OPUBLIKOWANO: 3 LUTEGO 2016

Sponsoring na rzecz ośrodka

Opracowała: Aleksandra Trocińska, konsultant podatkowy

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.),
• Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.),
• Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.),
• Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.).

Jednostki oświatowe (publiczne i niepubliczne) korzystają z różnych form wsparcia finansowego przeznaczonego na ich działalność oświatową – mogą to być np. dotacje, darowizny, ale także sponsoring. Rodzaj otrzymanej pomocy finansowej będzie rodził określone konsekwencje finansowo-podatkowe – w zależności od kwalifikacji prawnej otrzymanego wsparcia finansowego.

Sponsoring dla placówek z korzyścią dla przedsiębiorców

Placówki, jako podmioty zwolnione podmiotowo (jako jednostki budżetowe) lub przedmiotowo (jednostki niepubliczne) z podatku dochodowego, nie będą objęte co do zasady podatkiem dochodowym także od przyznanych im środków dodatkowych w postaci darowizny czy sponsoringu, o ile oczywiście przeznaczą te środki na działalność związaną z kształceniem i wychowaniem. Jednakże wsparcie finansowe, w szczególności od podmiotów prywatnych, będzie powodowało, że przedsiębiorcy ci świadczenia na rzecz placówek nie będą mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w określonych sytuacjach, co jest dla nich niekorzystne, i tym samym mniej skłonni są oni do świadczeń na rzecz placówek. Dlatego w przypadku ewentualnych przekazań środków/towarów od podmiotów prywatnych szczególnie ważne jest odpowiednie sformułowanie postanowień umowy (umowy sponsoringu). Należy więc sporządzić ją tak, by miała ona jak najmniej uciążliwe konsekwencje dla danego przedsiębiorcy, a tym samym była jak najkorzystniejsza dla placówki, która w ten sposób będzie mogła uzyskać wyższe świadczenia.

Umowa sponsoringu

Umowa sponsoringu jest umową nienazwaną i nieuregulowaną wprost w przepisach prawa cywilnego oraz podatkowego. Możliwość zawarcia i kształtowania treści umowy sponsoringu w sposób dowolny wynika z art. 353¹ Kodeksu cywilnego – tj. z tzw. zasady swobody kształtowania umów.

Cechy umowy sponsoringu, które wskazują organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17.07.2015 r., IBPB-1-3/4510-28/15/AW), są następujące:

• sponsoring to jedna z form promocji, polegająca na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby/instytucji,
• sponsoring uznaje się za formę reklamy, której przedmioty to firma i jej produkty,
• sponsorowanie ma kształtować pozytywny wizerunek przedsiębiorcy i popularyzować jego nazwę na rynku (co ostatecznie może wpłynąć na uzyskiwane przez niego przychody),
• wyróżnić można dwa rodzaje sponsoringu: