Jak nauczyciel może pomóc dziecku z ADHD
Bywa niekiedy, że pierwszą osobą, która zauważa u dziecka ADHD, jest nauczyciel w szkole lub w przedszkolu. Stoi przed nim wówczas trudne zadanie przekazania tej informacji rodzicom, którzy niejednokrotnie nie widzą lub nie chcą widzieć problemu, chcą utrzymywać mit, że ich dziecko niczym nie różni się od rówieśników. Rolą nauczyciela jest wówczas przekonanie ich, że zdiagnozowanie i leczenie ADHD daje dziecku szansę na osiąganie sukcesów w szkole i w życiu. Zaniedbanie tego przyniesie jedynie negatywne konsekwencje w przyszłości, o czym była mowa powyżej.
W jaki sposób to zrobić? Planując rozmowę z rodzicami, nauczyciel powinien posiadać wiedzę na temat ADHD. Drugą ważną rzeczą jest, by nauczyciel pamiętał o tym, że wiadomość o podejrzeniach ADHD może spaść na rodziców niczym "grom z jasnego nieba", dlatego należy tę informację podać w możliwie łagodny sposób, zadeklarować chęć pomocy i dobrą wolę, a mówiąc o swoich podejrzeniach, opisywać konkretne zachowania, a nie cechy czy postawy. Ważna jest nie tylko treść, ale i forma przekazu dla rodzica. Czym innym jest powiedzenie "Państwa syn ma często nerwowe ruchy rąk i nóg, trudno mu usiedzieć na miejscu, często wstaje z ławki, nie przepisuje dokładnie z tablicy", a czy innym "Państwa syn jest nieuważny, rozrabia na lekcjach, chodzi po klasie i złośliwie przeszkadza innym".
Rola nauczyciela nie kończy się na przekazywaniu podejrzeń o ADHD, powinien on także udzielić informacji rodzicom, co należy zrobić dalej, gdzie się udać i gdzie szukać pomocy. Należy ich przekonać do tego, by zdiagnozowali dziecko, a diagnozę dostarczyli do szkoły. Można ich zachęcić do tego, przedstawiając korzyść w postaci indywidualnego podejścia do ucznia, do którego zobowiązana będzie szkoła, jeśli dostanie takie wskazówki z poradni psychologiczno-pedagogicznej. W celu postawienia diagnozy rodzice muszą najpierw udać się do poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdzie dziecko będzie badane przez psychologa i pedagoga, czy mieści się w normie intelektualnej - jeśli jest upośledzone choćby w stopniu lekkim, to nie można postawić diagnozy o ADHD. Następnie rodzice udają do poradni zdrowia psychicznego, gdzie psychiatra dziecięcy na podstawie wyników badań, relacji rodziców i nauczyciela, rozmowy z dzieckiem, badań neurologicznych i EEG (możliwe także badania krwi i moczu) potwierdza lub nie, czy dziecko cierpi na ADHD. Wystawia pisemną diagnozę wraz z zaleceniami do pracy z dzieckiem.
