyrażające w sposób dostateczny wolę nawiązania stosunku prawnego przechowania. Z punktu widzenia dyrektora przedszkola ważne jest, że za oświadczenie woli zawarcia umowy przechowania ze strony przechowawcy uznaje się w literaturze m.in. ustawienie wieszaków, szafek, kabin (Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część szczególna
