OPUBLIKOWANO: 26 STYCZNIA 2016
Uczeń niedostosowany społecznie
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii (Dz.U. z 2015 r. poz. 1249),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 sierpnia 2014 r. w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji (Dz.U. z 2014 r. poz. 1170 ze zm.),
- Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 382 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz.U. z 2015 r. poz. 1872),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 lipca 2015 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. z 2015 r. poz. 1113).
Niedostosowanie społeczne według Lidii Mościckiej to stan, w którym system zachowań, działań i środków zmierzających do zaspokojenia istotnych dla jednostki potrzeb realizowany jest w sposób społecznie nieakceptowany, zakazany przez kodeks prawny, obyczajowy bądź etyczny. Z kolei Maria Przetacznikowa i Maria Sulkowska postrzegają je jako zaburzenia w zachowaniu, które występują w stopniu tak silnym i głębokim, że utrudniają lub uniemożliwiają dziecku normalne współżycie z ludźmi.
Diagnoza niedostosowania społecznego
