OPUBLIKOWANO: LIPIEC 2015
Organizacja nauczania indywidualnego
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r. poz. 59 ze zm.),
- Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 sierpnia 2014 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. z 2014 r. poz. 1157).
System oświaty w Polsce przewiduje nie tylko sposobność, ale wręcz konieczność dostosowania metod i sposobów pracy do możliwości rozwojowych uczniów oraz kształtu i formy do indywidualnych potrzeb jednostki. Stworzono wiele rozwiązań, które wychodzą naprzeciw oczekiwaniom uczniów i ich rodziców. W przypadku uczniów niepełnosprawnych lub o specjalnych potrzebach edukacyjnych istnieje możliwość odroczenia obowiązku szkolnego, zwolnienia z nauki drugiego języka obcego, przedłużenia okresu nauki, zakupu lub zamówienia podręczników dostosowanych do rodzaju niepełnosprawności. W przypadku uczniów wybitnie zdolnych szkoła zobowiązana jest do wnikliwego rozpoznania uzdolnień i zaproponowania zajęć dodatkowych lub – jeżeli będzie to celowe – zorganizowania indywidualnego toku nauki, który w praktyce najczęściej kojarzony jest ze skróceniem okresu nauki w danej szkole. W przypadku uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych istnieje możliwość realizacji obowiązku szkolnego w szkole specjalnej, placówce specjalistycznej lub w klasie integracyjnej. Natomiast w przypadku dzieci chorych, którym choroba uniemożliwia uczęszczanie do szkoły, rozwiązaniem może być nauczanie indywidualne.
Przepisy oświatowe
Nauczanie indywidualne zagwarantowane jest w art. 127 ust. 2 Ustawy Prawo oświatowe, a opisane w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 sierpnia 2014 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, według którego należy je organizować. Wskazuje, kto i jak długo może skorzystać z takiego rozwiązania, kto jest uprawniony do prowadzenia tego typu zajęć, ilu nauczycieli powinno pracować z dzieckiem, gdzie prowadzi się to nauczanie, jakie treści należy realizować, określa wymiar godzin nauczania, dopuszczając możliwość jego zwiększania lub zmniejszania, nakłada obowiązek objęcia dziecka zajęciami rewalidacyjnymi lub z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz opisuje warunki, pod którymi dyrektor zaprzestaje organizowania nauczania indywidualnego.
W przypadku choroby uniemożliwiającej lub utrudniającej tradycyjną realizację obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki, rodzice ucznia zobowiązani są do niezwłocznego ubiegania się u lekarza prowadzącego lub lekarza specjalisty o określenie, jaka forma nauki będzie możliwa przy aktualnym stanie jego zdrowia. Na podstawie przeprowadzonych badań lekarz wystawia stosowne zaświadczenie. W przypadku, gdy zaleci on nauczanie indywidualne, ważne jest, aby określił, czy ma być ono realizowane w domu ucznia, w szkole całkowicie w formie indywidualnej czy też w szkole z włączaniem do grupy. Rolą lekarza specjalisty jest również określenie czasu, na który ma być ono zorganizowane.
Kolejny krok także należy do rodziców. Z otrzymanym od lekarza zaświadczeniem udają się oni do właściwej poradni psychologiczno-pedagogicznej, która po otrzymaniu od nich wniosku jak najszybciej podejmuje stosowne kroki. Jej zadaniem jest przeprowadzenie badań, które wraz z zaświadczeniem stają się podstawą wydania orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego uwzględniającego wskazania lekarskie.
Otrzymane orzeczenie jest dla rodziców podstawą złożenia wniosku do dyrektora szkoły o zorganizowanie nauczania indywidualnego. Rozporządzenie
