Odimienna metoda nauki czytania wg I. Majchrzak
Dla wielu dzieci nauka czytania jest sprawą prostą i naturalną, ale dla niektórych przyswojenie tej umiejętności stanowi ogromną trudność. Aby przedszkolak mógł bez wysiłku wejść w świat pisma, musi mieć częsty kontakt ze słowem pisanym.
Metoda odimienna, jak ostatnio utarło się ją nazywać, to prosty i sprawdzony w wielu krajach sposób nauki czytania małych dzieci. Jest to metoda systematyczna, bezstresowa, zabawowa, pozwalająca na powolne "wchodzenie" dziecka w świat pisma.
Praca tą metodą powinna przebiegać zgodnie z programem edukacyjnym dr I. Majchrzak: Nazywanie świata - odimienna metoda nauki czytania, numer dopuszczenia do użytku: DKO-5002-15-/04. Celem programu jest wczesne kształcenie umiejętności czytania dzieci, z pełnym rozumieniem tekstu od samego początku.
Realizację programu powinniśmy zacząć od zawieszenia na ścianie w przedszkolnym korytarzu - alfabetu, wokół którego należy stworzyć pustą przestrzeń (co najmniej pół metra), dzięki której drobne szczegóły różnicujące poszczególne litery w alfabecie staną się bardziej wyraziste. Alfabet powinien być opracowany w wersji pisanej i drukowanej.
- Inicjacja - pierwsze ogniwo
Jak najszybciej po rozpoczęciu roku szkolnego przeprowadzamy akt inicjacji. Inicjacja polega na zademonstrowaniu każdemu dziecku z osobna, jak pisze się jego imię. Każde dziecko po kolei, indywidualnie obserwuje, jak nauczyciel zapisuje na tzw. wizytówce jego imię, kolejno każdą literkę, zachowując lekki odstęp pomiędzy literami. Wizytówki zostaną umieszczone wokół sali, nieco powyżej dziecięcych głów, tak aby każdy mógł spokojnie i wygodnie stanąć pod swoim imieniem, np. podczas sprawdzania obecności. Również wokół wizytówek należy stworzyć pustą przestrzeń, aby litery nie gubiły się w wizualnym chaosie. Wizytówki powinny znaleźć się również na krzesełkach, wyznaczając tym samym miejsce każdego dziecka przy stoliku. Gdy dzieci oswoją się już z pisanymi wizytówkami, należy zamienić je na wizytówki drukowane, omawiając je z każdym dzieckiem i porównując z wizytówkami pisanymi.
Następnie dzieci szukają "swoich" lub innych liter (z imion kolegów) na ściennym alfabecie, po czym otrzymują koperty z literami ze swoich imion (składają, posługując się wzorem umieszczonym na kopercie, a następnie bez wzoru, z pamięci). Kolejnym krokiem jest szukanie w imionach kolegów "swoich" liter lub tych, które wskaże nauczyciel. Dzieci mogą je też liczyć i porównywać częstotliwość ich występowania.
