Unijne wsparcie systemu opieki nad dziećmi w latach 2014–2020
Opracowała: Agnieszka Kalisz, magister pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej i edukacji ustawicznej, absolwentka studiów podyplomowych w zakresie organizacji i realizacji szkoleń, koordynator projektów systemowych realizowanych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki
Rozpoczął się kolejny okres programowania funduszy strukturalnych na lata 2014–2020. Najważniejszym dokumentem określającym politykę udzielania dotacji unijnych w tych latach jest zatwierdzona 23 maja 2014 r. przez Komisję Europejską Umowa Partnerstwa. Reguluje ona m.in. relacje pomiędzy funduszami a dokumentami strategicznymi, określa wielkość wsparcia finansowego dla poszczególnych obszarów priorytetowych, precyzuje najważniejsze zasady udzielania dotacji unijnych oraz stopień odpowiedzialności za zarządzanie funduszami unijnymi na poziomach regionalnym i centralnym. Instrumentami realizacji Umowy Partnerstwa będą krajowe i regionalne programy operacyjne. W ciągu najbliższych pięciu lat będzie można aplikować o dofinansowanie przedsięwzięć planowanych do wdrożenia w różnych obszarach, w tym także w obszarze wychowania przedszkolnego, edukacji elementarnej oraz zapewniania opieki dzieciom w wieku do lat trzech.
Jednym z kluczowych założeń strategii „Europa 2020” – dziesięcioletniej strategii na rzecz rozwoju gospodarczego i wzrostu zatrudnienia krajów Unii Europejskiej, sformułowanej w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój – jest „poprawa równego dostępu kobiet i mężczyzn do zatrudnienia i przeciwdziałanie dyskryminacji” (Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój 2014–2020, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, 17.12.2014 r., s. 8). Zgodnie z informacjami zawartymi w programie prawie połowa kobiet jako główny powód niepodejmowania aktywności zawodowej podaje brak możliwości zapewnienia opieki instytucjonalnej dzieciom w wieku do lat trzech. Polska jest jednym z krajów Unii Europejskiej, które mają najniższy wskaźnik dostępności do instytucji świadczących opiekę nad małymi dziećmi. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest z jednej strony zbyt małe zaangażowanie gmin w podejmowanie przedsięwzięć ukierunkowanych na zapewnianie opieki dzieciom do lat trzech, a z drugiej wciąż jeszcze za mały udział kobiet w procesach decyzyjnych dotyczących zagadnień z zakresu rozwoju gospodarczego, w tym przede wszystkim związanych z godzeniem życia prywatnego z zawodowym. Niezbędne jest zatem podjęcie, w ciągu najbliższych pięciu lat, działań ukierunkowanych na wdrożenie polityki równościowej w miejscu pracy oraz na zwiększenie dostępu do zatrudnienia.
Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój
