Bezpłatna aplikacja na komputer – MM News... i jestem na bieżąco! Sprawdzam

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

Irena Mrówka, dyrektor Gminnego Przedszkola w Tworogu

Z metodą Weroniki Sherborne spotkałam się po raz pierwszy, uczestnicząc w kolejnych warsztatach metodycznych. Wychodząc z warsztatów, wiedziałam, że kiedy przekroczę próg przedszkola, wypróbuję metodę na zajęciach z dziećmi. I tak też się stało, a z metody korzystam do dziś.

Metoda Sherborne jest prosta, nie wymaga bogatego zaplecza, przyrządów czy sprzętów gimnastycznych. Potrzebne są dobre chęci nauczyciela i chęć poznawania metody. Najważniejszą rolę w metodzie odgrywa najzwyklejsza potrzeba ruchu każdego człowieka, zdobycie świadomości swojego ciała, poczucie świadomości przestrzeni oraz umiejętność dzielenia się przestrzenią z drugą osobą, jak też wyrobienie i nawiązanie współpracy w tych kontaktach.

Metoda Ruchu Rozwijającego dzięki swej prostocie i uniwersalności może być wykorzystywana jako:

  • element relaksacyjny,
  • przerywnik ruchowy,
  • element w pracy dydaktyczno-wychowawczej podczas edukacji ruchowo-zdrowotnej,
  • element terapii w pracy z dziećmi z różnymi deficytami rozwojowymi (w tym z dziećmi upośledzonymi czy autystycznymi).

Prowadząc zajęcia z dziećmi, należy opracować scenariusz, który powinien zawierać następujące elementy:

  • temat prowadzonych zajęć,
  • cele, jakie chcemy osiągnąć,
  • ewentualnie potrzebne przyrządy,
  • przebieg zajęć.

Zajęcia te, jak każde inne, składają się z 3 części: wstępnej (która przygotowuje dzieci do zapoznania się z wprowadzanymi działaniami), części głównej (prowadzi się zaplanowane zgodnie ze scenariuszem ćwiczenia), części końcowej (polegającej na zrelaksowaniu się i podsumowaniu zajęć). Należy pamiętać o tym, że wprowadzane w części głównej ćwiczenia powinny być o różnym nasileniu i różnej intensywności (np. naprzemienne prowadzenie ćwiczeń dynamicznych ze statycznymi lub przechodzenie od ćwiczeń statycznych do dynamicznych itp.). Podczas prowadzonych zajęć do każdego dziecka należy starać się podejść indywidualnie. Nie można zmuszać np. dzieci nieśmiałych czy bojaźliwych do wykonywania danych ćwiczeń.

Systematyczne stosowanie tej metody przynosi wiele korzyści:

  • daje poczucie bezpieczeństwa,
  • prowadzi do akceptacji siebie,
  • pozwala na poznanie swojego ciała,
  • pozwala na rozładowanie zgromadzonej energii,
  • daje poczucie radości w kontaktach z innymi dziećmi,
  • uczy wyrażania radości,
  • wyzwala w dzieciach naturalne, spontaniczne zachowania,
  • wzbudza zaufanie do drugiej osoby.

Chcąc wykorzystywać tę metodę, musimy zapoznać się z rodzajami ćwiczeń, jakie są stosowane w tej metodzie, a do których należą:

Ćwiczenia prowadzące do poznania swojego ciała