Jak reagować, gdy stwierdzamy, że dziecko jest molestowane? Porady dla rodziców

Bardzo trudno jest napisać uniwersalny zestaw rad. Inaczej wygląda problem w rodzinach, w których dzieci nie mają oparcia w rodzicach, inaczej zaś w tych, w których porozumienie z dziećmi jest dobre.

Nasze zainteresowanie i ewentualną interwencję powinny wywołać różne czynniki:

• wyraźna zmiana zachowania dziecka,
• obniżenie lub podwyższenie nastroju,
• tajemnica,
• nowe znajomości,
• próby powiedzenia nam czegoś tak, żeby nie powiedzieć,
• pogorszenie wyników w nauce,
• drażliwość dotycząca własnego ciała,
• rozbudzenie seksualne,
• prezenty, pieniądze niepochodzące od was,

W takich sytuacjach pamiętajcie, że:

• nie wolno dziecka wpędzać w poczucie winy, że zrobiło coś złego
• trzeba je przekonać, że tylko wy - rodzice - jesteście prawdziwym oparciem
• trzeba także przekonać dziecko, że rodzice chcą dziecku pomóc, a nie karać je.

Pośpiech i panika są złymi doradcami. Przygotujcie się do rozmowy:

• Nie wolno dzieciom sugerować odpowiedzi, bo w trudnej sytuacji - żeby mieć już spokój z natrętnymi pytaniami mamy lub taty - mogą "na odczepnego" potwierdzać Wasze sugestie.
• Sprawdźcie, jak dziecko funkcjonuje w szkole (nauka, zachowanie, wagary).
• Poproście o pomoc psychologa.
• Nie róbcie aury niezwykłości i dramatu.
• Opowiedzcie dziecku historię Ani lub Tomka, którzy zwrócili uwagę rodziców tym, że zachowywali się podobnie (np. zaczęli wagarować).