Gimnastyka rytmiczna Alfreda i Marii Kniessów jako metoda twórcza wychowania fizycznego

Gimnastyka rytmiczna jest specyficzną metodą prowadzenia zajęć wychowania fizycznego z dziećmi i młodzieżą w różnym wieku. Jest to rodzaj gimnastyki twórczej utanecznionej, polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchów - poprzez eksperymentowanie środkami ruchowymi, słuchowymi i wzrokowymi. Eksponuje naturalne formy ruchowe. Ważnym czynnikiem, oprócz ruchu oraz rytmu i muzyki, są elastycznie wykonane, oryginalne przybory do ćwiczeń, które równorzędnie i twórczo uczestniczą w tym procesie. Tak samo jak demonstracja ruchowa, muzyka bądź akompaniament perkusyjny pobudzają one i wywołują reakcje ruchowe. Liczą się w tej metodzie dobre samopoczucie, przyjemne przeżycia i radość ruchu. Wszystko to dzieje się na tle muzyki albo akompaniamentu perkusji z rytmicznie dostosowanymi ruchami.

Muzyka w tej metodzie jest bardzo ważnym "impulsem" do podejmowania czynności ruchowych. Jest też dużo naśladownictwa i wzorowania się na prowadzącym i współćwiczących. Nauczyciel nie tylko demonstruje swoje zamierzenia, ale jest współćwiczącym, uczy się od ćwiczących, poddaje się tym samym impulsom i przy okazji pogłębia i wzbogaca metodę.
W ćwiczeniach jest dużo improwizacji, indywidualnej interpretacji muzyki, rytmu i sposobów użycia przyboru, dużo elastyczności, płynności i swobody ruchu.