OPUBLIKOWANO: 1 LUTEGO 2016
Umowa z jednostką medycyny pracy
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1184),
- Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników (Dz.U. z 1996 r. Nr 69 poz. 332 ze zm.).
Zgodnie z art. 15 Kodeksu pracy jednym z ważniejszych obowiązków pracodawcy jest zapewnienie pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Do takich obowiązków należy zaliczyć m.in przeprowadzanie badań profilaktycznych pracowników. W tym zakresie pracodawca powinien kierować pracownika na badania w odpowiednich terminach, kontrolować ich wykonanie przez pracownika oraz gromadzić zaświadczenia lekarskie dokumentujące wyniki badań.
Umowa pracodawcy z jednostką
Zgodnie z art. 12 Ustawy o służbie medycyny pracy badania wstępne, okresowe i kontrolne pracowników oraz inne świadczenia zdrowotne wykonywane są na podstawie pisemnej umowy zawartej przez pracodawcę z podstawową jednostką służby medycyny pracy. W związku z tym niezgodne z przepisami prawa jest kierowanie pracowników do przypadkowych lekarzy medycyny pracy oraz zwrot pracownikom poniesionych przez nich kosztów. Działania takie mogą zostać zakwestionowane podczas kontroli przez inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy.
Z przepisów Ustawy o służbie medycyny pracy wynika, że każdy pracodawca ma obowiązek zawrzeć pisemną umowę cywilnoprawną z podstawową jednostką medycyny pracy, w celu sprawowania przez nią profilaktycznej opieki zdrowotnej nad zatrudnionymi przez niego pracownikami. Umowa taka powinna mieć formę zlecenia, co wynika bezpośrednio z ww. Ustawy. Zgodnie z art. 13 każdy pracodawca, w porozumieniu z przedstawicielami pracowników, ma prawo do dowolnego wyboru jednostki służby medycyny pracy.
