OPUBLIKOWANO: 1 GRUDNIA 2015

Metoda Motywowania Błyskawicznego

Opracowała: dr Elżbieta Zubrzycka, psycholog, wykładowca akademicki, autorka książek dla dorosłych i dzieci

Trochę wiedzy, odrobina wysiłku i nieco zaangażowania. Tyle wystarczy, by metoda motywowania prof. Michaela V. Pantalona w krótkim czasie odmieniła życie pracowników poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Osoba motywowana musi zajrzeć do swego wnętrza i znaleźć własne, osobiste powody aktywności, często dla niej samej zaskakujące. Kiedy je sobie uświadomi, z pewnością pojawi się działanie. Metoda Motywowania Błyskawicznego (MMB) ma trzy założenia napawające optymizmem. Po pierwsze, każdy ma w sobie wystarczająco dużo motywacji. Po drugie, nikomu nie wolno niczego narzucać – wybór należy zawsze do osoby motywowanej. Wreszcie po trzecie, skoncentrowanie się na choćby najsłabszej motywacji jest bardziej skuteczne niż trwanie w oporze.

Z kolei rozmowa motywująca dzieli się na trzy fazy:

• przygotowanie, które ma na celu wzmocnienie autonomii (niezależności) rozmówcy,
• zadanie sześciu pytań,
• opracowanie planu działania.

Schemat Metody Motywowania Błyskawicznego:

Przygotowanie

Nikt nie lubi, kiedy stosuje się wobec niego metodę „kup i zrób”, czyli namawia się i naciska, po czym żąda, aby „kupił” podane argumenty i „zrobił” tak, jak mu się mówi. Takie zachowanie spotyka się z oporem i zniechęca. Dlatego w tej fazie zapewnia się rozmówcę, że nie musi niczego robić, sam podejmie decyzję o swoim działaniu. Należy unikać zwrotów typu „musisz”, „powinieneś”, „trzeba”, „należy”, a skupić się na zwrotach „czy chcesz” i „dlaczego jest to dla ciebie ważne” – stanowią one podstawę dotarcia do wewnętrznych sił motywacyjnych. Trzeba też na początku rozmowy pokazać zmianę sposobu komunikacji. Oto kilka przykładów rozpoczęcia rozmowy:

• „Wiem, że w przeszłości inaczej z wami rozmawiałem. Nie będę więcej was naciskać w sprawie...”.
• „Wiem, że to, co będziecie robić, zależy tylko i wyłącznie od was, a ja tak naprawdę nie mam na to wpływu”.
• „Wiem, że wokół tematu organizacji pracy poradni oraz waszego rozwoju narosło niepotrzebne napięcie. Dzisiaj chcę z wami porozmawiać o tej sprawie”.

Zaniżanie znaczenia nadawcy

Zabieg ten służy przezwyciężeniu oporu. Polega na osłabieniu własnej ważności i wysłuchaniu zdania rozmówcy. Oto przykłady:

• „Nie rozmawiamy o moich motywacjach, to twoje są dzisiaj ważne”.
• „Nie ma znaczenia, co ja o tym myślę, liczy się tylko twoje zdanie”. 
• „Tylko ty wiesz, jak mógłbyś…”

Odzwierciedlenie

Odzwierciedlenie polega na powtórzeniu tego, co mówił rozmówca, tak jakby jego wypowiedź odbiła się w lustrze, tylko wyrazistszym. Prosty zabieg zamiany słów zupełnie zmienia sens wypowiedzi i ukazuje w świetle dziennym najskrytsze pragnienia i motywacje. Wystarczy np. zamienić:

• „Powinienem” na „chcesz/chciałbyś”,
• „Nie potrafię” na „chciałbyś to zrobić”,
• „Za trudne” na „chciałbyś, gdybyś mógł”.