Indywidualny program wspomagania rozwoju dziecka – rola rodziców
Podstawa prawna:
- Konwencja o prawach dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 120 poz. 526),
- Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r. poz. 59 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. z 2001 r. Nr 61 poz. 624 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 356).
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2017 r. poz. 1591),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1658),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 sierpnia 2017 r. w sprawie wymagań wobec szkół i placówek (Dz.U. z 2017 r. poz. 1611),
W opracowaniu, wdrożeniu i ewaluacji programu wspomagania rozwoju dziecka główną rolę jako zespół fachowców odgrywa przedszkole. Nie można jednak zapominać, że dla ostatecznego rezultatu nie mniej istotne znaczenie ma partner, jakim są rodzice. Przepisy oświatowe stawiają sprawę jasno – współpracę z rodzicami należy prowadzić, mimo to zdarza się, że opiekunowie nie zawsze chcą, nie potrafią, żądają, zapominają itd. Jak więc zaplanować ten proces, aby był skuteczny i ułatwiał działanie?
Najważniejsze regulacje
Zapisów zobowiązujących obie strony do wzajemnej współpracy nie brakuje. Spośród nich do najważniejszych aktów prawnych należą: Europejska Karta Praw i Obowiązków Rodziców, Konwencja o prawach dziecka (m.in. art. 5, 14, 18), Karta Praw Rodziny (art. 5, 10), Ustawa Prawo oświatowe, Rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół, podstawa programowa wychowania przedszkolnego (zobowiązanie do diagnozowania i współpracy w tym zakresie z rodzicami), Rozporządzenie w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz Rozporządzenie w sprawie wymagań wobec szkół i placówek (przede wszystkim wymaganie 6).
Kluczowym przepisem powinien stać się zapis z Rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach
