Opublikowano: listopad 2014
Podstawy prawne współpracy przedszkoli niepublicznych z rodzicami w zakresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej
Opracował: Adam Krasnosielski, pedagog, psycholog w trakcie doktoratu
Podstawa prawna:
- Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.),
- Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2013 r. poz. 532),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 199),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 414).
Przepisy prawne regulują nie tylko charakter współpracy między przedszkolem a rodzicami dziecka uczęszczającego do placówki, ale także sposób, formy i czas jej trwania. Do najważniejszych z nich należy Konstytucja RP. Zgodnie z zawartym w niej art. 70 pkt 3 rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci placówek innych niż publiczne.
Niestety w praktyce dowolność ta bywa jedynie pustym zapisem. Jest to widoczne na przykładzie rodziców dzieci niepełnosprawnych: zdarza się, że gdy chcą zapisać dziecko do przedszkola, spotykają się z odmową ze strony niektórych dyrektorów. Argumentem przeciw przyjęciu dziecka niepełnosprawnego może być brak dostosowania architektonicznego (np. brak podjazdu dla malucha poruszającego się na wózku) bądź wyspecjalizowanej kadry pedagogów specjalnych (nauczycieli wspomagających) do pracy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych (np. niedowidzącym, niesłyszącym, z autyzmem, zespołem Downa). Dyrektorzy nierzadko proponują rodzicom zapisanie malucha do innej placówki, np. integracyjnej. Nieświadomi swoich praw opiekunowie godzą się z taką sytuacją, nie wiedząc, że dyrektorzy muszą przyjąć ich dziecko do grona innych przedszkolaków – reguluje to Ustawa o systemie oświaty. W myśl art. 1 ust. 5 tego aktu prawnego system oświaty zapewnia w szczególności możliwość pobierania nauki we wszystkich typach placówek przez dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami. Dodatkowo, na mocy art. 1 ust. 2 uso., przedszkole ma wspierać rodzinę w jej wychowawczej roli, dlatego dyrektor i inni pracownicy placówki muszą zaakceptować wizję procesu edukacyjnego i wychowawczego rodziców pod warunkiem, że nie narusza ona interesów innych osób.
